In die pers vanoggend:
'n Groep voormalige top-offisiere van die SA Weermag sowel as die SA
Polisie het erken die twee magte was verantwoordelik vir 'n reeks
skendings van menseregte, sommige van die dade is destyds deur hulle
aan die ANC toegeskryf.
Die erkennings is volgens berigte vervat in 'n brief aan die
Waarheidskommissie.
Hulle het daarmee waarskynlik hul voorneme te kenne gegee om met
die kommissie te wil saamwerk om die verlede te ontrafel en om
kwytskelding van vervolging te kry.
Die erkennings bied vir die eerste keer ook sekerheid oor die
destydse ontploffing by die Raad van Kerke se hoofkantoor Khotso
House in Johannesburg.
Die bom was volgens die erkenning deur die magte geplant.
Die moorde op die drie leiers van PE se swart civic-organisasie
Pebco in 1985 is ook klaarblyklik onder die meer as twintig skendings
wat erken word.
Ook 'n bom-ontploffing by 'n kragsentrale in Randburg waarvoor die ANC
geblameer is, word glo erken as 'n daad van die magte.
David Kramer se "Meisie sonner Sokkies" is vir my
die mees vreugdevolle, die mees opheffende lied wat ek
in 'n lang tyd nog gehoor het. Om 'n man so te hoor sing,
is 'n verheerliking, nie net van die vrou nie, maar ook
van viriele manlikheid self.
MEISIE SONNER SOKKIES
Iewers hier binne in my bokkie
Klop my ou hart nes 'n toktokkie
Ek droom van 'n warm Kersfeesdag
En my meisiekind sonner haar sokkies
Nes 'n bicycle sonner sy klokkie
Nes 'n lollipop sonner sy stokkie
Nes 'n hoenderhaan met sy kop afgekap
Hardloop ek agter my bokkie
Waai windjie waai
Die dae gaan verby
More kom daar 'n groot geluk
Dan staan sy o dan staan sy
Hier langs my
Bokkie ek willie vir jou jokkie
Of jy my lief het weet ek okkie
Ek droom van jou voor die Sending kerk
in jou wit hoed en jou rooi rokkie
Bokkie mettie blou doek op jou koppie
Die klokkie in my hart wil okkie stoppie
Vanaand sing ek soos 'n bok wat bler
Want die verlange hou nooit oppie
Waai windjie waai
Die dae gaan verby
More kom daar 'n groot geluk
Dan staan sy o dan staan sy
Hier langs my
Gelukkige meisie met die blou kopdoek. Soveel helder energie-
gewende sensuele woorde. Beelde uit 'n suiwer suid-afrikaanse
grond, onbeswaar deur sosio-politieke spanninge. Wat 'n man,
wat so kan sing! En wat 'n goeie "band." Wat ek wil weet, is wie
maak daardie geluide diep uit die midderif uit so nou en dan?
In opvolg op die erkenning deur senior polisie- en weermag-offisiere
dat hulle verantwoordelik was vir die bom by Khotso-huis in Jhb in
1988, die volgende: Shirley Gunn wat destyds deur hulle aangehou is
vir 60 dae omdat sy "daarvan verdink is" dat sy die bom geplant het,
wil 'n saak maak teen hulle.
Net soos sommige deelnemers op die groep aanvaar sy ook nie die
Waarheidskommissie nie. Sy bevind haar (saam met die kritici op die
groep) hier in die geselskap van die PAC en Azapo.
Sy is waarskynlik nie baie goed behandel in daardie 60 dae nie.
Nou erken die polisie en weermag HULLE het die bom geplant en dit op
die ANC en op me. Gunn geblameer.
Dit toon die dilemma van die Waarheidskommissie.
As die WK funksioneer soos hy veronderstel is, dan kry die
polisiemanne en die weermaglede kwytskelding en is die verlede verby -
nadat ons daarvan gehoor het.
Die alternatief is dat die WK ontbind word (waarskynlik onder
toejuiging van sommige van die deelnemers van die forum), maar dan
gaan me. Gunn die generaals en 'n klomp ander mense hof toe vat. En
dan gaan sit daardie bomplanters in die tronk vir lank.
En daar is baie mense soos me. Gunn.
