Kroniek: Nou is de tijd waar geschiedenis geschreven wordt
van Lars Hedegaard, historiker en journalist, Kopenhagen
De onverzoenlijkheid in het voortgezet Mohammed-debat toont dat de
combattanten precies weten wat er op spel staat. Latere generaties
zallen de eenvoudige vraag stellen: Op welke kant stond jij als het
erop aankwam? ...schrijft onze kronist van heden.
Korte tijd nadat de imam-reisgroep in de Orient was gewesen om leugens
over dat land te verspreiden dat hen opgenomen had, verluidde dat de
Mohammed-zaak in de deense pers-geschiedenis zou ingang vinden.
Toen er de nieuws over demonstraties, boycotten en brandaanslagen op de
deense vlag en ambassades begonnen de media te domineren, waren er de
meeste over akkoord dat 30 september - de dag waar Jyllands-Posten de
beroemde prenten bracht - in de geschiedenis van Denemarken zou ingaan
als begin van de meest serieuse nationale crisis sinds de bezetting
(door nazi-Duitsland gedurende WO2, av). En na het ook de laatste dagen
onverminderd internationaal persinteresse en de inbetrekking van
meerdere van de leidende organisaties en persoonlijkheiden der wereld
kan men wel vaststellen dat 'The Battle of Khartoon' - hoe de zaak
onder grappige commentatoren in het buitenland nou genoemd wordt - de
karakter van een wereldhistorische gebeurtenis heeft gekregen.
Na de prenten zal de wereld niet meer de zelfde zijn als voordien. Het
zelfde kon men over de Rushdie-affaire zeggen die 1989 ontplofte, maar
de Mohammed-zaak zal een nog langere spoor na zich trekken.
Vele wensen zich terug naar gewoonlijke toestanden - en evenzo vele
haasten zich op de schuldige te wijzen aan wie men de aansprakelijkheid
ervoor verwijten kan dat het zo gek liep. Zelfs een anders vrij
slaperige politicus als b v Bendt Bendtsen is ploteselijk wakker
geworden uit zijn slaap en heeft eruitgevonden dat men wel de
verblijfvergunning van enige imame moest onderzoeken. Hoe moedig, nadat
Dansk Folkeparti al lang het zelfde geeist heeft - en zonder iets
anders te provokeren bij de regeringspartijen dan geeuwen.
Maar de ongehoorde activisme toont precies welke massale gebeurtenis we
tegenover staan. Tegenover historische gebeurtenissen moeten politici
en andere acteurs uit het cultuurleven, de pers, de meningsvorming en
het organisatieleven stelling innemen. Als niet voor andere redenen,
dan uit overweging op het oordeel van de geschiedenis. Trekt men het
hoofd in als de wereld om een heen brandt leidt dit ook tot een soort
beoordeling. Evenzo als het van de volgende generatie als beoordeling
werd opgevat dat vele deense politici en andere spitsen van de
maatschappij gedurende de eerste jaren van de bezetting de kraag tot de
oren omhoog trokken en hoopten dat het onweer voorbij zou trekken.
Ook anders wordt de paralleliteit met de bezettingstijd steeds
opvallender. Weliswaar heeft de vijand geen troepen in het land - in
elk geval niet zeer vele -, maar als men het 'drumherum' en de steeds
pijnlijkere weguitleggingen afknipt wie de grootste deel van de
opinie-eliete brilleert mee, is de zaak eigenlijk zeer eenvoudig:
Vijandlijke machten en hun plaatslijke agenten pogen een recht te
beperken dat de meerderheid van de deense bevolking als vanzelfsprekend
beschouwt heeft, namelijk het recht zich in het kader van de wet vrij
te kunnen uitdrukken.
Al het geklets wat de aanpassingsgewilde zijn gekomen mee, namelijk
tegenover gevoelige godsdienstige mensen terughoudenheid te oefenen,
lijkt van de bevolking teruggekaatst te zijn - als men zich de laatste
opiniepeilingen bekijkt.
Daar bestaan meerdere redenen voor:
Ten eerste, vele zallen verbaasd gewezen zijn dat het blijkbaar slechts
de luidruchtigst schreeuwende mohammedanen zijn die het recht krijgen
door spot en hoon verschoond te worden. In elk geval is het geen ander
segment van de bevolking in de zin gekomen een zulk recht voor zich te
reclameren.
