> Heart of Darkness has claim to be the most famous novel of the 20th
> century. Conrad, whose writing is often boring, often obscure, but
> often filled with passages of breathtaking beauty and surprise, is
> the most piercing of novelists. Nothing more acute than Heart of
> Darkness has ever been written about colonialism. To my mind, it has
> this central thought: if you look too deeply into the dark heart of
> an alien, you will find yourself looking into your own dark heart and
> discovering all sorts of nasty things there.
Frikkie my dier, weet jy altyd wat jy pos
wanneer jy dit pos? Lees weer bostaande,
veral die laaste sin, en dink, Frikkie, dink.
Ek lag my toe ook nog 'n papie vir die
skrywer van die stuk, oor sy naiewe "Conrad..
whose writing is often boring..."
Pak op, pak op,
sit jou goedjies op jou kop.
Môre gaan ons weg,
ver van hier weg.
Skipskop Skipskop
Wanneer hou die dinge op?
Swaarkry lê net voor
Die blou berge oor.
Overberg se mens is ek gebore
op die plek Skipskop,
Nes my pa en sy pa ook.
Hier deur die duine loop ons se spore
Hier op die beach
Hier langs die see is ek gedoop.
Wat ken ek anders
as die bloudam se branders,
die wolke en die winde wat hier waai?
Verkoop jou bootjie, pak op jou goedjies
Sê maar so long Skipskop,
Skipskop sê goodbye.
Linkerhand regtehand,
Watse kant lê die plek Misverstand?
Ekskuus Meneer, ag sê tog weer,
is dit die pad wat ons moet môre vat?
'n Stukkie lê hier, 'n stukkie lê daar,
Stukkie van my lewe
hulle lê so deurmekaar.
Tel op, tel op vir Shorty en vir Pop,
Gaan haal vir Apie en hou daai kindjie dop.
Wat ken ons anders
As die Bloudam se branders,
Die wolke en die winde wat hier waai.
Verkoop jou bootjie, pak op jou goedjies,
Sê maar so long Skipskop,
Skipskop sê goodbye.
In the latest twist to the Edgemead High School drama, a witness has
come out saying the allegations of racism levelled against the school
are being blown completely out of proportion.
A Bothasig resident said he chose to come forward because he wanted
to set the record straight. The 32-year-old man said he did not want
to be identified as he feared for the safety of family members at the
school.
He said he had no reason to fabricate the story.
The eyewitness, who went to collect his Grade 8 nephew at the school
at 3pm on the day of the incident, said he was shocked by media
reports relaying Nosipho's innocent account of events.
'He had no reason to fabricate the story'
Nosipho's mother, Vicky Mkhize, told the Cape Argus her daughter was
dragged to the school's tennis courts by her hair, kicked in the
face, stabbed with car keys and called a "kaffir" by a white woman.
The eyewitness explained that this was not entirely true.
"I witnessed the entire incident and there was never any mention of
the word 'kaffir'."
When he parked his bakkie inside the school premises on Thursday,
November 6, he allegedly saw a woman sitting in her car having an
argument with some of the pupils. "I saw a black girl approaching the
car where the woman was obviously arguing with other pupils. The
woman told the black girl that the argument did not concern her and
went on to ask the pupils she had been arguing with why they were
constantly interfering with her daughter.
"Nosipho and the white woman walked away from the car and were
screaming and swearing at each other."
'You are f-king white trash'
He said Nosipho then allegedly smacked the white woman in her face
and said: "You are f-king white trash."
The white woman retaliated and pushed her. She had her keys in her
hand but did not stab Nosipho with them.
According to the eyewitness, "the black girl went off and started
swearing and carrying on". He said the white woman tried to walk away
but the black girl would not leave things alone and allegedly hit her
from behind. The woman's daughter then yelled "don't hit my mother
like that", which got the Grade 10 pupils at each other's throats.
"The girls went at each other and pulled each other's hair."
The eyewitness and a teacher then tried unsuccessfully to separate
the girls. "They were worse than men and one could not pull them
apart," he said.
Nosipho also allegedly told the teacher to "f-k off" when he told
them to stop fighting.
The girls then fell on the floor hitting and scratching each other.
Dresses were up in the air and their underwear was exposed.
While the white girl was on top of the black girl, someone in the
crowd also then screamed there was faeces on the ground. "I assumed
that one of the girls had soiled their underwear but I did not look
closely enough to notice which one it was," he said.
After the fight, the white girl had a black eye and all three women
involved in the fight were in tears. According to the eyewitness, the
white girl's boyfriend did not touch the black girl. The only thing
he did was to threaten to get involved when some black boys spoke of
helping the black girl, saying they would stab someone.
