'n afskeidsgesprek
'n hond in Ukraine; Sat, 17 September 2022 14:16
dit is Druzya wat hier praat
ek het langs my mamma gelê
toe jy destyds na my en my sussies kom kyk
sy het met haar oë na jou gewys en gesê
jou naam is mens
sy het verder gesê
mens en hond is mekaar se heel grootste vriende
daarom moet ons mekaar met ons lewe beskerm
en mekaar onvoorwaardelik lief hê
ons moet elke dag met mekaar speel
en ons moet ook gehoorsaam wees
wanneer mens met ons praat
as ons al hierdie dinge doen
het sy gesê
sal mens baie mooi na ons kyk
en hoef ons vir niks bang te wees nie
mamma was reg wat sy gesê het
want jy het vir baie jare baie mooi
na my en Lakaia gekyk
ek is jammer dat ek jou nie kon beskerm nie
want ek was bang toe ek daardie harde geluid hoor en die mure sien omval
toe hardloop ek en Lakaia weg
toe daardie harde geluide ophou
het ek na jou kom soek
ek weet nie waar Lakaia nou is nie
maar mamma het vir ons gejok
want dit was mens wat daardie harde geluid gemaak het
daar was baie harde geluide
en baie mure het omgeval
baie honde het ook weggehardloop
wil mens nie meer hond se vriend wees nie
nou is ek alleen sonder my beste vriend
my hok en bed is ook weg
my kosbak en waterbak is stukkend
my speelgoed is alles gebreek
maar ek is nogsteeds baie lief vir jou
en sal hier langs jou lê
Prosa & poësie |
0 kommentare
slagting in die baai
Fri, 16 September 2022 12:14
ek sit op die rotse by Hermanus
my blik gevestig op die baai
soekend na ‘n teken van ‘n beweging
veroorsaak deur die grootste vis aan ons kus
na wat soos ure voel, gewaar ek dit
‘n reuse donker kol onder die water
twee strale water wat in die lug op spuit
‘n reuse vin wat deur die water breek
‘n nog groter stert wat vir my wuif
‘n asemrowende lyf wat soos ‘n drywende rotsblok lyk
terwyl ek verstom na die walvis voor my kyk
trek iets my aandag verder oor die baai
dis dieselfde toneel wat hom voor my afspeel
en dit gaan so voort totdat die ganse baai (Gansbaai?)
verander in ‘n waterverhoog gevul met walvisakteurs
weggevoer na ‘n ander wêreld
sit ek in hierdie reuse amfiteater
en aanskou elke beweging van die waterkonsert
skielik tref dit my
watter slagting daagliks hier in die baai plaasvind
om al hierdie waterakteurs te voed
Prosa & poësie |
0 kommentare
'n kans om jammer te sê
Thu, 15 September 2022 21:04
hier waar ek nog in die bed lê
gewek deur ‘n hond se geblaf
luisterend na die vrolike gekwetter van voëltjies voor my venster
waar die eerste sonstrale spookbeelde teen die ruit laat verskyn besef ek skielik hoe gelukkig ek is
want ek is nog ‘n kans gegun
‘n kans om baie mee te doen
maar veral ‘n kans om jammer te mag sê
nie almal van ons word so ‘n kans gegun
om jammer te mag sê
vir dade wat ander liggaamlik gewond het
vir woorde wat ander geestelik gebreek het
vir denke wat ander persoonlik benadeel het
of selfs net om jammer te mag sê
aan iemand wat dit werklik nodig het
ons jammer-woorde saai ons maar baie dun
ek wil graag dankie sê
vir die kans om jammer te mag sê
die kans om so baie mee te doen
die kans spesiaal aan my gegun
hier waar die eerste sonstrale spookbeelde teen die ruit laat verskyn
terwyl ek luister na die vrolike gekwetter van voëltjies voor my venster
so pas gewek deur ‘n hond se geblaf
hier waar ek nog in die bed lê
Prosa & poësie |
0 kommentare
swartriet
Thu, 15 September 2022 13:08
swartriet
plek van droom
maar ook plek van verdriet
rustig lê jy hier op die weslandsoom
gun my om my hart hier uit te giet
in absolute harmonie
gly die visskole deur jou waters
terwyl ek wonder wie
het in die vergange visskuit gevaar met sy maters
maar waarom verspil ek hierop my energie
ek word deur jou aanloopbaanstrand weggevoer
na die oeroue rotse in die verte
om te gaan kyk hoe lyk dit doer
by die miniatuurgebergte
net om my blik na ‘n nuwe aanloopbaan te voer
met ‘n sagte gedruis spoel jou waters oor die sand
sonder ophou tot in der ewigheid
om lafenis te bring na hierdie dorre land
en my vir ‘n wyle in my verganklikheid
hier vas te heg met ‘n onsigbare band
die talle ou murasies
neem my terug na ‘n tyd baie lank gelee
(toe mens en dier hier een was)
en die klanke van die nasies
gemeng het met die geluid van die see
op hulle klink ek vanaand drie glasies
Prosa & poësie |
0 kommentare
die oggendstrand
Sun, 11 September 2022 16:15
van voordag af sit ek langs die strand op die rots
en luister na die geluid van die see
die hartklop van die oseaan