Ten tweede, de gewelddadige metodes van de mohammedaanse activisten
hebben het voor iedereen duidelijk gemaakt die ogen in het hoofd heeft
en de wil te zien, dat het niet het gewicht van de argumenten is dat zo
vele deense kalmerers ertoe heeft bewogen beperkingen voor de
uitingsvrijheid aan te vaarden, maar precies de dreigingen met geweld.
De aanmaningen van de vroegere buitenlandse ministers, de slappe
eks-ambassadeurs, de aanpassingsgewilde bisschoppen, auteurs enz
herinneren onaangenaam aan de proclamatie van Christian X na de
bezetting van het land de 9 april 1940: 'Onder deze voor ons vaderland
zo ernstige verhoudingen nodig ik alle in stad en land uit een helemaal
correct en waardig gedrag te tonen, daar iedere onoverlegde handeling
of uiting de meest ernstige gevolgen kan hebben.'
Is dat niet precies het zelfde dat we vandaag horen - eisen zich van
onoverlegde utingen te onthouden - niet omdat ze tegen deens recht
stoten maar omdat vreemde heren hen niet willen tolereren? En deze
eisen komen aan een tijdspunt waar het land niet militair bezet is, en
waar de mohammedaanse bevolkingsdeel steeds alleen tussen 4 en 5 %
ligt. Hoeveel vrijheid zallen we wel over 10, 15 of 20 jaren nog
hebben? De naakte angst wegens de uitzicht op een leven in slavendom
heeft begonnen zich in de bevolking te spreiden, en dit is ook de
verklaring voor de massale kiezerverschuivingen die de laatste weken
gebeurd zijn.
Terwijl de meeste politici van de oppositie zich in conferenties hebben
begraven die de eerste minister had zullen houden, in semantische
discussies van enkele woorden uit een document, in Arlas (deens
levensmidelbedrijf, av) arabische verkoopsgetallen, in de tolking van
Kofi Annans eigenlijke bedoelingen enz, heeft de bevolking zich een
heel andere en meer fundamentele vraag gesteld: Wie staat op onze kant
als het erom gaat de denen tegen onvrijheid en vreemde heerschappij te
vertedigen?
Voor de waarderelativisten en globaliseringseuforici kan het primitief
en ouderwets lijken, die principieel menen er viel niets te vertedigen,
het ging alleen erom het land zo ver mogelijk voor vreemde invloed te
openen. Niet te min denkt het volk zo, en de mening van de bevolking is
een harde brok in een democratie.
Daarom is het zo belangrijk gewezen eruit te vinden wie bok en wie
schaap is. Want nu scheiden zich de waters, en de reputatie die men in
deze situatie krijgt zal een voor de rest van het leven begelijden en
nadien in de geschiedenisboeken belanden. Dat weten vele van de meest
begaafde combattanten ook precies.
Daarom is de strijd nu zo onverzoenlijk. Men moet winnen want de winner
schrijft de geschiedenis. Daarom worden de artikels in Politiken steeds
desperater, en daarom gaan de politici in deze dagen aan het publiek
met zo klare standpunten, opdat ze niet kunnen worden misverstaan.
De geschiedenis zal niet de geringste sympatie tonen voor de zwakke,
die met voorbehouden en 'indien' en 'maar' in de mond om de hete brij
eromgelopen zijn. Ze zal de huidige acteurs de zelfde vraag stellen die
de volgende generatie aan het britisch establishment had gesteld, toen
het positie moest innemen tegenover de uitdaging van het nazisme in de
1930ers: Wie faalde toen het galdt? Wie vertedigde democratie en
vrijheid, en wie eiste kalmering, 'dialoog' en zoete verstandhouding
met de dictators?
Nadat ze het gevecht om de meningsvorming van de deense bevolking
hebben verloren, pogen de verliezers nou de bevolking met het geraas
van vreemde heren te bedreigen. Ze zeggen de reputatie van Denemarken
in de wereld heeft ongeneeslijke schaden geleden, alle zagen op ons
naar beneden, we werden verachtt, omdat we onze maatschappij niet aan
de krachten wilden aanpassen die alle toekomstuitzichten in de
Nabije/Middel-Oosten vernietigd en de regio tot permanente
onderontwikkeling hebben veroordeeld.
Enige van deze vreemd-gefikseerde opinievormers zijn blijkbaar zeer
vertwijfeld over de door Denemarken gekozen weg, en hun openbare
bekentenissen tonen tekens van desperatie.