When the white woman left the school, he alleged that Nosipho, who
seemed upset, screamed profanities at her and said: "You will pay for
this, my father is a minister."
--
IBICF.
> 'Castrate Zambia's child rapists'
>
> Child rape has helped spread Aids
> Zambian members of parliament have called for child rapists to be
> http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/3239404.stm
>
Geloftedag is vir talle Afrikaners die sentrale gebeurtenis in ons
volk se geskiedenis. Prof Adriaan Pont het dit tereg as die hartklop
en onmisbare koersbepaler van die Afrikanervolk beskou. Dit word as
dié belangrikste gebeurtenis in ons volkswording gesien. Daar is
selfs diegene wat dit as die heiligste dag in die geskiedenis van ons
volk beskou.
Tog is daar diegene, mense wat Afrikaans praat, wat onverskillig en
selfs afwysend teenoor Geloftedag staan. Baie vrae is dan ook in die
verlede oor Geloftedag gevra. Sommige se venyn was skerp en
meedoënloos. Dit was een van die redes waarom daar 'n toenemende
afwesigheid van volksgenote was by Geloftefeeste. Vandag spreek talle
bedenkinge uit oor die voortdurende viering van Geloftedag. Van
hierdie vrae was of die Voortrekkers die bevoegdheid of selfs die
bedoeling gehad het om elke Afrikaner tot in die verste toekoms deur
die Gelofte te bind en of die bedoeling nie was om slegs daardie
Voortrekkers wat teenwoordig was by Bloedrivier en hulle kinders
daardeur te bind nie. Dit is nodig om hierdie saak in die reine te
stel.
By die viering van Geloftedag moet in die allereerste plek onthou
word dat dit om die lof van God gaan en oor Sy groot dade en oor die
feit dat daar voor Hom 'n gelofte afgelê is. Daarom dan ook die
benaming Geloftedag. Om 'n gelofte voor die aangesig van God af te lê
is 'n baie ernstige saak. In die Bybel, in Prediker staan dat dit
beter is dat 'n mens nie belowe nie as wat 'n mens belowe en nie
betaal nie. By die aflegging van 'n gelofte gaan dit naamlik daaroor
dat God as die getroue getuie ingeroep word en onder aanroeping van
sy Naam 'n eed voor Hom afgelê word. Die erns van enige gelofte word
verskerp indien ons nie net vóór God 'n gelofte aflê nie, maar ook
áán God. Dan is dit nie net 'n belofte wat ons voor Hom maak nie,
maar 'n belofte wat aan Hom gemaak word. Dit was die aard van die
Gelofte van 16 Desember 1838. Hierdie erns was dan ook deur die
Voortrekkers, en Sarel Cilliers en Andries Pretorius by name, besef.
Met die aflê van die Gelofte het hulle dan ook enigeen wat beswaard
daardeur sou voel, gevra om nie deel daarvan te wees nie. Die woorde
van die Gelofte wat stel dat hulle "voor die Heilige God" staan,
bevestig hoe ernstig hulle die saak beskou het.
'n Belangrike vraag is vir wie hierdie Gelofte van 16 Desember 1838
geld. Professor Ben Engelbrecht het hierdie saak in 1958 reeds
uitnemend belig. Daar is geloftes voor God wat persoonlik kan wees.
Voorbeelde daarvan is die gelofte van Jakob by Betel en die gelofte
van Paulus. 'n Gelofte kan ook tydelik begrens word soos die gelofte
van die nasireërskap waarvan in Numeri 6 gelees word. Maar 'n gelofte
kan ook ander mense insluit, soos die gelofte van Hanna wat aan
haar 'n verpligting opgelê het om die nog-ongebore Samuel vir sy hele
lewe lank aan die Here op te dra. Ook die doopbelofte verbind nie
alleen die ouers nie, maar ook die kinders wat dit nog nie verstaan
nie.
Geloftes kan ook ander geslagte bind soos wanneer 'n volk beloof dat
daardie volk en daardie volk se nageslag die Here sal dien. Daarvan
lees ons dan ook in Jeremia 34. Die aard van die Gelofte van 16
Desember 1838 maak dit baie duidelik dat elke lid van die
Afrikanervolk en wat as 'n lid van hierdie volk beskou wil word, deur
die Gelofte gebind word. Die Voortrekkers by Bloedrivier het bedoel
om die ganse nageslag te bind met hulle daad. Elkeen wat homself
Afrikaner wil noem en hom verbonde met die Afrikaner ag, is daardeur
gebind. Indien 'n persoon nie hierdie binding en draagkrag van die
Gelofte wil aanvaar nie, moet hy homself ook nie as deel van die
Afrikanervolk beskou nie. Trouens dit gaan sover dat die
verantwoordelikheid om deel te wees van hierdie Gelofte, die
belangrikste element van Afrikanerskap is.