My opinie:
Afrikaans is 'n tegnies gebreklike taal waar in elke tweede sin na anglesismes
gegryp moet work so dat mens 'n gesprek wat redelik relefant (!) is
aan die gang kan hou.
Ek weet nie watter toekoms daar vir afrikaans is nie. Sal mense dit in twintig
jare wil praat? Sal dit soos die 1600 verskillende tale van Indie: onder die
historiese mat gevee word? Heel moontlik. Hierdie tale het die selfde in
gemeen met Afrikaans: Hulle is nutteloos in 'n tegnologiese wêreld.
wie kan help us an adressen van Hollandse clubs en verenigingen? en ook goede
webs (www) voor immigranten?
dank u,
Alex Goossens, BTV Stichting http://www.worldaccess.nl/~btv
++++
DIE aksie verlede Saterdag in Pretoria om aan te dring op die
onvoorwaardelike vrylating van kmdt. Willem Ratte het uitgeloop
op 'n aandrang op eenheid tussen die verskillende partye wat
daarby betrokke is.
Onder leiding van kol. Dawid Grobbelaar het die vergadering in
die stadsaal van Pretoria as opdrag aanvaar om die komitee wat
die verrigtinge gereÂl het "uit te bou tot volkseendragtigheid
en saamsnoerende organisasie". Daar word erken dat die
organisasies wat aan die aksie deelgeneem het, en "in spanning
en verdeeldheid verstrik is" steeds bly voortbestaan, maar deur
die aksie is hulle ingebind in 'n plegtige onderneming om in
eendragtigheid die vryheid van die volk na te streef. Daardeur
moet die volk uit die "moeras van neerslagtigheid en
verdeeldheid" opgehef word.
Daar is reeds sprake van vaste organisasie wat aan hierdie idee
gegee moet word, en daar word verwys na "komitees van sewe" wat
landwyd op die been gebring moet word.
Toe die Afrikaner-Volksfront in 1993 partye wou saamgebind het
in 'n vaste struktuur met 'n eie organisasie met ledewerwing en
inskryf van lidmaatskap het dit tot groot onmin gelei. Dit sou
beteken dat lede van politieke partye gelyktydig aan twee
politieke organisasies met uiteenlopende beginselstandpunte sou
behoort, en het daartoe gelei dat die HNP hom nie hieraan wou
bind nie.
Benewens die strewe om kmdt. Willem Ratte uit die gevangenis
bevry te kry, is daar nog geen aanduiding wat die grondslag is
van die nuwe eendragtigheid waarna gestreef word nie.
Tydens die verrigtinge in die stadsaal is die leiers van
verskillende partye wat teenwoordig was, gevra om na die verhoog
te kom om 'n "Plegtige onderneming" te onderteken. Dit is
onderteken deur dr. Ferdi Hartzenberg, mnr. Eugene Terre'Blanche
en mnr. Robert van Tonder. Die onderneming lui: "Ek ondersteun
en strewe eendragtiglik saam met my volk na vryheid en
volwaardige selfbeskikkingsreg vir ons volk in ons eie vaderland
sodat ons as volk diensbaar kan wees aan God Drie-enig." Die HNP
was besig met 'n Dagbestuursvergadering, en die leiersfigure van
die HNP was nie teenwoordig nie. Daar is onderneem om die stuk
voor die vergadering aan die HNP te laat toekom, maar dit het nie
plaasgevind nie. Die gevolg is dat die HNP nog nie die
onderneming onder o gehad het nie, en dus ook nie geleentheid
gehad het om dit te bespreek nie.
Die verrigtinge in die stadsaal is deur 2 000 mense bygewoon.
Kol. Dawid Grobbelaar het die leiding geneem, en slegs die sewe
lede van die reÂlingskomitee van die "Red Willem Ratte-aksie" was
op die verhoog. Daardeur is gepoog om nie aan die geleentheid
'n politieke kleur te gee nie. Al die leiers van partye en
kultuurorganisasies het in die gehoor stelling ingeneem, en hulle
is slegs na die verhoog geroep om die onderneming te onderteken.
Daarna het 'n optog na die Sentraal Gevangenis in
Potgieterstraat plaasgevind. Daar is 'n bakkie met luidsprekers
voor die tronk getrek, en het die politieke leiers geleentheid
gehad om in 'n kort boodskap die skare toe te spreek.