Zo moet men het wel tolken als de vroegere buitenlandse minister Uffe
Ellemann-Jensen in een columne voor de pakistaanse krant New Times
(Lahore) de 19/2 zich zo gedraagt: Nadat hij de 'Profeet Mohammed' (met
groot 'P' in profeet) vermeld heeft voegt hij toe 'peace be upon him'
(vrede zij met hem).
Maar wellicht was het ook de redactie die dit heeft geschreven, zonder
Ellemann eerst te vragen? Misschien was het ook de redactie van de New
Times die de koran heeft betekent als de 'Heilige Koran' (ook met groot
'H' in heilig)?
Als dit het geval is dan is de oude journalist Uffe Ellemann-Jensen
zeer onvoorzichtig gewezen zijn manuscript aan een krant te overlaten
die zich zulke redigeringen veroorlooft.
Een andere tolking kon zijn dat hij kruipt en slijmt voor machthebbers
in een land waar jonge meisjes het hoofd wordt afgeslaan als ze geen
mohammedanen-hoofddoek dragen.
Wij andere moeten ons ermee troosten dat de Mohammed-zaak getoont heeft
dat Denemarken veel meer vrienden en bewonderers in de hele wereld
heeft dan wij in onze koenste dromen ooit hebben gedacht: Mario Vargas
Llosa, Lee Harris, Mark Steyn, Christopher Hitchens, Bruce Bawer, Pavel
Kohout, Ayaan Hirsi Ali, Hans Magnus Enzensberger, Bat Yeor, André
Glucksmann, Ibn Warraq, Salman Rushdie, Taslima Nasreen en vele andere.
'Het oud Europa heeft een nieuwe benaming gekregen, Eurabie', schreef
Arnold Beichman in de Washington Times op 1/10/04. 'De nieuwe naam
beschrijft met bitter humor de groeiende islaamse indvloed in landen zo
als Zweden, dankzij de immigratie en het hoog gebortequotum van de
immigranten.'
Islam-deskundige Bat Yeor heeft thans een boek over Eurabie uitgegeven:
'Eurabie, land van dhimmitude'. Dhimmi is een arabisch woord dat
gebruikt wordt in verband met overwonnen ongelovige die zich aan het
gezag van de mohammedanen hebben onderworpen, en die onder vernederende
en apartheid-lijkende voorwaarden het verlof hebben een leven als
'beschermelingen' te leiden.
In haar boek stelt Bat Yeor het jaar 1973 vast als datgene waar de
islamisering van Europa began. De oliecrisis van 1973 had de
afhankelijkheid van de europese landen van de olieleveringen door de
arabische landen openbaar gemaakt en gaaf aanleiding voor afspraken
over een stabiele olieverzorging, om de prijs van een islamisering van
Europa.
'Een project dermate compromitterend voor Europa kon natuurlijk niet in
documenten en contracten openbaar worden gemaakt. De europeanen gaven
daarom bij dit project de voorkeur aan de benaming dialoog; De
Euro-Arabische Dialoog', schrijft Bat Yeor.
'De dialoog' werd tussen de toen negen EEG-landen en de 22 lidlanden
van de Arabische Liga ingeleidt.
De arabische eisen waren:
1) een gemeenschappelijke Israel-critische politiek;
2) steun bij de modernisering van de arabische landen;
3) toegang tot westerlijke wetenschap en technologie;
4) een zelfstandig europees politiek, onafhankelijk van de VSA;
5) bevordering van arabische immigratie naar Europa en bevordering van
arabische en islamische cultuur in Europa.
De afspraken werden onder de benaming 'dialoog' bevestigd gedurende van
ontmoetingen in Brussel de 6/11/73 en werden sindsdien bij meerdere
ontmoetingen verder ontwikkeld.
In de EU werd een comitee voor de bevordering van de 'dialoog' gevormt:
European
Parliamentary Association for Euro-Arab Cooperation (Medea), hetgeen
interessevertegenwoordingswerk in alle europese landen uitvoert.
On der de commissie werd later een comitee van politieke raadgevers
(Gopa) gevormd; een van zijn liden is de islamist Tariq Ramadan.
Eindelijk werd een Europees Waarnemercentrum voor Racisme en Xenofobie
(EUMC) gevormd dat zich hoofdzakelijk met 'islamofobie' bezig houdt -
de officiele term voor de onwil tegen de islamisering van Europa. Het
is daarom verstaanbaar dat het centrum in het vorig jaar een verslag
niet kon aanvaarden die constateerde dat het mohammedanen waren, die
achter de meste inbreuken tegen joden in de EU stonden.
