Die man wat vyf mense gedood en etlike ander vermink het toe hy in
1985 ’n kleefmyn in ’n winkelsentrum in Amanzimtoti geplant het, gaan
vereer word deur ’n straat digby dieselfde winkelsentrum wat na hom
vernoem gaan word.
Ná ’n uitgerekte hofstryd is dit nou amptelik dat die straat se naam
na Andrew Zondoweg verander gaan word.
Die DA en die IVP het Donderdag ’n hofsaak verloor waarin hulle saam
dié en nog sowat 100 ander voorgestelde naamsveranderinge deur die
Durbanse stadsraad beveg het.
Regter David Ntshangase het in die Durbanse hooggeregshof beslis die
voorgestelde naamsveranderinge, waarvan talle reeds op borde in en om
Durban pryk, mag voortgaan.
Een van die aanvallers van ’n bejaarde Duitse vrou wat verlede week in
haar huis in ’n veiligheidskompleks in Silverton, Pretoria, vermoor
is, is glo ’n veiligheidswag wat die kompleks moes bewaak.
Maria Wiing, wat in die 70 was, is verwurg. Sy het alleen gewoon. Haar
lyk is Vrydag deur inwoners van die kompleks gevind.
Ses mense is in verband met die moord aangekeer.
Ao. Mike Mbewe, polisiewoordvoerder, het gesê dit is onduidelik
wanneer Wiing vermoor is.
Die polisie het onmiddellik na leidrade begin kyk en Woensdag in die
vroeë oggendure op ’n huis in Motetema in Limpopo toegeslaan. Wiing se
voertuig is hier gekry.
“Van daar af het die polisie verdere leidrade opgevolg tot by ’n huis
in Denilton in Mpumalanga waar hulle drie verdagtes gearresteer het,”
het Mbewe gesê.
Die polisie het toe teruggery na ’n huis in Mamelodi, Pretoria, waar
hulle die wag wat by die kompleks gewerk het, aangekeer het.
Nóg twee mense is in Mamelodi by ’n ander huis gearresteer in verband
met Wiing se moord.
Mbewe het gesê die polisie het by al die huise waar mense in hegtenis
geneem is, van die slagoffer se besittings gekry. Dit is
gekonfiskeer.
Die polisie het ook op ’n gesteelde polisievuurwapen beslag gelê. Die
wapen se reeksnommer is afgevyl.
Die aangekeerdes is tussen 25 en 30 jaar oud. Hulle verskyn binnekort
in die hof.
Mbewe het die polisielede geloof vir hul vinnige optrede en gesê
misdadigers sal uitgesnuffel word, ongeag waar hulle wegkruip.
’n BLOEMFONTEINSE vrou is in die hospitaal opgeneem nadat sy
gistermiddag wreed met ’n tuinvurk in haar huis aangeval is.
Mev. Karien van Rheede van Oudshoorn is gistermiddag omstreeks 15:00
in haar huis in Curlewisstraat, Heuwelsig, aangeval.
’n Man wat reeds drie jaar lank vir die Van Rheede van Oudshoorns in
hul tuin werk, is vermoedelik vir die aanval verantwoordelik.
Lt.kol. Annelie Wrensch, polisiewoordvoerder, sê die 28-jarige man het
gistermiddag vir Van Rheede van Oudshoorn om koerantpapier gevra om ’n
sigaret mee te rol.
Toe sy vir hom die deur oopmaak, het hy glo ingestorm en haar met ’n
tuinvurk aangeval.
Sy het blykbaar steekwonde in haar nek opgedoen.
Dit is nie duidelik hoeveel keer sy gesteek is nie.
Die man het glo aangedring op geld en sy het vir hom al die geld wat
sy in die huis gehad het gegee, voordat hy gevlug het.
Volgens Wrensch is sy in die Bloemfontein-Medi-Clinic opgeneem.
Volksblad kon nie gister inligting oor haar toestand kry nie.
Haar familie wou ook nie gister met Volksblad praat nie, omdat hulle
te getraumatiseer was.
