my redding
Di, 06 September 2022 15:42
die vinnige baan was vir meer as drie dekades my woonplek
waar ek altyd moes sorg dat ek in beheer van die situasie was
om nie in die papieroseaan te verdrink
of tussen raadsaalbesluite te verdwaal nie
soms het alles glad verloop en kon ek kwaliteittyd aan elke taak afstaan
maar op vele tye moes ek deur skietgebede u Hulp en Raad vra
om die korrekte verslae betyds op die verskeie lessenaars te kry
toe blokkeer U die vinnige baan sonder om my daarvan te sê
en tuimel ek soos ‘n tolbos oor na die stadige baan
waar ek myself byna teen die baanversperrings vermorsel
om botsings met die stadige verkeer te vermy
terwyl ek tussen die verskillende baanversperrings rondgeslinger word
en elke keer my oë styf toeknyp en op my tande byt
in afwagting van die komende slag en die pyn
het ek besef dat daar geen bloed of selfs blou kolle verskyn
omdat u Beskermende Hande tussen my liggaam en die baanversperrings
gekeer het dat my liggaam vermorsel word
en sodoende die snelheid van my vaart drasties verminder het
aanvanklik was ek baie kwaad gewees
omdat ek altyd in beheer was
en U sonder my versoek ingemeng het
om my pas te vertraag
het ek dan geen sê meer nie
want dit is immers my lewe wat ter sprake is
my woede het my soos die nat wasgoed in ‘n tuimeldroër laat tol
asof die gespoel in die wasmasjien nie alreeds erg genoeg was nie
maar soos die snelheid van my vaart afgeneem het
het ek besef dat dit u Manier was om my van vernietiging te red
en daarvoor wil ek U graag bedank
omdat ek dit nie verdien nie en slegs deur u Genade ontvang
maar ek wil ook om vergifnis vra omdat my vertroue so swak was
dat ek U nie gedurende hierdie baanverwisseling vertrou het nie
omdat ek toegelaat het dat my blik vanaf U
na die gevare wat my omsingel verskuif het
Prosa & poësie |
0 kommentare
die lewe
Di, 06 September 2022 15:19
soos elke draadjie wol van ‘n pragtige kombers
is ook elke lewe stewig tussen ander lewens deurgevleg
om so ‘n ondeurdringbare mat van vertroue en respek te vorm
stewig deur die liefde aanmekaar geheg
soms gebeur dit dat ‘n draadjie breek of rafel
en dan is daar ‘n gat in die kombers
om so ‘n gat in ons mat weer heel te maak
wend ons onsself na ‘n geskikte Bybelvers
‘n duur kombers vol gate kan minder beskerming bied
en raak later geheel en al nutteloos
net so is ons lewensmat
so hard soos ‘n diamant, maar ook net so broos
Prosa & poësie |
0 kommentare
al ooit
Sa, 03 September 2022 13:08
al ooit gewonder
waarom gaan die son nie werklik onder
omdat die mense anderkant die aarde nie kan klaarkom daarsonder
al ooit gedink
waarom die muishond so stink
sodat nie-muishonde nie sy vleis sal vreet en sy bloed sal drink
al ooit besef
waarom het ‘n mes ‘n hef
sodat die skerpe lem nie die snyer se hand sal tref
al ooit verstaan
waarom woon daar niemand op die maan
omdat dit te ver is vir ‘n naweek hiervandaan
al ooit geraai
waarom die aarde draai
sodat die son ons nie vir 24 uur lank hoef te braai
al ooit onthou
waarom jy jou arms daagliks om haar moet vou
omdat jy haar liefhet, want sy is jou vrou
Prosa & poësie |
0 kommentare
die magtige sneeuvlokkie
Sa, 03 September 2022 12:52
die sneeuvlokkie val geluidloos en sag op die aarde
te midde van die dolle gejaag na oorlewing
maar niemand heg aan die klein vlokkie enige waarde
want hy is gans te klein vir invloed op die omgewing
hulle is wel klein, maar val in baie groot getalle
alhoewel elke vlokkie se bestaan uniek is
vorm hulle saam spoedig gevaarlik hoë walle
‘n lewensgevaarlike situasie, gewis
elke moontlike vorm van vervoer word erg beïnvloed