Die Voortrekkers het nie 'n besigheidstransaksie met God gesluit nie,
maar het ons voorvaders besef dat God in sy soewereine genade die
geskiedenis sou laat verloop het soos wat Hy dit goed geag het, of 'n
Gelofte gesluit is, of nie. Al wat hierdie Voortrekkers belowe het,
was dat indien God in sy soewereine genade hulle tog welslae sou laat
ervaar, hulle dan uit dank vir sy genade sekere dinge wat hulle
beloof het, tot sy eer sou uitvoer. Dit is verder opvallend dat die
Voortrekkers nie iets kon belowe wat hulle in elk geval sou moes doen
nie. Hulle kon byvoorbeeld nie belowe het dat hulle Sondae gereeld
kerk toe sou gaan nie, maar moes hulle iets buitengewoons belowe en
daarom het hulle belowe dat hulle die dag en datum as 'n Sabbatdag
sou vier, al sou dit nie op 'n Sondag val nie. Dit sou verseker dat
die dag deurgaans met gewyde atmosfeer herdenk word. Geloftedag het
nou nie net "Versoeningsdag" geword sodat die klem op die betekenis
van die dag vervaag het nie, maar het die gewydheid van die dag ook
verlore gegaan. Dit was twee berekende stappe om die dag se betekenis
af te breek.
Op ons rus die taak om opnuut hierdie saak reg te stel sodat 'n mens
op Geloftedag allereers in dankbaarheid en lofprysing teenoor God sal
wees. Dit sal die gewydheid van die dag herbeklemtoon. Daarom behoort
die erediens die toespraak vooraf te gaan. Enige verwysing na die
geskiedenis tydens die viering van Geloftedag moet teen daardie
agtergrond gesien en gedoen word. Die betekenis van Geloftedag moet
steeds deur middel van die toespraak aan ons kinders vertel word. Ons
geskiedenis moet egter nooit verafgod word nie, maar as genade uit
God se hand gesien word. Wat ook besef moet word, is dat die
verhoring van die gebed op 16 Desember 1838 nie as waarborg vir 'n
verdere onfeilbare volksgeskiedenis van die Afrikaner gesien kan word
nie. So het NP Van Wyk Louw dan ook gestel dat ons toekoms nie veilig
op onbreekbare tafels geskrywe staan nie, maar elke dag opnuut deur
wil en daad geskep moet word. Daarom moet klem gelê word op die feit
dat die Afrikaner deur gebed én daad die Gelofte in stand moet hou.
Dr Verwoerd het in 1958 daarna verwys dat ons (deur ons dade) as volk
moet bou op die enigste fondament van volke, naamlik die geloof.
Die geskiedenis het die Gelofte in 'n historiese ruimte geplaas wat
kennelik nie met mensehande gemaak is nie. Andries Pretorius en Sarel
Cilliers was onbewus van die ingrypende betekenis van hulle daad. Die
geskiedenis sou dit eers later openbaar dat hulle deur God se
beskikking in die brandpunt geplaas is om namens die ganse
Afrikanervolk só op te tree.
Paul Kruger was in 1881 van mening dat die oordele van God oor ons
volk gekom het vanweë die verwaarlosing van die Gelofte. Vandag kan
dit weereens beaam word. Persone wat bedenkings het oor Geloftedag
word dikwels deel van die verwoede aanslag op ons volk se geloof, sy
waardes en sedes, en sy geskiedenis. In die benouenis van 'n volk is
daar by die randeiers altyd die begeerte om nie met die bedreiging
slaags te raak nie, maar eerder aan te pas by die eise van die vyand.
Daardeur bring hulle 'n oordeel oor hulleself en sluit hulle
hulleself daarvan uit om Afrikaner te wees.
Die les van 16 Desember 1838 is die beste opgesom deur die
Afrikanervolk se grootste profeet, Jaap Marais. Hy het dit soos volg
opgesom:
Rondom die Gelofte is daar vir ons tyd 'n les: in teëspoed en
teleurstelling word mense se karakters beproef, en bring dit die
beste na vore; word moed en volharding 'n hoë deug; word trou aan
plig en eer en waarheid 'n mag; en kan met geloof in God 'n daad
verrig word wat uitkring oor die jare en 'n volk vir geslagte
begeester.
Laat 16 Desember Afrikaners opnuut begeester om in die jare wat kom
onder die besef van ons afhanklikheid voor God doelgerig vir ons
vryheid te werk. Die moed wat daarvoor nodig is, kan net deur geloof
verkry word.