Wrensch sê die polisie is steeds op soek na die man en hoop om hom
binnekort in hegtenis te neem.
Van Rheede van Oudshoorn het ’n afskrif van sy identiteitsdokument
gehad, en die polisie weet dus presies wie hy is en waar hy bly.
VIRGINIA. – Die gruwelike wreedheid van die grusame en wreedaardige
moorde op ’n bejaarde vrou van Allanridge en haar ongetroude dogter
het hier in die hooggeregshof die eerste keer uit die
lykskouingsverslae duidelik geword.
Mej. Helen Lotter (57) se dood is veroorsaak deur skerp trauma en
beserings aan haar onderlyf toe sy en haar ma op 6 Maart 2009 in hul
huis aangeval is.
Luidens die verslag van dr. Horst Bumba, wat as bewysstuk by die hof
ingedien is, was mej. Lotter se voortande uit en haar hele liggaam was
vol sny-, kneus en skaafwonde. Haar geslagsdele was vermink tot in
haar ingewande, wat ook beskadig is. Met die lykskouing was daar geen
uterus of serviks nie.
Hy beskryf die oorsaak van die beserings as “duidelike penetrasie met
’n skerp voorwerp”. Daar kon weens die omvang van dié beserings nie
vasgestel word of sy verkrag is nie.
Luidens die verslag van dr. Wilhelm van Heusden is mev. Alice Lotter
(76) dood weens verstikking en versmoring ná die inaseming van bloed
weens penetrerende steekwonde in haar nek en keel.
Regter S.P.B. Hancke het gister in die binneverhoor in die verhoor van
die twee beskuldigdes, mnre. Joseph Hlongwane (22) en Joseph Khumalo
(21), bevind Hlongwane se bewerings dat hy deur die polisie gedreig,
gedwing en voorgesê is wat hy in sy vroeëre bekentenis moet sê, is
onwaar.
Regter Hancke het beslis dat Hlongwane die bekentenis, met detail-
beskrywings oor hoe die aanval op die twee Lotter-vroue plaasgevind
het en wat in hul huis gesteel is, vrywillig afgelê het en dit as
getuienis toegelaat word.
Dit kom ná getuieis in dié verband deur landdros J.A. Smith van
Wesselsbron voor wie die bekentenis afgelê is, asook kapt. Francois
Laux wat by die uitwysings betrokke was, ao. James Mahlatsi, die
ondersoekbeampte, en kapt. André Niemann wat Mahlahtsi na Smith in
Wesselsbron gebring het.
KIMBERLEY. – Mev. Hettie Uys (72) van Huis Stillerweë het ’n rukkie ná
die grusame aanval in die Weseinde-begraafplaas in Kimberley beswyk.
Beserings aan haar kop en die swelling van haar brein het dit
aangedui, het dr. Adin Don Surtie van die regsmediese laboratorium in
die stad gister in die hooggeregshof getuig.
Uys se lyk was oortrek met kneusplekke en beserings.
Die weduwee is op 18 Januarie verlede jaar in die Weseinde-
begraafplaas oorval terwyl sy blomme op haar man se graf gesit het.
Mnr. Andries Mohale (22) het vroeër skuld op aanklagte moord,
verkragting en roof voor waarnemende regter B.M. Pakati ontken.
Surtie het gesê Uys se skedel was gekneus; haar oë was geswel en haar
vingerpunte was pers. Op haar wang en voorkop was die trapmerke van ’n
skoen. Uys is klaarblyklik verwurg. Bloeding is op albei kante van die
brein aangetref. Sy het skaafmerke op haar regterarm en bobeen gehad.
Mnr. John Fourie het getuig hy het die oggend van die voorval ’n groen
motor in die begraafplaas opgemerk. Die motor se deur was oop.
“Ons het my seun se graf skoongemaak. Ek het niemand by die motor
gesien nie. Ek het gedink dit is gesteel.” Hy het twee voete sien
uitsteek toe hy verbyry.