soos die branders op ‘n natuurlike reëlmaat
met ‘n fors ver oor die sand uitspoel
en onmiddellik daarna weer net so vinnig terug in die see verdwyn
met elke uitspoel van die branders
word duisende seewesens op die sand agtergelaat
wat teen ‘n verbasende spoed weer onder die nat sand verdwyn
terwyl die water weer in die oseaan terug trek
en slegs die skulpe van dooie diertjies en plante op die strand agterbly
intussen het strandlopertjies en seemeeue en duikertjies opgedaag
op soek na ‘n stewige ontbyt voor die nuwe dag begin
ek het opgestaan en stadigaan net buitekant die watermerk
al langs die see afgestap en na interessante skulpe en stukke spoelhout gesoek
voordat die strand binnekort deur ‘n horde mense en hul honde beset word
wanneer ek terug huiswaarts draai besef ek vir die eerste keer
dat daar slegs een ry mensespore op die sand lê
wat beteken dat ek die heel eerste mens is
wat vandag sy voetspoor op die strand gelaat het
daar is niks so mooi soos die brose natuur en jy
Prosa & poësie |
0 kommentare
die kwikstertjie en ek
Sun, 11 September 2022 16:12
ek sit op my knieë en onkruid uittrek
voordat die voorspelde reën my planne belemmer
om die grond vir ‘n nuwe bedding voor te berei
dan sien ek ‘n beweging hier skuins langsaan my
dis ‘n kwikstertjie wat na iets te ete kom soek
en wil sien watter smullekker ietsie na die oppervlak kom
hy kom stap hier waar my hande die grond omdolwe
en beweeg so flink tussen die kluite deur
dat ek mooi moet oplet om hom nie te beseer
‘n moontlike paar happies het tog sy oog gevang
want na ‘n bondige fluit het sy vroutjie ook kom land
om saam met hom die prooi te geniet
ek was so bang dat ek hulle sou verwilder
dat ek plat op die grond gaan sit het
om elke ratse beweging van hulle te geniet
Prosa & poësie |
0 kommentare
'n gebedsgedig
Sun, 11 September 2022 16:09
ek sit hier voor die klawerbord
om ‘n gebedsgedig te skryf
om vir God te sê hoe dankbaar ek is
vir al die wonderlike gawes
wat ek so onverdiend ontvang
my vingerpunte vee oor die klawerbord
op soek na die korrekte klawers om te tik
wat die korrekte woorde sal vorm
om die boodskap van my dankbaarheid
aan Hom oor te dra
maar dit is asof die woorde my ontwyk
so asof hulle nie getik wil word nie
dan besef ek dat dit nie nodig is
om na woorde vir ‘n gedig te soek nie
want ek hoef slegs op Hom te fokus
waar ek ook al mag wees
en dan te sê: “baie, baie dankie Vader
vir al die onverdiende gawes
wat ek daagliks van u ontvang”
Prosa & poësie |
0 kommentare
weskusoseaan
Sat, 10 September 2022 17:52
al is jou waters so ysig koud
bring jy ongekende warmte na my hart
met elke brander wat oor jou sandlandskap spoel
om milduisende sand- en rotsbewoners te voed
hierdie warmte neem ek saam met my terug
na die yskoue landskap van die stad
Prosa & poësie |
0 kommentare
vrye land
Sat, 10 September 2022 17:27
die fetus in die baarmoeder
is ‘n las vir sy opvoeder
wat woon in ‘n land
waar die lewe geen waarde meer het
en die mens van al sy mensheid gestroop word
deur die wanverstaan van demokrasie
‘n rit op die pad
is soos ‘n tog in die stad
waar emosielose mensfigure
jou robotagtig aangluur
voordat hulle jou van die een na die ander voortstamp
en die hele proses homself herhaal
wat het tog van die menslike wil geword
of het dit ook oor die afgrond gestort
daardie wil om te oorleef
en jou lewensruim tot elke prys te verdedig
sodat jy sinvol kan asemhaal
en jou jeug op die toekoms kan voorberei
daar is nie meer iets soos respek
want dit het ook op daardie herfsdag gevrek
sonder respek maak liefde ‘n plakkersbestaan
en as jy nie respek het vir dit wat jou eie is
hoe sal jy ooit andere kan respekteer
as jy dit nie van kleins af tuis kan leer
wanneer die fetus uit die baarmoeder ontvou
is dit die begin van ‘n reuse taak vir daardie vrou
wat as moeder die kind moet lei
tussen die willose, respeklose, liefdelose mensfigure deur
wat daagliks die natuur rondom hulle bevuil
en dan robotagtig sê: nou is ons werklik vry
Prosa & poësie |
0 kommentare
boodskap aan die jeug
Wed, 07 September 2022 07:53
praat nooit oor dinge waarvan jy niks weet nie
want jy het nie die feite nie
stel nooit iets uit wat jy moet doen nie
want jy weet nie of jy môre leef nie
probeer nooit om iemand anders te wees nie
want jy ken nie sy sorge nie
draai nooit jou rug op jou Skepper nie
want sonder Hom het jy geen toekoms nie
Prosa & poësie |
2 kommentare
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