NIE tevrede met die verandering van die name van dorpe en stede nie,
rig die kommunistiese ANC sy visier nou ook op skole wie se name
hulle nie aanstaan nie. Dit is hoofsaaklik Afrikaanse skole met
historiese name wat in die gedrang kom.
Voor in die linie staan skole wie se name verband hou met die dorpe
of stede waar hulle geleë is. So kom die name van skole soos die
Hoërskool Louis Trichardt, Hoërskool Pietersburg, Hoërskool Nylstroom
en Hoërskool Warmbad in die gedrang. Almal is in Noord-Transvaal
geleë waar die kommunistiese ANC die voortou geneem het om plekname
te verander. Volgens die ANC bestaan daardie plekname nie meer nie,
en is dit volgens hulle noodsaaklik dat daardie name moet verander.
In sommige gevalle het skole elders reeds sommer vanself besluit om
hul name te verander, in ooreenstemming met die beleid van die ANC.
So het die Hoërskool Verwoerdburg reeds geruime tyd al gelede sy naam
verander na Hoërskool Centurion. Ander het ook al gevolg. So het
die Laerskool Queenswood in Pretoria sy naam verander waar dit
voorheen die pragtige Afrikaanse naam, Volkshoop gehad het.
Die pleknaamkomitee in Noord-Transvaal het die voorbarige stap geneem
om aan burgemeesters (wat niks met skoolname te doen het nie) aan te
por om druk op sodanige skole uit te oefen om hulle name te
verander. Daar moet briewe aan hierdie instellings geskryf word
waarin geëis word dat hulle die name verander.
Hierdie eis word nie net beperk tot skole nie. Burgemeesters sal
gevra word om te eis dat die name van poskantore, polisiestasies,
lughawens, hospitale en andere hul name moet verander om dit in
ooreenstemming met die Nuwe Suid-Afrika te bring.
Die ANC het nou daarin geslaag om die name van dorpe en stede te
verander, heeltemal teen die sin van diegene wat daardie dorpe en
stede tot stand gebring en uitgebou het tot die monumente wat dit
vandag is, en nou gaan die eis verder dat ook ander instansies hul
name daarby moet aanpas.
Van burgemeesters in Noord-Transvaal word verwag dat hulle voor 30
November moet reageer. Die swart voorsitter van die plaaslike
pleknamekomitee voer aan dat die behoud van die name tot "verwarring"
lei, en dit mag nie toegelaat word nie. Name is nog in gebruik waar
plekname reeds verander het.
Intussen duur die ontevredenheid voort oor die willekeurige
verandering van plekname in Noord-Transvaal. Die historiese
agtergrond van die ontstaan van die dorpe wat in Noord-Transvaal tot
stand gekom het, is hoegenaamd nie in aanmerking geneem nie. Die
saak is ook nog glad nie afgehandel nie, en talle plekke waarvan die
name verander het, is besig om hofsake voor te berei teen die
willekeurige naamsveranderinge wat die ANC op inwoners afgedwing
het. Die skrywe aan burgemeesters om te eis dat ander name ook in
ooreenstemming met die nuwe dorpsname verander moet word, is
voortydig en voorbarig, maar tipies in ooreenstemming met die
aanmatiging van die ANC waarmee hulle alle sake benader om die
blankes te na te kom en te krenk.
Talle plekke neem ook die standpunt in dat name nie sommer
willekeurig verander kan word sonder 'n formele versoek deur die
stadsrade nie. Dit is grootliks in die lig hiervan dat die plaaslike
pleknaamkomitee nou druk op burgemeesters uitoefen om skriftelik by
die instansies daarop aan te dring dat hulle hul name moet verander.
Hoe arrogant die ANC is, blyk daaruit dat hulle nie 'n "uitgerekte
proses" sal duld nie, en dat hulle daarop sal aandring dat die name
so spoedig moontlik verander moet word. Daar word selfs verwys na 'n
uitgerekte konsultasieproses wat nie nodig sou wees nie. 'n
Kennisgewing in hierdie verband, is volgens die ANC voldoende.
Daar is nog talle skole in Suid-Afrika met pragtige name, soos
Voortrekkereeufees, Dirkie Uys, DF Malan en Hans Strijdom wie se name
getuig van die historiese erfenis van die Afrikaner, maar wat vir die
swartman "aanstoot" gee. Die talle swartes wat by hierdie skole
ingeskryf het wat die karakter van die skole alreeds sodanig aangetas
het dat hulle tans parallelmediumskole is, sal ook dit situasie in 'n
rigting druk. Weldra sal daar ook druk op hierdie skole uitgeoefen
word om hul name te verander om in lyn te kom met die Nuwe Suid-
Afrika met sy reënboognasie.