De kroon van het werk was volgens Bat Yeor het programma 'Dialoog
tussen volken en culturen in de Middellandse Zee-regio van de EU',
hetgeen werd gepresenteerd door EU-commissievoorzitter Romano Prodi in
october 2003. Het werdt aanvaard door de EU in december 2003.
Het programma ziet voor dat de volken op bijde kanten van de
Middellandse Zee over 25 jaren tot een maatschappij met een
gemeenschappelijk lood verenigd zijn.
'In de loop van de laatste 50 jaren is de bevolking in de arabische
wereld van 80 mio naar 320 mio gegroeid, waarvan 50 % onder 20 jaren
oud zijn', word er in het verslag vastgesteld.
Met deze bevolkingsontwikkeling is er geen twijfel wie over 25 jaren
over het 'gemeenschappelijk lot' zal bestemmen, en Bat Yeor betekent
het programma dan ook als 'programma voor europees dhimmitude' - de
overgang van een bestaan als vrije naar een toekomst als onderworpene
in een hoek van de islaamse wereld.
Het bestaan als dhimmi
Dhimmi is arabisch en betekent 'beschermd'. Niet-mohammedanen die door
heilig oorlog - 'jihad' - overwonnen worden kunnen hun leven redden en
een beschermd status verkrijgen door zich te onderwerpen aan een stel
regels. Dit systeem werd voor de eerste keer 628 gevestigd, nadat
Mohammed en zijn leger een joodse oase hadden ingenomen. Diegene joden
die niet gedood raakten werden gedwongen een pachtafspraak in te gaan
die hun status als ondermensen bepaalde. In de eropvolgende jaren
ontwikkelde zich dhimmi tot een apartheidssysteem dat aan een
slaafgelijkende status voor niet-mohammedanen correspondeert.
Wordt aan deze regels niet nauwkeurig nagelevt is de pachtafspraak
gebroken en de niet-mohammedanen worden terechtgesteld. Deze straf traf
90 jaren geleden tussen 1 1/2 en 2 mio armeniers - een aanzienlijk
gedeelte van de toenmalige bevolkingstaal van Turkije.
Deel van de regels voor de 'beschermelingen' is:
Beschermelingen zallen een bijzondere belasting betalen, jizya.
Hun eigendom wordt overgenomen door mohammedanen, en toen moeten ze
ervoor huur betalen.
Beschermelingen mogen geen nieuwe kerken bouwen of oude restaureren.
Beschermelingen mogen hun verwanten niet beletten naar de islam te
converteren.
Huwelijk of seksuel contact met een mohammedaanse vrouw word met de
dood gestraft.
Beschermelingen moeten in tegenwoordigheid van mohammedanen opstaan.
Beschermelingen moeten voor mohammedanen op de stoep wijken.
Beschermelingen moeten tegen mohammedanen in zachte en onderdanige toon
spreken.
Blasfemie tegen de islam wordt met de dood bestraft.
Meerdere van deze regels zijn al van toepassing in Europa.
Bij voorbeeld zijn contacten tussen een niet-mohammedaan en een
mohammedaanse vrouw een ding van onmogelijkheid.
Er zijn voorbeelden dat christelijke mannen naar de islam converteerden
om een mohammedaanse vrouw te kunnen huwelijken.
Als tolerantie en intolerantie zallen samenleven gebeurt dit steeds
onder de voorwaarden van de intolerantie.
Consequentie
'Waar ligt het probleem? We kunnen toch alle samen naar de islam
converteren', zallen vele toepassingsgerede europeanen zeggen.
De consequentie kan men overal in Turkije, Noord-Afrika en in
Nabije/Middele Oosten zien, die gebieden zijn waar er vroeger bloeiende
christelijke maatschappijen bestonden.
In mohammedaanse maatschappijen moet alles volgens de koran en
Mohammeds levensvoering uit het Arabie van de 600er jaren worden
ingericht.
Daarom stikt de islam initiatief, creativiteit en levensvreugde,
waardoor er overal daar waar de islam indringt stilstand en armoede
worden voortgebracht - zelfs als rijkdom uit de grond stroomt in vorm
van olie.