“Ek het dadelik uitgeklim. Die vrou het daar gelê. Haar onderklere was
uitgetrek. Sy was heeltemal kaal van haar middellyf ondertoe. Haar
gesig was vol bloed.
“Ek het die polisie gebel en gewag totdat hulle opdaag. Ek het ’n
bebloede klip ’n entjie verder gewaar.”
Mnr. Monapule Windvogel (19), wat eers ’n verdagte was, het as ’n art.
204-getuie vir die staat getuig. Hy het vertel hoe hy, Mohale en ’n 16-
jarige seun die oggend van die voorval mense gesoek het om te beroof.
“Ons het die vorige aand gedrink. Ons het nie meer geld gehad nie.”
Die vriende het buite die begraafplaas gesit. “Seun (Mohale) het vir
my gesê ek moet sigarette koop.”
Windvogel het van sy vriende by die winkel ontmoet en eers saam met
hulle dagga gerook voordat hy teruggegaan het.
“By die begraafplaas aangekom, het ek nie vir Seun gewaar nie. Toe ek
mooi kyk, het ek hom op die grond gesien.”
Mohale het tussen ’n groen motor en ’n boom gehurk.
“Ek het ’n vrou se voete opgemerk. Sy het op haar rug gelê. Sy was nie
dood nie, want haar linkerbeen het nog beweeg.
“Haar onderlyf was kaal en haar kop was vol bloed.”
Mohale het in die motor geklim. Hy het ’n bruin beursie uitgehaal wat
hy op die grond gegooi het.
Hulle het toe na Donkerhoek in Galeshewe gegaan om verder te drink.
Mohale het vir Windvogel gesê hy het die vrou aangerand, omdat sy haar
“teëgesit” het toe hy haar wou beroof. Hy het haar met ’n klip teen
die kop gekap.
Ek sit hier in die Eurostar-sneltrein van Brussel na Londen en het nou
vir die eerste keer weer tyd om oor die PRAAG-toer deur Europa te
berig. Ons besoek het eintlik al my verwagtinge oortref, want ná ons
vriendelike ontvangs in Swede, het 'n mens byna oorstelp gevoel met
die gasvryheid en meegevoel van die Lae Lande, sowel Nederland as
Vlaandere.
Oor die eeue vandat Jan van Riebeeck in die Kaap aangekom het, het ons
verhouding met die Lae Lande hoogtepunte en laagtepunte beleef. 'n
Onlangse laagtepunt was die kulturele boikot deur Nederland in die
sewentiger- en tagtigjare, maar wat nie deur Vlaandere gevolg is nie.
Kort ná ons aankoms in Brussel het ek na Antwerpen vertrek vir 'n ete
aan huis van die Vlaams Belang se leier, Filip de Winter. Ek en 'n
ander groot vriend van die Afrikaners, Jared Taylor van American
Renaissance, is saam deur Annick Deneve, die Vlaams Belang-leier se
sekretaresse, in Brussel opgelaai en daarna na Antwerpen geneem. In
die motor gesels ek en Jared land en sand oor Suid-Afrika, asook
sekere raakpunte tussen ons en die Amerikaanse Suide.
Benewens die volksmoord op Afrikaners, is selfbeskikking die ander
hooftema van hierdie toer. Net soos die Afrikaners met hul vele
pogings tot onafhanklikheid, soos Stellaland en Goosen, asook die
Boererepublieke, het die Suidelike Amerikaners telkens selfregering
nagestreef, eers teen die Britte en toe teen die Yankees, maar tydens
die Amerikaanse Burgeroorlog is hulle natuurlik finaal deur Noorde
verower, net soos ons deur die Britte in 1902 verower is. Ook die ses
miljoen Vlaminge, die Nederlandssprekende volk in België, is besig met
hul eie demokratiese vryheidstryd om onafhanklikheid en selfbeskikking
te verkry. By die partykongres van die Vlaams Belang verlede Sondag
het die volgepakte saal dikwels uitgeroep: "België barst!", met ander
woorde, dat die Belgiese staat besig is om tot niet te gaan en dat
Vlaandere uiteindelik volle onafhanklikheid en 'n staat sal verkry.