5 Desember 2003
FW de Klerk het geweet van grootskaalse bedrog in 1994-verkiesing
(Deur Jakkie Basson)
OUD-PRES FW de KLERK was pynlik bewus van 'n grootskaalse bedrogspul
wat tydens die 1994-verkiesing plaasgevind het waartydens die
kommunistiese ANC-regime die bewind in die land oorgeneem het.
Nogtans het hy vir tien jaar lank daaroor geswyg, en nou eers dit
bekendgemaak.
Mnr De Klerk het erken dat een miljoen stemme op een bepaalde
politieke party netjies in stapeltjies in die stembusse tydens die
verkiesing van 27 April 1994 geplaas is.
Hierdie onthulling is deur mnr De Klerk in Nigerië gemaak, in die
hoop dat dit nie hier plaaslik gerapporteer sou word, en die blankes
van die land daarvan te hore sou kom nie. Hy het hierdie
ontboeseming gedoen terwyl hy joernaliste in Nigerië toegespreek
het. Daaroor is egter in Nederlands Dagblad van 2 Desember 2003 met
skok gerapporteer, en vandaar het die nuus na Suid-Afrika versprei.
Mnr De Klerk het tydens verskeie openbare optredes erken dat daar
mindere probleempies tydens die 1994-verkiesing opgeduik het, maar
dat dit niks noemenswaardig was nie, en dat sulke klein probleempies
in enige land, selfs eerstewêreldse Westerse verkiesings voorkom.
Bowendien was dit nie van so 'n aard dat dit die uitslag van die
verkiesing enigsins kon beïnvloed nie.
Nou blyk dit egter uit sy erkenning in Nigerië dat nie minder as een
miljoen stemme op onwettige wyse in die land se stembusse beland het
nie. Dit is aardverskuiwende inligting wat die reeds besmette
verkiesing en uitslag nog verder onder verdenking plaas.
Die Nederlands Dagblad bestempel dit blatant as dat die verkiesing
daardeur "gemanipuleer" is. Nie dat die betrokke koerant enige
simpatie met die Afrikaner of die blanke in die algemeen het nie,
want in die berig word daar verwys na die "eerste democratische
verkiezingen" in Suid-Afrika, wat 'n blatante leuen en suiwer
kommunistiese propaganda is. Suid-Afrika in geheel het sedert 1910
wettige demokratiese verkiesings gehad wat internasionaal erken is
deurdat die regerings wat aldus verkies en saamgestel is, deur alle
lande en selfs deur die VVO erken is. Die swartes het sedert die tyd
van dr Verwoerd ook die reg verkry om wettig in hul tuislande vir hul
eie mense in hul eie verkiesings te stem.
Die 1994-verkeising was buitendien in alle opsigte 'n klug, al is dit
deur internasionale waarnemers as "vry en regverdig" bestempel. Dit
het hulle gedoen, ten spyte daarvan dat hulle deeglik bewus was van
die ongerymdhede wat met die verkiesing gepaard gegaan het. Die
groot emosionele slagspreuk was egter dat dit die "eerste
demokratiese verkiesing" in Suid-Afrika was, en dat dit nie ontsier
kon word deur te erken dat dit gepaard gegaan het met die grofste
wandade wat enige verkiesing kan kenmerk nie.
Regter Johann Kriegler, voorsitter van die "Onafhanklike"
Verkiesingskommissie wat die verkiesing moes bestuur, het in sy eie
woorde erken: "Hoe kan jy in 'n bordeel werk en verwag om kuis te
bly?"
Die ergste aspek van die 1994-verkiesing was dat die stemme nie
enduit getel is nie. Toe die ANC stewig op pad was na 'n tweederde
meerderheid, en alle tekens daarop gedui het dat die NP se steun met
die laaste stembusse se stemme wat bekendgemaak moes word, besig was
om drasties te verminder, is die tellery van die stemme eensklaps
gestaak. Vir meer as 'n uur is geen uitslae bekend gemaak nie.
Daarna is weer voortgegaan met die bekendmaking van die uitslae.
Die uitslag was dat die ANC 62% van die stemme gekry het, en die NP
skielik geklim het tot oor 20% van die stemme, al was die tendens
voor die staking van die stemtellery dat hulle op pad was om minder
as 20% te kry.
Later het dit geblyk dat daar opgehou is om stemme te tel. Die
verskillende politieke partye het bymekaar gekom en bespreek hoe
vandaar verder gegaan moes word. Daar is toe oor die uitslag
onderhandel. Die laaste stemme is nooit getel nie.
Dit was dus 'n onderhandelde uitslag wat nooit op die tel van stemme
berus het nie.