Vervolgens is kol. Grobbelaar, mnr. Bert van Rensburg en dr.
Willie Snyman as afvaardiging toegelaat om kmdt. Ratte in die
tronk te besoek. Terwyl dit plaasgevind het, het die skare
saamgesing. Met die terugkeer van die afvaardiging het hulle
gerapporteer dat kmdt. Ratte te kenne gegee het dat hy nie sal
swig nie.
Brig. Peet Joubert, wat nie 'n uniform aangehad het nie, het
die petisie vir die vrylating van kmdt. Ratte in ontvangs geneem.
Toe dit geblyk het dat Nelson Mandela nie sou opdaag nie, en
kmdt. Ratte nie vrygelaat sou word nie, het kol. Grobbelaar laat
blyk dat die stryd voortgesit sou word. Hulle het daardie middag
die Prokureur-generaal gaan spreek, maar dit het ook nie die
gewenste uitwerking gehad nie.
Intussen het Mandela nogmaals laat blyk dat kmdt. Ratte nie
vrygelaat sal word nie, en het beswaar aangeteken teen die
"beledigende" trant waarin die eis aan hom gestel is.
Die saak is besig om voort te sloer, en op hierdie stadium wil
dit voorkom of daar nie vordering kan wees nie, aangesien
Justisie slegs bereid is om oorweging aan die saak te gee indien
kmdt. Ratte aansoek doen om borg. Hy weier volstrek om dit te
doen, aangesien dit heeltemal indruis met sy beskouinge wat hy
van meet af aan duidelik te kenne gegee het.
************************************************************ ************
Mandela al erger in knyp oor lakse ministers
ONBEVOEGDHEID EN ONBEKWAAMHEID slaan nou soos masels oral in die
ANC uit. Die feit dat Nelson Mandela persoonlik tot die
verdediging van ministers kom wat allerwe veroordeel word vir
korrupsie en 'n onvermo om hulle werk te verrig, dui daarop dat
dit nie by hom of die ANC erns is om probleme in sy administrasie
streng aan te spreek en hierdie euwels met wortel en tak uit te
roei nie.
Nkosazana Zuma is al maandelank voor die vuurpeloton van
openbare veroordeling oor Sarafina II, terwyl Stella Sigcau uit
eie geledere van korrupsie beskuldig word as sou sy omkoopgeld
van Sol Kerzner ontvang het vir die oprig van dobbelhuise in die
Transkei. Dit het tot 'n openbare rusie tussen haar en Bantu
Holomisa ontwikkel, en Holomisa moet nou voor 'n dissiplinÂre
komitee verskyn, maar van stappe teen Sigcau is daar geen sprake
nie.
Intussen het ook Sibusisu Bengu lelik skeefgetrap toe hy nie
eers teenwoordig was toe deurslaggewende vrae aan hom oor die
onderwys behandel moes word. Daar is voor die tyd met hom
ooreengekom om doodseker te maak dat hy wel teenwoordig sou wees.
Ten spyte van al die pogings wat aangewend is om hom teenwoordig
te kry, het hy hom daaraan afgevee en was glad nie eers in die
parlement teenwoordig toe die saak hanteer moes word nie.
Al wat Nelson Mandela kon uitkry ter verdediging van Zuma, is:
"She's a good woman!"
Hierdie onmin oor ministers wat nie hulle werk doen nie, en
selfs beskuldigings dat hulle nie in staat is om hulle werk te
doen nie, volg op 'n lang rekord van onbekwaamheid en
onbevoegdheid.