Voor deze achtergrond moet men verstaan waarom de europese politici bij
de topontmoeting 22 en 23 maart moesten constateren dat Europa verder
teruggezakt is in verhouding met de VSA en andere concurrenten en zich
gedwongen zaag de Lissabon-strategie 'te justeren', die de EU tot 2010
in het technologisch aanvoerend gebied zou maken.
Dat kan gewoon niet met een groiende blok aan het been!
De oplossing
Massale repatriering van hierwonende mohammedanen is het enige wat de
verandering van Europa in een dhimmi-gewest aan de rand van een
stagnerende mohammedaanse wereld kan beletten.
Zie daar wegens verdere bronnen (beneden op de pagina).
Afsluitende aanmerking van de vertaler
We moeten in heel Europa de noodstand uitroepen, de mohammedanen
opzamelen - ook en precies diegene die erin geslaagd zijn de politieke
apparaat te bereiken - en ze door een massa-actie van de noodzaakelijke
omvang in provisorisch togepaste vrachtscheppen aan een strand van de
Westsahara tegugbrengen. Vanaf daar kan de rode halfmaand de taak
overnemen. Dan zullen ze hun eigen landen opbouwen, met soortgelijke
charaktereigenschappen als wij ze hebben. Als ze die niet kunnen
ontwikkelen hebben ze pech gehad. En natuurlijk moet de EUMC op de
vlugste weg worden opgelost.
Uiteraard mag Turkije niet de EU toetreden, respectivelijk moest ze uit
de Europaraad en andere europse instellingen worden uitgesloten.
Overwegend mohammedaanse Balkan-staten kunnen pas na marginalisering
van hun mohammedanen-bevolking met een mogelijke lidschap rekening
houden.
DRINGEND aanbevolen is ook de lectuur van http://www.historyofjihad.org/ . Vang aan met Mohammed en de koran,
opdat jullie verstaan wie we het hier te maken hebben mee. Toen zou men
enige landen kiezen onder 'jihad against...' en met aandacht lezen. ER
ZIJN GEEN 'GEMATIGDE' MOHAMMEDANEN, alleen maat tricksers, volgens het
motto 'taqiya'= veinzen, misleiden. Wie aan de terrorhandboek koran
huldigt is Europa-onvereinigbaar en heeft hier niets verloren. Alleen
echte apostaten zo als Salman Rushdie zijn aanvaardbaar.
Eindelijk moet naturrlijk ook de vraag gestelt worden welke de politici
waren die toen de 'europees-arabische dialoog' op weg gebracht en
gevoerd hebben. Er worden referende gehouden voor iedere 'onzin', maar
als het erom gaat onze landen aan de islaamse barbaren te verkopen
kunnen onze politici dit onder zich in een stille kamer met de
oliesheiks regelen?! Men moet zich afvragen of dit niet het
feitenmateriaal van hoogverraad constitueert.
Duitsland: Klacht tegen koran bij politie ingediend
Een brede bond van graswortelbewegingen is in meerdere deelstaten naar
het OM gestapt om de spreiding van de koran te beletten. Volgens de
klacht is de koran niet alleen een godsdienstig en geschiedeniskundig
boek, maar ook een staatskundig dat een weg wijst die met de grondwet
onverenigbaar is.
Maandag ochtend laag er bij het OM aan de Gorch Fock-Wall 15 te Hamburg
een over het weekeinde uitgevaardigde brief met een ongewoonlijke
klacht. De klacht richt zich tegen de koran omdat het heilig boek van
de mohammedanen volgens de auteurs van de klacht onverenigbaar is met
de duitse grondwet. Daarom moet de spreiding van dit boek belet worden,
heet het.
'Steun Denemarken!'
Indiener van de klacht is de Bundesverband der Bürgerbewegungen (BVB)
die ermee bezig is - volgens hemzelf - de 'grond- en vrijheidsrechten
tegen de islam te verdedigen'. De omvattende internationale oproer als
gevolg van de Mohammed-prenten heeft het werken van de bond
geactualiseerd. Diens webstek is met de deense vlag Dannebrog getooit,
met de opschrift: 'Steun Denemarken! Vertedig de vrije wereld'.
De klacht word in meerdere deelstaten ingediend, in elk geval in
Hamburg, Nederzaksen, Noordrhijn-Westfalen en Bayern, plus vermoedelijk
verdere. In meerdere TV-talkshows hebben burgerlijke politici de
aandacht erop getrokken dat de koran feitelijk met de grondwet
onverenigbaar is. De turks-afstammende auteur Serap Cileli zei 29
januari dat de 'koran moet worden gehistoriseerd, hij is met onze
grondwet en de mensenrechten onverenigbaar'.