en in party gevalle kom dit selfs tot stilstand
daar heers absolute chaos onder die mensevloed
want daar is reeds 'n dik sneeukombers van hoek tot kant
ek sidder as ek dink wat hier op aarde sou gebeur
as mense mekaar soos die sneeuvlokkies ondersteun
want dan sal hulle dinge soos moord en verkragting afkeur
terwyl naasteliefde en respek soos omweer dreun
Prosa & poësie |
0 kommentare
heroldsbaai
Sa, 03 September 2022 07:27
‘n traan van verlange rol oor my wang
as ek terugdink na die dae van ons jeug
toe ons lewens gevul was met voëlgesang
en alles wat ons doen was voortgebring uit vreug’
ek, die sproetgesig seuntjie
wat skulpe optel op die sand
en jy, die besige strandjie met die deuntjie
wat die skulpe weer wegraap voor my hand
ek was toe nog jonk en ongebonde
ek het graag in jou waters geswem
jy was rein en ongeskonde
en ek het geglo dat hul jou nooit sal tem
ek het so baie oor jou hangbruggies gehuppel
om jou pragtige natuurskoon te bewonder
en jy het so hard gesukkel
om my by te kom van daar onder
maar ek kan maar vir jou sê
ek was altyd ‘n bietjie vir jou bang
want daar is vele wat iewers lê
soos jy hulle elke jaar kom vang
elektrisiteit het jy toe nog nie geglo
en water was te koop by die kraan op die hoek
nuwe vriende het jy gereeld gewen
want almal het na jou skoonheid kom soek
maar nou het ons altwee veel ouer geword
jy het reeds lankal gebars uit jou nate
en ek begin sukkel om my broek te omgord
jou heuwels is geskend deur die grondmagnate
op die foto’s wat ek saamdra in my brein
en waardeur ek nog gedurig blaai
is jy steeds nog my strandjie klein
my pragtige, jeugdige heroldsbaai
Prosa & poësie |
0 kommentare
hallo, pa
Sa, 03 September 2022 07:26
hallo, pa
ek verlang na die pa-en-seun-dae
wat ek in al my vyftig jaar
nooit die voorreg kon hê om te ervaar
nooit kon ek vir pa sê
dat ek graag in jou arms wou lê
nooit het ek die kans gekry
om op jou nek te ry
nooit kon ek jou uitvra
oor die dinge wat my pla
nooit kon ons speel met ‘n bal
of jy my weer optel elke keer as ek val
nooit kon jy met my stories deel
uit jare reeds lankal vergeel
nooit kon jy my straf
wanneer ek van die lewenspad af draf
nooit kon ek vir jou sê
dat ek jou vir altyd lief sou hê
ja, pa
daar was menige dae
wanneer ek vir jou baie kwaad was
omdat jy so sonder my verkas
want ek kon nie verstaan
waarom jy weg moes gaan
vandag verstaan ek
maar dit maak steeds nie op vir die gebrek
om groot te word sonder ‘n pa
ja, daar is ma
en ek is baie trots op haar
want ek dink sy het besonder goed gevaar
maar sy is nie ‘n man
en daar is dinge wat net ons mans kan
maar pa
ek kan darem “baie dankie” sê, o ja
baie dankie vir die meisie wat pa as vrou
geneem het om mee te trou
baie dankie vir elke gene en karaktertrek van pa
wat saam met díé van ma
gehelp het om van my ek te maak
ek glo dat pa ook op die resultaat trots sou raak
Prosa & poësie |
0 kommentare
hoe sê mens dankie
Sa, 03 September 2022 07:24
hoe sê mens dankie vir ‘n leeftyd
‘n leeftyd van na-oorlogse swaarkry
met vyf honger magies om te vul
‘n leeftyd van afskeid by ‘n ope graf
van waarom-vrae en weerbegin
soms sê die woordjie “dankie” net te min
hoe sê mens dankie vir ‘n leeftyd
‘n leeftyd van liefde vir plant en dier
waar die mens deel vorm van die natuur
‘n leeftyd van skeppende kuns en musiek
talentontgunning van elke kind
genoeg dankie-woorde kan mens skaars vind
hoe sê mens dankie vir ‘n leeftyd
‘n leeftyd van verkeerdom-politiek
waar nat en sap droër is as kurk
‘n leeftyd van omgekeerde politiek
die regering is nie meer blank nie
moeder, ek sê: “baie, baie dankie!”