Ministers wat voorheen in die gedrang was omdat hulle nie
opgewasse was vir hulle taak nie, is Jay Naidoo wie se HOP 'n
algehele mislukking is, en nou onder Thabo Mbeki geplaas is, Joe
Slovo wie se begrafnis meer gekos het as die geld wat bestee is
om huise vir Swartes te bou, Sankie Nkondo, sy opvolger, wat ook
nog nie die huisbouprogram aan die gang kon kry nie, Mac Maharaj
wat nie die taxi-geweld kan hokslaan nie, Sydney Mufamadi, wat
hoegenaamd nie daartoe in staat was om wet en orde in die land
te handhaaf nie en veroorsaak het dat misdaad heeltemal hande
uitgeruk het, Alfred Nzo wat eenvoudig te oud is vir sy
portefeulje en die een blaps na die ander maak ten opsigte van
verhoudinge met terroristeleiers soos Fidel Castro, Mohammar
Gadafi en Jassar Arafat, Derek Hanekom wat 'n aktiewe beleid voer
om die Blanke boer van die plaas te verwyder om te vervang met
parasitiese Swartes wat geen bydrae tot die landbou sal kan lewer
nie, Gatsha Buthelezi wat verantwoordelik is vir die toespoeling
van Suid-Afrika deur die ergste pornografie uit die rioolslote
van die wÂreld, die ineenstorting van die Weermag onder Joe
Modise, die Regstelsel onder Dullah Omar, die wegkalwing van die
staatsdiens onder Zola Skweyiya, en les bes, die ontslag van Abe
Williams omdat hy sy vingers in die geldlaaie van Welsyn gehad
het. Daarby kom nog die mislukkings van die twee vise-
presidente, Thabo Mbeki wat alles wat hy aanraak in mislukking
laat verval, en mnr. FW de Klerk, wat meer tyd in die buiteland
deurbring as in sy kantoor in sy eie land.
Daar is nog talle ander voorbeelde van onbevoegdheid waardeur
aangetoon kan word dat die land vinnig besig is om in duie te
stort, en dat Mandela en sy regime nie in staat is om enigiets
daaraan te doen nie.
Waar daar verwag kan word dat 'n president sal ingryp wanneer
dinge skeefloop, gebeur die teenoorgestelde. Daar is geen poging
om dissipline in die ANC te herstel nie. Die uitlatings van
Mandela dat die mense wat van onbekwaamheid en korrupsie
beskuldig word, slegs hulle werk doen, is seker die beste
aanduiding tot dusver dat daar geen wil bestaan om die
landsadministrasie op 'n gesonde grondslag te plaas nie, en dui
alles daarop dat die finale ineenstorting moet volg, en dat daar
teen 'n verhaasde spoed op die afgrond afgestuur word.
Die feit dat Mandela die korrupsie en onbevoegdheid van sy
ministers kondoneer, beteken dat ook sy aansien wat hy onverdiend
geniet, daarmee heen is.
NP van Wyk Louw: probleem vir liberaliste
deur Jaap Marais
BY die negentigste herdenking van NP van Wyk Louw se geboortedag
het Beeld 'n artikel deur dr. PG du Plessis oor di groot en
begaafde Afrikaner geplaas. Dit is 'n stuk, in ietwat ligte
trant meer oor die verskynsels in die "Nuwe" Suid-Afrika, as oor
NP van Wyk Louw se werk.
By die lesenswaardigheid van die aanbieding is daar byna
deurgaans die gevoel van 'n ongemaklikheid by die skrywer oor hoe
Louw in die konteks van die "Nuwe" Suid-Afrika gehanteer moet
word. Wat begryplik is by die skryf van 'n artikel vir Beeld.
Louw se nasionalisme en aristokratiese ideaal kan nie aangepas
word by die idioom van die verboepte neo-Proggies en
Amerikanofiele van Beeld, en die oor-die-skouer-kykery van die
verkleurde en vertraagde nuwe apartheidsvyande in die NP-NG-AB-
alliansie nie.
Du Plessis vermy dus om Louw te probeer inroep as getuie vir
die verdediging van die Verligtheid tot Verrotheid van die n -
Verwoerd-era. Hy is dus verstandiger as ander wat hulle daartoe
laat verlei het.
Heel moontlik het Beeld die artikel van dr. Du Plessis gevra
met die hoop dat hy in di rigting sou skryf, want die egte NP
van Wyk Louw en Beeld se vertraagde Proggies en Hans-Yankees is
nie versoenbaar nie.
Du Plessis moes dus, soos verwag kon word, van 'n stuk wat
Beeld moes publiseer, "polities korrek" te werk gaan. Hy maak
dan ook sy beleefde buiging voor Mandela en druk die vereiste
paar note van 'n lofsang. Maar dan vat-vat hy liggies aan
misstande in die "Nuwe" Suid-Afrika wat nie juis tot lof van die
regeerder se regeervermo is nie.
