Na onlangse berigte is die enigste gebruikstaal in die Poskantoor nou
Engels. Afrikaanse bordjies en kennisgewings en dokumentasie word
verwyder uit alle takke van die poskantoor.
Logika sê dat die poskodeboek gevolglik ook eersdaags net in Engels
sal
verskyn. Kan enigeen dit aub vir my bevestig? Van die woorde wat
Afrikaanse / Engelse weergawes in die poskodeboek het verskyn
hieronder.
Dit sal 'n verlies vir 'n ieder en 'n elk in hierdie land wees om dit
te verloor. Is ek die enigste persoon in hierdie land wat sterk
hieroor
voel? Dit sal wees asof 'n ledemaat van die hele Suid-Afrikaanse
kultuur afgesaag is, laat staan nog die verlies vir Afrikaans.
Alexanderbaai / Alexander Bay
Bantrybaai / Bantry Bay
Barkley-Oos / Barkley East
Barkley-Wes / Barkley West
Beaconbaai / Beacon Bay
Beaufort-Wes / Beaufort-West
Bellavista-Suid / Bellavista-South
Bettysbaai / Betty's Bay
Booth Aansluiting / Booth Junction
Buffeljagsrivier / Buffeljags River
Buffelsrivier / Buffels River
Bulgerivier / Bulge River
Bosbokrand / Bushbuckridge
Boskoppies / Bushkoppies
Boesmansriviermond / Bushmans River Mouth
Caledonplein / Caledon Square
Cambridge-landgoed / Cambridge estate
Kaapstad / Cape Town
Elsiesrivier / Elsies River
Vishoek / Fish hoek
Visrivier / Fish river
Gordonsbaai / Gordon's Bay
Groot-Brakrivier / Great Brak River
Hondeklipbaai / Hondeklip bay
Hospitaalpark / Hospital park
Jeffreysbaai / Jeffreys bay
Kalkbaai / Kalk bay
Klaas Voogdsrivier / Klaas Voogds River
Kleinrivier / Klein river
Kromrivier / Krom river
Lambertsbaai / Lamberts bay
Wat van plekname soos hieronder, en hoe lank voor hulle vertaal of
verander word?
Wat as van die bostaande name met inheemse Afrika benamings vervang
word?
Is die bogenoemde plekname nie ook inheemse Afrika benamings nie? Nou
is
ek omgekrap en wil nie verder vir plekname soek nie.
Wat sal gebeur as daar verskillende benaminge vir 'n plek in beide
Khosa
en So-Sotho is (as voorbeeld?) Sou die poskantoor nie altwee
benaminge
geplaas het nie? Hoe voel ander Afrikaanssprekendes daaroor?
Dit is een ding om in 'n algemeen verstaanbare taal bedien te word en
heeltemal 'n ander ding om die Afrikaanse erfenis en kultuur van die
land prys te gee.
My gevoel is dat Afrikaanssprekendes sal hand en tand moet veg vir 'n
iedere en elke Afrikaanse pleknaam. Anders is daardie woorde wat sê
dat
Afrikaans 'n sterwende taal is, profetiese woorde.
Binne die volgende weke moet ek 'n rekenaarprogram wat ek in '92
geskryf
het hersien. Die program bevat die volle poslys en ek sal poog om 'n
lys van al die Afrikaanse benaminge in die poskodeboek (nog 'n woord
wat
sal verval) op te stel. Al wys ons die lys eendag net vir ons nasate
sodat hulle kan sien hoe Suid-Afrika eens op 'n tyd benoem was.
On Tue, 23 Mar 1999 18:29:04 GMT, cas...@act.co.za (Casper) wrote:
|
|Wat as van die bostaande name met inheemse Afrika benamings vervang
|word?