Daar moes ten alle koste verhoed word dat die ANC 'n tweederde
meerderheid verkry, aangesien dit nie goed in die oë van die
buitewêreld sou lyk nie. Daarom is die ANC beperk tot 62% van die
stemme, en is die NP se stemme boontoe aangepas.
Nou erken oud-pres FW de Klerk dat reeds voordat met die tel van die
stemme begin is, daar grootskaalse bedrog gepleeg is.
Die wil van die kiesers het nie geseëvier nie.
In die onderhoud in Nigerië se mnr De Klerk dat hy in 'n posisie was
om met militêre mag die land te behou, maar dit sou sy gewete beswaar
het. Hy vertel dat hy alreeds as jongman dit vir hom gevisualiseer
het dat mense van verskillende rassegroepe in een bedeling moes
saamwerk, maar dat dit nie toe moontlik was nie. Mense is sonder
verhoor in tronke gegooi. Hy het persoonlik blankes gewaarsku dat
teenkanting teen verandering in die land op rampspoed sou uitloop.
Die wit minderheid sou nie onbepaald kon voortgaan om die swart
meerderheid uit te sluit nie. Daarom het hy gedoen wat hy gedoen
het. Verder meld hy dat die stigting van die KP in 1982 vir hom die
weg geopen het om sonder teenstand van binne die NP die mag in die
land prys te gee.
In die verkiesing van 1999 is daar net so gekonkel met die
verkiesing, ten spyte daarvan dat dit ook as "vry en regverdig" deur
internasionale waarnemers bestempel is. Toe is bevind dat, te midde
van al die ander ongerymdhede, daar 1,7 miljoen meer stemme
uitgebring is as stembriewe wat uitgereik is. En Suid-Afrika en die
wê6reld roem daarop dat Suid-Afrika 'n "demokrasie" is.
Op die vraag waarom mnr De Klerk nooit voorheen melding gemaak het
van die ongerymdhede waarvan hy kennis gedra het nie, was sy antwoord
dat dit sy ideaal was dat Suid-Afrika "vooruitgehelp" moes word na al
die jare van "apartheid"!
Gooi drie Afrikaanssprekendes bymekaar en jy kry vier kerke en vyf
politieke partye.
Of só lui die grappie oor Afrikaanssprekendes se berugte
eiesinnigheid en skynbare onvermoë om saam te werk.
Gerugte dat Afrikaanse organisasies begin saamstaan en dít boonop
oor 'n nasionale strategie vir Afrikaans, laat sommige wenkbroue dus
behoorlik lig. Al het nog net enkele berigte hieroor verskyn, woel
dit agter die skerms, sê dié wat weet.
Die idee van 'n nasionale strategie vir Afrikaans kom van die
Nasionale Taalliggaam vir Afrikaans (NTLA), 'n subkomitee van die Pan-
Suid-Afrikaanse Taalraad (Pansat), wat ook die proses daaromheen
dryf.
Die NTLA beplan 'n nasionale beraad in Mei 2004 oor 'n strategie
waarby alle rolspelers betrek sal word.
Dié liggaam het ook die FAK (Federasie van Afrikaanse
Kultuurverenigings) gevra om 'n landwye peiling te doen van
organisasies wat op die een of ander wyse by Afrikaans betrokke is,
wat hul aktiwiteite behels en watter hulpbronne hulle het.
Voorbeeld vir ander
Maar wie of wat is die NTLA, wat wil die organisasie bereik met 'n
strategie vir Afrikaans en wat onderskei dié inisiatief van soveel
ander?
Die NTLA is een van die subkomitees wat gestig is om uitvoering te
gee aan Pansat se grondwetlike opdrag om veeltaligheid in Suid-Afrika
te bevorder. Pansat het 'n nasionale taalliggaam vir elke amptelike
taal geskep met die doel om dié taal te bevorder en Pansat daaroor te
adviseer.
Afrikaans is die verantwoordelikheid van die NTLA, met dr. Christa
van Louw as voorsitter en prof. Wannie Carstens van die
Potchefstroomse Universiteit as ondervoorsitter.
Dié twee het die afgelope paar maande al met verskeie organisasies
vergader om hulle in te lig oor die NTLA. Volgens Van Louw het hulle
die "wrede ontdekking" gemaak dat organisasies nie weet hoe die
strukture van Pansat werk of hoe hulle dit kan gebruik om hul
taalregte op te eis nie.
Hulle het ook voorbrand gemaak vir 'n nasionale beraad met die oog op
die opstel van 'n strategie vir Afrikaans.
Die idee van só 'n strategie word sterk ondersteun deur prof. Cynthia
Marivate, uitvoerende hoof van Pansat. Marivate het aan die NTLA gesê
as die strategie vir Afrikaans slaag, kan dit as voorbeeld dien vir
al die amptelike tale en daarom het sy R10 000 beskikbaar gestel vir
hul aanvoorwerk.