D¡t gedaan, moet die ander kant van "politieke korrektheid" ook
gestel word. Hy sÂ: "...aan die een kant tier die regses wat
jou so gehaat het, skud hulle kettings van magteloosheid, en haal
jou god-weet gedurig aan in swaar stemme."
Soos verwag kan word, is dit hier waar die verblind-deur-
verligtheid-groep se groot politieke sooibrand opstoot. Want
Louw se sterk Afrikanerskap en deurdagte nasionalisme is
heeltemal versoenbaar met wat as "regs" in die huidige
Afrikanerpolitiek bestempel word.
In sy essays in Lojale verset: "Die aristokratiese ideaal",
"Gelykmaak en rangordening", "Die ewige trek", praat 'n
nasionalis. In Die dieper reg en sy gedigte in Die halwe kring:
"Ons moet ook toorn hÂ", "By die monument", "Julle is die
oorheersers" tril dit van sterk volks- en vaderlandsverbondenheid
en 'n sterk historiese begeestering. Sy meesterwerk, Raka, kon
net geskep gewees het vanuit die denkstruktuur en visionÂre blik
van 'n nasionalis.
Natuurlik vind hierdie werk aanklank by Afrikaners wie se
Boere-intuÂsie nog nie verknoei is nie. Maar blykbaar wil Du
Plessis nie h dat "regses" hierdie werk van Louw waardeer nie -
seker omdat dit in ander kringe verleentheid en ongemak skep.
Hy brandmerk hulle as "regses wat jou so gehaat het" en wat
gedurig aanhaal "met swaar stemme".
Vir 'n lekker potjiekos-geskel-en-geskinder kan d¡t seker
deurgaan. Maar van verband met die werklikheid is daar nie veel
hierin nie. Dit te betwyfel of Du Plessis bv. 'n enkele persoon
kan noem wat Louw "gehaat" het en hom gedurig aanhaal "met swaar
stem".
Wie hom aanhaal, is 'n verskeidenheid van mense wat waarskynlik
nooit enige persoonlike wrewel teen Louw gevoel het nie. Ekself
haal hom aan, maar ek doen dit vanaf die veertigerjare. En ek
was volgens heelwat getuies glo die eerste een wat Louw in die
Parlement aangehaal het in 'n toespraak in die vroeÂ
sestigerjare.
Ek het egter saam met baie gesiene figure in die Afrikanerlewe,
op haas elke terrein, Louw se "Die pluimsaad waai ver" nie as 'n
gepaste stuk vir die Republiekfees van 1966 beskou nie. En omdat
dr. Verwoerd in sy toespraak by di geleentheid ongoedkeurend
daarna verwys het, het dit 'n skerp verdelingslyn tussen hierdie
twee groot Afrikaners getrek. Dit het tot gevolg gehad dat
politieke, literÂre, kulturele, joernalistieke en kerklike figure
wat hulle met dr. Verwoerd vereenselwig het - met verontagsaming
van die saak - as persoonlike vyande van Louw voorgestel is - nou
al gerek tot "di wat jou gehaat het".
Hierdie verloop rondom die "Pluimsaad" is skaamteloos uitgebuit
deur die liberaliste om 'n pro-Louw-sentiment in 'n anti-
Verwoerd-houding om te sit, en andersom. Daaruit het die
liberaliste van veral Nasionale Pers, met die hulp van 'n
verdwaalde Afrikaner by die Sunday Times, Hennie Serfontein, 'n
Pretoriagroep opgetower. Dit was 'n verlenging van die Suid-
Noord-wrywing wat al op verskeie ander terreine rookwolkies
opgestuur het en wat n die sluipmoord op dr. Verwoerd met
roekelose minagting van die Afrikanervolk se lewensvoorwaardes
op die spits gedryf is om die Afrikanereenheid te versplinter en
die lewensmag van die land in verval te laat gaan as voorwaarde
vir die totstandkoming van die "Nuwe" Suid-Afrika.
Hierdie enigsins losse aanknoping by di bespreking werp 'n
bietjie lig op die ingeboude aantyging van "haat" teenoor Louw.
Blykbaar is dit so 'n vaste deel van geprogrammeerde
ingenomendheid dat dit uitglip soos die drilsersant se
geliefkoosde vloekwoord op die paradegrond.