Prosa & poësie |
0 kommentare
God se Tempel
Vr, 02 September 2022 16:01
ek het my rug onbewustelik beseer
terwyl ek besig was om my dagtaak uit te voer
aanvankllik was daar ‘n ongemaklike gevoel iewers doer
maar ek was te besig
en het my rug op die ongemak gekeer
ure het dae geword en die ongemak het elke keer
meer stukrag teen my dagtaak ingevoer
totdat algehele nutteloosheid vir my kom loer
en ek besef het
dat ek moet praat met my Heer
want slegs Hy kan die ongemak afweer
wat tans besig is om my werwels deurmekaar te roer
sodat ek geen breininstruksie meer uit kan voer
slegs Hy het die mag
om die groei van hierdie ongemak te keer
hieruit het ek die wonderlike lewensles geleer
dat afgesien van die ongemak wat vir my loer
daar ’n baie sterker Hand is aan diie roer
omdat my liggaam sy Tempel is
en ek daardie feit nooit mag ignoreer
Prosa & poësie |
0 kommentare
jeuglose land
Vr, 02 September 2022 15:29
vir wat soos ‘n ewigheid voel sit ek en staar
na die sneeuwit komperskerm hier regvoor my
want die duisende vrae in my brein lê baie swaar
maar die antwoorde daarop bly my vermy
hoeveel jong lewens moet hierdie land nog verloor
voordat die regering sal besef
dat hulle tans die leiers van môre vermoor
hul vingermerke lê op elke moordenaarsmes se hef
hulle laat toe dat misdadigers steel en moor en verkrag
as ‘n danksegging vir hul lojale stem
terwyl die meeste mense in die land na vrede en liefde smag
en wens dat die regering die misdadigers sal tem
indien die regering lank genoeg aan bewind kon bly
sou daar niemand meer wees om vir hulle te stem
want die jeug van vandag is die stemmers wat jy môre kry
maar in ‘n jeuglose land is daar niemand wat kan stem
Prosa & poësie |
0 kommentare
platinumtoets
Vr, 02 September 2022 13:12
na ‘n dienstermyn van meer as drie dekades
word die tapyt onder my voete uitgepluk
tydens ‘n voorafbeplande dissiplinêre verhoor
vir meer as ‘n jaar tuimel ek daagliks dieper
in ‘n bodemlose put gevul met vrae
en gevoelens van haat en mismoed en wrok
tog hou U u Hande tussen my vallende lyf
en die skerp punte van die ruwe putwand
of verminder U die spoed van my val
my gees vlieg oor berge en valleie van emosies
en die burgeroorlog in my brein
sorg dat verkeerde seine na die liggaamsdele gaan
dan skakel U ‘n oproep na my selfoon deur
en vra of ek graag weer ‘n inkomste wil verdien
ek hoef slegs ja of nee te sê
stomgeslaan van skok sê ek toe ja
en betree weer die wêreld van die werkende man
waar ‘n beter paket as ooit tevore op my wag
‘n paar weke later plaas U my voor die platinumtoets
toe U die deur vir die tapytuitplukker open
om as ‘n kollega saam met my te kom werk
Prosa & poësie |
0 kommentare
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