"Afrikaans is 'n nasionale bate en daarom moet daar 'n nasionale
strategie vir Afrikaans wees. Ons wil al die rolspelers bymekaar kry
om te praat oor hoe Afrikaans haar hoër funksies as amptelike taal
kan uitoefen en hoe menslike hulpbronne in dié taal ontwikkel kan
word," sê Van Louw.
"Regoor die land is organisasies besig met verskillende inisiatiewe
vir die bevordering van Afrikaans. Ons moet egter besin oor waar ons
as taalgemeenskap is, waar ons wil wees en watter hindernisse in ons
pad staan om daar uit te kom."
Kom self met 'n plan
Van Louw sê die NTLA wil nie bestaande inisiatiewe ontmoedig nie,
maar eerder hul hande sterk deur 'n koördinerende rol te speel.
"Die peiling wat die FAK doen, kan byvoorbeeld dalk uitwys dat daar
te veel wat betref geletterheid gedoen word, terwyl daar op 'n ander
gebied 'n leemte is.
"Geen enkele organisasie kan alles doen nie en daarom wil die NTLA 'n
fasiliterende rol tussen bestaande inisiatiewe speel. Dít maak dié
inisiatief anders as ander: Vir die eerste keer sal 'n instelling ten
opsigte van Afrikaans só 'n oorkoepelende funksie vervul."
Van die organisasies wat 'n nasionale strategie vir Afrikaans steun,
is onder meer die FAK, die Vriende vir Afrikaans, die
Taalsekretariaat, die ATKV, die Suid-Afrikaanse Akademie vir
Wetenskap en Kuns en die Groep van 63.
Dr. Louise Combrink, voorsitter van die Vriende vir Afrikaans, sê
hulle is bly dié inisiatief kom van regeringskant af, omdat dit
eerder die verantwoordelikheid van 'n arm van die regering (Pansat)
as van 'n Afrikaanse organisasie is om só 'n plan op te stel.
"As die NTLA die ondersteuning van die Afrikaanse gemeenskap kry, sal
sy mandaat binne Pansat soveel sterker wees. Afrikaanse organisasies
moenie wag om te kyk wat Pansat vir hulle kan doen nie, maar eerder
deur die NTLA self met 'n plan vorendag kom."
Me. Ria Olivier, waarnemende hoof van die Stigting vir Bemagtiging
deur Afrikaans, sê dit het sin dat die nasionale regeringsliggaam wat
spesifiek vir Afrikaans daargestel is, sy gunstige posisionering sal
gebruik vir beter koördinering van en sterker bedingingsmag vir
Afrikaanse inisiatiewe.
"Dit is egter belangrik dat hulle so wyd moontlik moet konsulteer en
soveel moontlik insette moet kry, sodat organisasies mede-eienaarskap
van die strategie sal aanvaar."
Vermufte benadering is uit
Die ATKV beskou dié inisiatief ook as 'n positiewe stap en die NTLA
as
'n goeie meganisme om dit te dryf, sê dr. Frits Kok, uitvoerende hoof
van
die ATKV.
"Die vermufte kokon-benadering om Afrikaans deur wit sprekers vir wit
sprekers te bevorder, is uit. Die NTLA se inklusiewe benadering sal
die nodige legitimiteit aan die proses gee," sê mnr. André van der
Walt, voorsitter van die Taalsekretariaat.
"Ons glo dié inisiatief moet by voorkeur deur die NTLA gedryf word
omdat dié liggaam Afrikaanssprekendes oor die kleurgrens heen en ook
tweedetaalsprekers van Afrikaans die geleentheid sal gee om deur die
taal bemagtig te word.
"As só 'n strategie geformuleer word, sal dit die embrio van
taalselfstandigheid binne veeltaligheid wees."
Mnr. Hennie de Wet, voorsitter van die FAK, hoop 'n nasionale
strategie sal sorg dat bestaande hulpbronne in belang van Afrikaans
beter benut word.
" 'n Strategie kan daartoe bydra dat organisasies hul fokus verskuif
om in spesifieke korttermynbehoeftes van die taal te voorsien. Dit
kan ook help om die behoeftes van sprekers, veral tweedetaalsprekers,
beter te identifiseer."
De Wet sê hoewel die FAK se peiling nog in die beginfase is, is hulle
reeds verras oor die groot aantal organisasies wat betrokke is by
Afrikaans.
"Talle individue wat op eie houtjie werk, verrig besondere werk -
soos 'n vrou van Silverton in Pretoria wat op versoek van maatskappye
of instellings enige radio- of televisieberig in Afrikaans
transkribeer en elektronies beskikbaar stel."