Om terug te kom na Louw en wat sy opvattings verteenwoordig,
teenoor die dinge wat vandag gangbare munt in die NP-NG-AB-
alliansie se onomkeerbare omgekeerdheid is, moet Louw se
"Liberale nasionalisme" nader getrek word. By die negentigste
herdenking van Louw se geboortedag sou belangrike dele van diÂ
boek 'n goeie aanknoping vir 'n artikel gewees het in die lig van
dinge wat vandag tot dogma van die getransformeerde "Nasionale"
Party verhef is.
Die meeste van die woorde en begrippe wat 26 jaar na Louw se
dood in die Suid-Afrikaanse politiek rondgegooi word, was al in
sy tyd ter sake. En Louw het hom daaroor nie onbetuigd gelaat
nie.
Wat die hooggeroemde "demokrasie" betref, het hy in Liberale
nasionalisme onder andere geskryf: "Daar is geen staat vandag
wat nie totalitÂre trekke toon nie, net, almal dra die woord
'demokrasie' in hulle vaandel." So, Louw was nie verskrik deur
di uithangbord nie.
Later s hy: "Nee, eenvoudige meerderheidsregering is nie die
wese van demokrasie nie. Blote meerderheidsregering staan eintlik
nader aan die totalitarisme as aan demokrasie, dit is selfs al
'n vorm van diktatuur." Hierdie beskouing is volkome aanvaarbaar
vir wat tans as "regses" geÂien word. Maar vir die linkses wat
uit Verligtheid gegroei het, is di Louw-opvatting taboe.
Oor 'n ander wesenlike saak s hy: "Die skaakmat van
nasionaliteite kan op twee maniere beÂindig word: Âf deur aparte
ontwikkeling van die verskillende groepe... Âf deur die
'toeploeg' van minder talryke groepe." Dan betoog hy verder:
"Die meeste liberaliste is teen 'segregasie' gekant sonder om te
wil erken dat hulle die tweede alternatief aanvaar." Hier dui
hy in die huidige situasie aan dat di wat nog die etiket van
Nasionale Party om die hals het, gewone liberaliste is.
Hy plaas hierdie liberaliste netjies in die raam waar hulle
hoort. "Om liberaal te wees," s hy, "kom minstens vir die
Afrikaner... op nasionale selfmoord en individuele vernietiging
neer." Dit stem presies ooreen met wat in "regse" politiek
gangbaar is.
Met 'n helderheid van siening wat byna skokkend is, s hy:
"Daar was - en daar sal weer wees - pogings om ons volk se
verworwendheid van 'n paar eeue dood te smoor, uit te wis; om al
die hoop en al die strewe van geslagte te laat ondergaan in 'n
vormlose volksbredie wat hom makliker na die wens van die groot
politieke en geldmagte van die wÂreld sal voeg... s¢ sou ons, die
Afrikaners, elkeen los kan voortbestaan, maar opgeneem in 'n
Angel-Saksiese of Bantoevolk." Hierdie visionÂre insig is die
werklikheid waarteen die Afrikanervolk nou worstel as gevolg van
die Afrikaanssprekende liberaliste se diefstal van die
"Nasionale" Party.
Rondom hierdie insig s hy ook: "Daar was tye toe dit moontlik
gelyk het, miskien moontlik was, om die Afrikaner-probleem finaal
op te los, om ons toe te ploeg, toe te gooi..." en daarby
aansluitend: "om die Afrikaner tot 'n hulpelose minderheid in sy
eie land te maak."
Hierdie dinge wat Louw meer as veertig jaar gelede geskryf het,
is steeds die grondslag van "regse" politiek, omdat dit
nasionalisme adem. En dit beklemtoon tegelyk dat NP van Wyk Louw
as nasionalis nooit versoen kan word met die liberaliste wat
vandag voorgee om namens die Afrikanervolk te praat nie.
Dit is nie nodig om uit te wei oor ander aktuele sake waaroor
Louw in di bundel geskryf het nie - dinge soos "menseregte" en
sensuur, byvoorbeeld. Die strydvrae waaroor hierin aanhalings
gemaak is, vorm die wese van die verskil tussen links en regs en
tussen liberalis en nasionalis. En alleen die polities
stiksienige sal nie kan waarneem dat Louw se tuiste aan die
regterkant is nie.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