Soos wat ons Lyttelton in Verwoerdburg verander het???? en nou so sekslose
centurion......
|My gevoel is dat Afrikaanssprekendes sal hand en tand moet veg vir 'n
|iedere en elke Afrikaanse pleknaam. Anders is daardie woorde wat sê
|dat Afrikaans 'n sterwende taal is, profetiese woorde.
|
Afrikaans gaan bly bestaan in een of ander form of daar nou plekke is met
Afrikaanse plekname of nie. Wat ek baie sad oor voel is dat die verandering van
plekname nog nooit enige iets in die land verbeter het nie. Daardie effort en
koste, kan gerus maar eerder in huise en edoukeisjin ingesit word.
Om 'n dorpsnaam te verander gaan vir niemand 'n huis gee nie, maar dit sal baie
geld kos wat gaan keer dat twwe of drie gesinne 'n huis kan kry. Pleknaam
verander is so geweldig sinneloos.
MY APPELLIEFIE VAN INCHANGA
D J Opperman
(Komas uit 'n bamboesstok, 1979)
Dit was op New Formosa
regs van die perron
tussen die spoorwegtuintjies
waar ernstige asters, malvas, kannas
êrens van Inchanga blom,
maar toevallig tussen hulle
het 'n appelliefie saamgekom.
O my appelliefie,
trek jou Engelse pofferbroekie uit
dat ek tussen die liesies
in die nessie
na die eiertjies versigtig kyk...
O my appelliefie,
waarom wil
my stokkie water wys?
Op nl.taal werd de vraag gesteld of iemand de oorsprong van het woord
"boterham" kent. Er werd toen verwezen naar http://www.onzetaal.nl/advies/boterham.html waar onder andere het volgende
wordt geschreven:
``Het komt alleen in het nieuwnederlands voor, en wel, naar het schijnt,
hoofdzakelijk in de volkstaal der oorspronkelijk Frankische streken
(Vlaanderen, Brabant, Limburg, Gelderland en Zeeland), vanwaar het in de
algemene schrijf- en spreektaal doorgedrongen moet zijn (...)."
Ik heb mijn Afrikaanse woordenlijst erop nagezocht en inderdaad geen
"boterham" (a slice of bread) aangetroffen. Nu is er in eerdere discussies
regelmatig beweerd dat Afrikaans voornamelijk uit het zuidnederlands is
ontstaan. Zou het feit dat "boterham" niet in het Afrikaans wordt gebruikt
niet een argument tegen deze stelling kunnen zijn? Je zou toch verwachten
dat zo'n alledaags woord niet verloren gaat?
Arthur Hagen wrote in message ...
> Ik ben wel nieuwsgierig hoe een boterham in het Afrikaans dan wel genoemd
> wordt...
Daar is nie eintlik 'n Afrikaanse woord wat presies dieselfde beteken as
"boterham" nie. As 'n mens in Nederlands praat van "een boterham met kaas"
as iets wat jy aan tafel eet dan sou 'n mens in Afrikaans praat van " 'n sny
brood met kaas". As dit iets is wat jy in jou kosblik saam werk toe neem
vir "lunch" dan sou 'n mens in Afrikaans praat van " 'n kaas-toebroodjie".
Die woord "toebroodjie" lyk vir my soos 'n relatief moderne Afrikaanse
woord, wat eers onstaan het na die aankoms van die Engelse, as 'n vertaling
van "sandwich".
Ek skat die meeste deelnemers hier kan 'n storie of twee vertel waar hulle op
reis was en landsgenote of selfs die buurmense op die hoek in die snaakste en
verafgeleegste plekke teegekom het. Onlangs, in Thailand, het ek binne
vier-en-twintig uur TWEE sulke geleenthede gehad - interseksies met die bekende
en die moontlike, die vrees en die droom.
Die eerste voorval het plaasgevind in Chiang Mai, in die Noorde van Thailand.