Verby die ego's
Buiten morele steun het enkele finansiële bydraes ook al uit die
gesprekke oor 'n nasionale strategie vir Afrikaans gevloei.
Die Taalsekretariaat het voorgeskrewe boeke ter waarde van R30 000
vir Afrikaans-tweedetaalleerlinge aan skole in Noordwes geskenk nadat
hy by 'n vergadering oor die strategie van hul nood te hore gekom
het.
Die organisasie het ook R35 000 vir Beeld se Koerant in die Onderwys-
projek geskenk omdat dit moedertaal- en nie-moedertaalsprekers van
Afrikaans bereik.
Volgens Carstens het die beweging vir 'n strategie vir Afrikaans die
afgelope drie maande 'n groot momentum opgebou "wat ons nie kan
verloor nie".
"Die doel van die nasionale beraad is om verby ego's en die eng
doelstellings van organisasies te kom en met 'n oop agenda oor
Afrikaans te praat."
Wie weet, dalk kan 'n mens tóg 'n paar honderd Afrikaanssprekendes
bymekaargooi en met een strategie vorendag kom . . .
Polokwane (Pietersburg). Hy glo nie die bevinding van die verslag
oor plaasmoorde dat slegs 2% van alle plaasmoorde politiek
gemotiveerd is nie.
Só het regter J.M.C. Smit gister hier in die hooggeregshof gesê
tydens vonnisoplegging vir die soveelste plaasmoord in Limpopo
vanjaar.
Smit het gesê hy het binne twee weke twee plaasaanvalle in Limpopo
verhoor "en nie in een van die gevalle is die moorde vir finansiële
gewin gepleeg nie".
Hy het twee Mosambiekse burgers - waarvan een ná 'n vorige
veroordeling nooit gedeporteer is nie - elk tot 100 jaar tronkstraf
gevonnis nadat hy hulle skuldig bevind het aan die wrede moorde op
mnr. Johan van Dyk (58) en sy vrou, Chrissie (58) van Kareebosch
buite Polokwane. Die egpaar is verlede jaar twee dae vóór Kersdag
vermoor.
Eric Nukeri (42) en Petrus Mbalathe (20) het Van Dyk en sy vrou onder
meer met 'n hamer en 'n moersleutel doodgeslaan en daarna beroof.
Smit het in sy vonnisoplegging opnuut 'n dringende beroep gedoen op
die regering om die Strafproseswet te hersien.
Hy het gesê hoewel hy die moordenaars elk twee keer tot lewenslange
tronkstraf asook 'n bykomstige 50 jaar tronkstraf gevonnis het, moet
die strawwe volgens wet gelyktydig uitgedien word. Dit beteken dat
hulle waarskynlik net vir 25 jaar in die tronk sal sit.
Hy het gesê Suid-Afrika is moeg vir dié soort misdaad. Sulke
misdadigers moet permanent uit die samelewing verwyder kan word.
Smit het gesê hy het nie genoeg woorde om sy afsku oor hul dade uit
te spreek nie en hy self is moeg vir "skurke en gemors" soos hulle.
Luidens die getuienis in die hof het die twee mans, wat vir mnr. Gert
Fourie van Kareebosch gewerk het, die Van Dyks die betrokke middag
onder valse voorwendsels uit die huis gelok.
Mnr. Van Dyk is by die melkstalle oorval. Sy hande is met nylontou
aan sy bene vasgebind voordat hy met ysters oor die kop geslaan is
totdat hy dood is.
Mev. Van Dyk is ook herhaaldelik oor die kop geslaan terwyl sy huis
toe probeer vlug het. Foto's wat die polisie ná die moorde op die
toneel geneem het, wys sy issó hard geslaan dat haar bloed op die
bome se blare gespat het terwyl sy weggehardloop het. Haar lyk met
haar onherkenbaar verminkte gesig is 'n paar meter van haar voordeur
in 'n plas bloed aangetref.
Die moordenaars is met Fourie se Jeep en onder meer ses vuurwapens,
sweisapparaat, gassilinders en beddegoed daar weg.
Smit het Nukeri en Mbalathe skuldig bevind op tien aanklagte elk. Dit
sluit in twee elk van moord, twee van roof met verswarende
omstandighede en vier van huisbraak met die opset om te roof en die
onwettige besit van vuurwapens en ammunisie.
Mnr. Willem van Dyk, die vermoorde egpaar se seun, het ná die
vonnisoplegging gesê hoewel hy tevrede en dankbaar is oor die regter
se hantering van die saak, sou hy verkies het dat die twee die
doodstraf opgelê word.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