'n Mens eet heerlik in België en die dinee by De Winter is uit die
boonste rakke, met 'n gehuurde sjef wat allerlei geregte vanuit De
Winter se kombuis optower, vyf of ses gange as 'n mens die kaas ná die
hoofgereg insluit.
Eintlik is dit 'n fondsinsamelingsdinee en die twintigtal mense
bestaan meesal uit Antwerpse sakemanne wat die Vlaams Belang
finansieel ondersteun. Aan tafel praat ek Afrikaans en al die Vlaminge
volg my gemaklik. Trouens, 'n gewaarwording wat al hoe sterker by my
inslag gevind het, is dat ons taal, Afrikaans, 'n mens eintlik toegang
tot die hele Noord-Europa gee. Die Lae Lande, natuurlik, waar ons
geredelik verstaan word, maar ook Duitsland, Switserland en die
Skandinawiese lande waar ons met geringe moeite daardie tale kan
aanleer, danksy ons taal se ooreenkomste wat woordeskat, sintaksis en
selfs uitspraak betref.
Ek dink nie die meeste Afrikaners besef in watter mate ons Afrikaanse
kultuur, soos ons volksliedjies en letterkunde, eintlik deel vorm van
byvoorbeeld die Vlaamse kultuur nie. Op skool leer die meeste Vlaminge
ons volksliedjies en kry ook blootstelling aan die Afrikaanse poësie.
Een van die dames aan my tafel verduidelik hoe sy vir 'n vriendin 'n
mooi gedig oor moederskap moes voordra en niks gepas in Nederlands kon
vind nie. Daarna het sy op 'n gedig van Elisabeth Eybers afgekom en
dit het groot byval gevind.
Die aantreklikheid van Afrikanerkultuur vir sowel die Vlaminge as die
Hollanders verteenwoordig 'n soort "sagte mag" wat ons steeds
uitstraal, in weerwil van ons huidige staatloosheid en oorheersing
deur die ANC se swart rassiste. Huntington het mos gepraat van "harde
en sagte mag" en het Amerika se popkultuur van Hollywood, Coca-Cola,
McDonald en Levi-denims as deel van die land se "sagte mag" getipeer.
Twee dae ná die dinee by De Winter, sit ek in die Schiller-kafee op
die Rembrandtplein in Amsterdam en vra 'n Nederlandse joernalis van
die koerant "De Pers" die vraag aan my: "Hoe sou jy die
Afrikanerkultuur beskryf?" In 2006 het ek by die American Renaissance-
kongres in Washington die frase, "Beethoven in die Bosveld" gebruik en
ek herhaal dit teenoor hom. Dis nie dat alle Afrikaners Beethoven op
die klavier of die viool speel nie, maar daardie kombinasie van Hoog-
Europese gekultiveerdheid, geletterheid en finesse met die viriele
jag- en pionierskultuur, is wat die Afrikaner 'n unieke wese op
hierdie planeet maak.
Meer oor ons besoek aan Amsterdam egter later. Ná die gesprek oor
Elisabeth Eybers en die voortreflikheid van die Afrikaanse poësie met
die welgeklede, welvarende Vlaminge aan tafel, versoek De Winter vir
my en Jared Taylor om elkeen 'n kort toespraak iewers tussen die
hoofgereg en die kaas te maak, hy in Engels, ek in Afrikaans. In my
kort praatjie verwys ek na ons swaarkry onder die juk van die ANC,
maar ook na ons gemeenskaplike vryheidstryd om onafhanklikheid en
vryheid te verkry. Ten slotte kwoteer ek die bekende woorde van I.D.
du Plessis:
"Nee, soet is die stryd vir die stryder,
Al moet hy uiteindelik verloor;
Maar die man wat sy deelname weier,
Is die man wat sy nasie vermoor.
Die Vlaminge klap warm hande vir my enkele onvoorbereide woorde.