My eggenoot en ek het op hierdie, ons laaste dag in Chiang Mai, besluit om vir
oulaas na ons gunsteling padstal te gaan vir die beste Pad Thai wat hierdie
tong nog geproe - nee, gesmaak het. Terwyl ons so sit en smul en oe en aa en
lippe smak, plak 'n familie (pa en ma in hul laat dertigs, en twee seums, so
nege en sewe jaar oud) hul neer langs ons. Dit was nie nodig om hul Afrikaans
te hoor ten einde hul nasionaliteit af te lei nie - op die seuns se voorkoppe,
baie prominent, was tydelike tattoeerplakkers van die Suid-Afrikaanse vlag.
natuurlik het ek 'n gesprek aangeknoop - een wat deur die nag tot in die vroee
oggendure sou duur. Wat 'n plesier om my geradbraakte struggle-Xhosa met die
seuns te oefen (hul leer dit op skool), en innie kaaps va my jeug te wietie
(die een seun se beste vriend kom van die kaapse vlakte); wat 'n verfrissende
openbaring om van pa en ma te hoor hoe dit was vir hulle om as wit
suid-afrikaners deur apartheid te leef en wat hulle vertel was in die
voortrekkers (anders as die moee en interrogerende verwagting dat ek, as swart
persoon, altyd moet vertel of verduidelik sonder 'n resiprokerende aanvaarding
van die verlede as mede-landsgenote); wat 'm wonderlike eerlikheid in die
erkenning dat hulle tog vir PW gestem het; wat 'n hoopvolle toekoms in 'n
buigbare familie wat kaalvuis worstel met stereotipe en rassisme - maar dit
doen met 'n geworteldheid in die droom van 'n gedeelde suid-afrikaanse toekoms
vir almal.
Hierdie prometeaanse hoop het my dan ook die volgende oggend omhoog gehou op
pad na Bangkok, waar ons 'n konnekterende vlug sou kry na Ko Samui, 'n eiland
in die Golf van Thailand. Op die lughawe, terwyl ons wag vir die vlug, die
tweede ontmoeting met Suid-Afrika. Skuins oorkant ons sit 'n vrou, ook in haar
laat dertigs, met haar twee seuns (so sewe en vyftien jaar oud). Die
sewe-jarige se rooi K-TV rugsakkie was my eerste leidraad, en soos ek meer
attent luister, hoor ek jou wrintiewaar Afrikaans. So drie sitplekke van my
vrou en ek sit 'n jong African American toeris die tyd en verwyl op sy Gameboy,
'n videospeletjie. Ouers sal saamstem dat hierdie speletjies 'n sewejarige
soos 'n magneet aantrek en dis ook nie lank nie of die K-TV seuntjie stel
ondersoek in. Hy keer terug na sy moeder en hier volg 'n uittreksel van
daardie gesprek.
Seuntjie: "Mammie, daardie speletjie is beter as Jakkie s'n"
Mammie: "Dis mooi. Nou sit stil en moenie die Neger pla nie"
Seuntjie: "Is daar Negers by die huis mammie?"
Mammie: "Nee, Nico, Negers kom van Amerika. Hulle is nie soos ons swartes nie.
Hulle is slimmer geleerd en groter"
Seuntjie: "hoekom?"
Mammie: "Ag Nico, ek weet nie - ons swartes hou nie daarvan om te reis nie, en
hulle kan nie somme maak nie"
Seuntjie: "As ek groot is wil ek ook 'n gameboy he"
Terwyl my mond gapend oopval (ek skat, omdat my vrou Amerikaans is en met 'n
duidelike aksent praat, het hierdie moeder aangeneem dat ek ook amerikaans is
en haar nie kon verstaan nie), word ek bewus nie net van my woede en
teleurstelling nie, maar ook van 'n diepe hartseer dat 'n geleentheid
verbygegaan het om 'n jong seun van slawerny te vertel, van gelykheid en
menswaardigheid, van wat dit beteken om 'n wereldburger te wees. In my
geestesoog vrees ek, vyftien jaar van nou, 'n Nico wat na Frikkie opkyk.
Terwyl ek beide voorvalle oproep, herinner ek my aan iets wat Joseph Conrad by
geleentheid gese het - miskien is die lewe net dit: 'n vrees en 'n droom.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