Iemand komplimenteer my later selfs op my "grandiose toespraak". In sy
Engelse toespraak meen Jared Taylor dat hy my beny dat ek in 'n taal
wat so naby aan dié van die Vlaminge is myself verstaanbaar kon maak.
Volgens hom stry ons almal, PRAAG, American Renaissance en die Vlaams
Belang, dieselfde stryd ten behoud van die Westerse beskawing. Hoewel
die proses van aftakeling by ons in 'n veel meer gevorderde stadium
verkeer, is ons problematiek van kultuurbotsing, asook rasse- en
etniese verskille, deesdae die universele kwessies van die hele
Westerse wêreld, insgelyks hier in Europa. Dus het ons waarskynlik vir
die eerste keer in meer as 'n eeu die kans om nie net onsself aan die
buitewêreld verstaanbaar te maak nie, maar ook op gelyke voet deel te
neem aan die Europese politieke en filosofiese gesprek.
Ek sal oor die volgende paar dae nog verder berig oor ons ontvangs in
Nederland, asook by die kongres van die Vlaams Belang in Antwerpen en
ons kuier by die jong Afrikaneraktiviste in Londen wat die betoging
voor die SA ambassade op Trafalgarplein georganiseer het.
Wat PRAAG binnekort gaan bereik, is om 'n wêreldwye versetnetwerk te
vestig wat die destydse anti-apartheidsbeweging na amateurs gaan laat
lyk. Daar gaan gereelde betogings voor SA ambassades wees, skakeling
met media en besluitnemers in die meeste Europese lande en selfs
internasionale organisasies, alles met die uitsluitlike doel om vir
ons mense outonomie en grondgebied in Suid-Afrika te verkry waar ons
vry van die ANC-juk kan leef.
WELKOM. – “Mej. Helen Lotter was so erg beseer dat ek twee stukke vet
so groot soos my hand langs haar op die grond gekry het waar sy
bebloed in die kombuis gelê het.”
Só het ao. Frederik Meintjies, ’n fotograaf vir die plaaslike
misdaadrekordsentrum (PKRS), gister in die verhoor oor die wrede
aanvalle op mev. Alice Lotter (78) en haar dogter mej. Helen Lotter
(57) getuig.
Die twee vroue is in Maart 2009 dood nadat hulle in hul huis op die
dorp oorval en grusaam vermink is. Geharde polisiemanne en paramedici
het die slagting beskryf as die ergste wat hulle nog gesien het.
Meintjies het getuig dat ’n erg beseerde mev. Lotter in baie pyn op
die sitkamermat gelê het toe hy daar aankom.
“Mev. Lotter was by haar volle positiewe toe sy aan my en kapt. Koos
Venter gesê het dit is Joseph wat in die tuin werk wat hulle
seergemaak het. Ons het haar op haar sy gedraai omdat sy gekla het dat
sy versmoor wanneer sy op haar rug lê.”
Volgens Meintjies het mev. Lotter aan hom vertel wat gebeur het. “Ek
het by haar op die mat gaan sit om haar te vertroos. Sy het vir ons
vertel sy was in die bad toe haar dogter roep om te sê sy het geluide
buite by die bakkie gehoor.”
Mev. Lotter het aangetrek en saam met haar dogter na buite gegaan toe
hulle ’n onbekende getal mense by die bakkie gesien het. Mev. Lotter
het vir hulle geskreeu dat hulle die polisie gaan bel.
“Sy en mej. Lotter het in die huis teruggegaan en die deure gesluit
toe hulle hoor hoe ’n venster breek. Dit was toe dat mev. Lotter
gesien het dit was Joseph die tuinier.”
Volgens Meintjies het mev. Lotter gapende wonde aan haar hande, arms
en nek gehad. Mej. Lotter, wat in die kombuis gelê het, kon nie praat
nie.
“Sy het gereageer deur ons hande te druk wanneer ons haar iets gevra
het.”
Mev. Antoinette Horn, dogter en suster van die Lotter-vroue, het dié
verhoor bygewoon.
Die twee beskuldigdes in dié verhoor is mnr. Joseph Hlongwane, die
Lotters se tuinier, en mnr. Joseph Khumalo.
Hlongwane se vriendin, mej. Rebecca Bochedi, het gister getuig dat
Hlongwane op die aand van die moord net ná 23:00 vol bloed by die huis
aangekom het.
“Ek was te bang om hom te vra hoekom hy so vol bloed was,” het sy gesê
sonder om een keer na die beskuldigdes te kyk. Sy het ook getuig dat
sy hom gehelp het om die bloed van sy hande te was voordat sy sy
bebloede broek in ’n plastieksak gesit het. Volgens Bochedi het
Hlongwane weggehardloop toe die polisie omstreeks 24:00 by hul huis
stop.
“Ek het nie vir die polisie gesê Hlongwane was kort voor hul aankoms
nog by die huis nie. Ek het ook nie vir die polisie die sak gegee met
die bebloede klere nie.”
Sy het saam met die twee beskuldigdes in Hlongwane se huis in
Allanridge gewoon. Sy het ook in die verhoor die klere in die polisie-
foto’s as Hlongwane se klere uitgewys.
Dié twee beskuldigdes word benewens die moord en roof op die Lotter-
vroue aangekla van die moord op mnr. Bongani Landu tussen 2 en 3
November 2007. Albei word met DNS met sy moord verbind.
Hy is in ’n stuk veld in die dorp met ’n gebreekte bierbottel
doodgesteek.
WELKOM. – “Dankie, Here, dat U vir ons omgee en ons by U kan skuil,”
was die gebed en van die laaste woorde van die sterwende mev. Alice
Lotter nadat sy en haar dogter op 6 Maart 2009, in wat deur geharde
polisiemanne as een van die wreedaardigste misdaadtonele van hul
loopbane beskryf word, beseer is.
Lotter (76) is kort ná haar aankoms in die hospitaal aan haar
beserings dood, en haar dogter, mej. Helen Lotter (57), enkele dae
later.
Dié wrede moorde op die twee vroue (mej. Lotter is onder meer met ’n
gebreekte bierglas gemolesteer en vermink) het wye reaksie ontlok en
mnr. Eugene Terre‘Blanche het tot kort voor sy moord nog in onderhoude
na dié grusame moorde verwys. Hy het ook optogte na die hofgebou op
Odendaalsrus gelei waar die twee vermeende moordenaars eers verskyn
het.
Die twee beskuldigdes, mnre. Joseph Hlongwane (22), die Lotters se
tuinier, en Joseph Khumalo (21), het gister hier in die hooggeregshof
voor regter S.P.B. Hancke skuld op drie aanklagte van moord en een van
huisbraak met die opset om te roof en roof met verswarende
omstandighede ontken.
Kapt. Koos Venter, hoof van die speurtak op Allanridge, het gister in
die verhoor getuig hy het die nag van 6 Maart ’n oproep van mev.
Lotter gekry. Sy het gevra “kaptein, waar is jy?” waarna die telefoon
doodgegaan het.
Hy kon nie weer na haar deurkom nie en het in sy motor gespring en van
sy huis op Odendaalsrus na Allanridge gejaag.
By die agterdeur het hy op die erg beseerde mej. Lotter op die
kombuisvloer afgekom. Haar gesig was vol bloed, van haar tande was
uit, sy het ’n bebloede T-hemp aangehad en haar naakte onderlyf was
vol bloed. Daar was ’n bebloede mes en skêr op die toneel, sowel as
die gebreekte onderdeel van ’n bierglas wat naby haar bene gelê het.
In die eetkamer het ’n erg beseerde mev. Lotter teen ’n stoel
aangeleun en was besig om te val. Venter het haar gehelp en op die
sitkamermat neergelê.
“Wie is jy?” het sy hom gevra terwyl hy gapende wonde aan haar keel,
arms en hande gesien het. Hy het gesê wie hy is, waarop sy gesê het:
“Dankie Here dat U vir ons omgee en ons by U kan skuil.”
Venter het die huis deurgesoek en net op die vroue se twee honde in
die een kamer afgekom. Hy het die vroue gemaklik gemaak en nooddienste
ontbied. Mev. Lotter het sy aandag getrek en gesê dit is Joseph wat in
die tuin werk wat hulle seergemaak het. Sy het vir hom gesê Joseph se
besonderhede is in haar paspoort op die eetkamertafel. Sy het nie weer
gepraat nie en is kort daarna dood.
Venter, met 31 jaar diens as polisieman agter die rug, het getuig die
misdaadtoneel was die wreedaardigste wat hy nóg gesien het.
Hlongwane word onder meer met vingerafdrukke met die moorde verbind.
(Lees berig op bl.4.)
Adv. Sophie Giorgi kla aan, adv. Jan Nkhahle en mnr. Law-rence
Chabalala verskyn vir die beskuldigdes. Regter Hancke word bygestaan
deur twee assessore, mnr. P. Haasbroek en me. B. Smal. Die verhoor
duur voort.
'n Mosie waarin plaasmoorde in Suid-Afrika as ernstige
menseregteskendings veroordeel is, is deur die UNPO (Unrepresented
Nations and Peoples Organisation) se Algemene Kongres in Rome aanvaar.
Die mosie is deur dr. Pieter Mulder, VF Plus-leier, voorgestel en
gemotiveer. Volgens dr. Mulder is daar 'n belangrike positiewe
beeldverskuiwing in die buiteland ten opsigte van Afrikaners.
Dr. Mulder is ook tydens die kongres op UNPO se dagbestuur of
presidensie verkies. Die nuwe UNPO-president is mnr. Ngawang Choepel
van Tibet.
Dr. Mulder en mnr. Andre Fourie, voorsitter van die VF Plus se
Buitelandse Verhoudinge Komitee, het die kongres bygewoon. Die kongres
is in Rome in die Italiaanse Senaat gehou. Senator Emma Bonino, vise-
president van die Italiaanse senaat en voorheen 'n Italiaanse minister
asook senator Marco Perduca van die Italiaanse Demokratiese Party, het
as gashere opgetree.
"Die bywoning van die kongres en die stel van die mosie is deel van
die VF Plus se internasionalisering van die Suid-Afrikaanse situasie,"
volgens dr. Mulder. "Dit help nie om te wag totdat dit te laat is en
jou dan op die wêreld vir hulp te beroep nie. Die wêreld behoort
deurlopend op hoogte gehou te word oor prestasies, maar ook oor
menseregtevergrype in Suid-Afrika," het dr. Mulder gesê.
Die kongres het verder die posisie van minderhede binne 'n demokrasie
behandel. Politieke oplossings soos magsdeling, federalisme en
selfbeskikking is bespreek. In 'n algemene mosie wat deur die kongres
aanvaar is, is die belangrikheid van die behoud van 'n eie taal en
kultuur in die beskerming van minderhede beklemtoon.
UNPO (Unrepresented Nations and Peoples Organisation) is in 1991
gestig as 'n organisasie wat hom op internasionale vlak vir minderhede
en inheemse volke beywer. Van die stigterslede was Tibet, Taiwan,
Estonia en Georgië. Tans het UNPO 54 lede wat meer as 200 miljoen
mense regoor die wêreld verteenwoordig.
Hillary aan Afrika: 'Ruk julle reg!'
2010-06-15 23:15
Andr� le Roux
"Goeie genugtig, hierdie is die 21ste eeu. Ons moet nou vrede maak met
wat 50, 100, 200 jaar gelede gebeur het.�
Met di� woorde gerig aan Afrika het me. Hillary Clinton, Amerikaanse
minister van buitelandse sake, �n beroep op die vasteland se leiers
gedoen om �op te hou met hul aandrang op geldhulp en meer te doen om
self hul ekonomie� struktureel te hervorm�.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