Thans wil de borgerbond dat de vraag door de rechtbanken wordt
getoetst. De auteur van den hamburgse klacht, Jutta Starke, deelt mee
dat er tegen de koran reeds twee of drie jaren geleden klacht ingediend
werd, maar dat de klacht afgekeurt werd omdat - zo als het heette - het
zich erbij om een historisch boek draait.
'De gebeurtenisse van de laatste maanden hebben duidelijk gemaakt dat
de koran niet alleen een historisch boek is maar in allerhoogste mate
een werkzaam politiek boek, iets dat we in de klacht omvangrijk
bewijzen', zegt Jutta Starke.
Tokyo (AFP) Mar 06, 2006 - Japanese researchers have succeeded in making the
sweet smell of vanilla come out of the last thing people could imagine --
cow dung. In a world-first recycling project, a one-hour heating and
pressuring process allows cow feces to produce vanillin, the main component
of the vanilla-bean extract, according to researcher Mayu Yamamoto.
Blouwillemaandag: En almal soek steeds na die Koeiberg-moer
Mar 05 2006 11:30:24:430PM - (SA)
Blou Willem
Nou ja, die verkniesing het gekom en die verkniesing het gegaan en
miljuisende rande later weet ons net een ding en dis dat alles nog dieselfde
is en dat die Kaap van Stormers nog steeds nie krag het nie.
In die verkniesing het die vinnige skepe vinnig gevaar en die stadige skepe
stadig (net asof ons nou gedink het dit gaan anners wees!) en ek weet nou
amper 'n week later nog nie mooi of ek reg gestem het nie, want ek het my
bril by die huis vergeet. As ek dalk vir die verkeerde party gestem het, is
dit seker ook nie so erg nie. Ek het nog altyd geglo van party kan jy maar
verander, net nie van kerk of rugbyspan nie. Verder weet ek ook 'n week
later steeds nie hoekom ek twee keer vir dieselfde party moes stem nie, want
een keer was al vir my moeilik genoeg. Soos dit is het ek gevoel ek staan
tou om vir 'n kandidaat te stem wat ek nie ken nie, vir 'n party waarmee ek
nie heeltemal gemaklik is nie en dit alles in 'n stad met 'n nuwe naam wat
my dwars in die krop steek. 'n Regte vreemdeling in Jerusabethlehem as daar
ooit een was. Gelukkig het die krag darem gehou daar by ons stemlokaal by
die laerskool. Hoewel, niks wat ek daar gesien het, het vir my gelyk of daar
elektrisiteit voor nodig was nie. Ons kon net sowel by kerslig gestem het.
Geen rekenaar of eierklitser in sig nie. Ongelukkig ook toe nie 'n enkele
pannekoek nie. Nee, selfs ek kon daai stelsel verstaan, behalwe toe die oom
by die derde tafel my naam met sy lang liniaal doodtrek en ek so luidrugtig
beswaar gemaak het dat die hoofverkiesingsbeampte en twee polisiehonde
nadergestaan het (ek het gedog ek word geskrap van die kiesersrol). En al
wat ek het om te wys , is 'n swart kolletjie wat die eerste dag of twee soos
'n oorvreette bosluis op my duim gesit het en nou besig is om so vinnig soos
'n verkiesingsbelofte te vervaag. Ten minste nie weer daai verwery van laas
waar hulle jou hele hand met 'n roller bygekom het sodat dit lyk of jy vir
"Die Swart Hand" gestem het nie. Ek "touch" nou maar elke oggend voor werk
daai bosluis so 'n bietjie op met 'n koutjiepen dat my vriende en vyande kan
sien dat ek 'n mens is wat my burgerlike verpligtinge nakom.
Ou Frikkie in die Kaap laat weet dat hulle elke dag hulle oë opslaan na die
Berg, maar nog steeds nie weet waar hulle krag vandaan gaan kom nie. In die
Kaapse verkniesing was die groot ligpunt Tant Patrysie se mooi vertoning met
haar ID-party (Innie Donker) teen die ANC (Another Night by Candlelight),
die DA (Donker na Agt) en die HNP (Hier's Nog Paraffien).
Ou Frikkie sê die grootste statussimbool daar by hulle is 'n ou wat sy eie
private "generator" besit. Nie 'n halfmiljoen rand se 4x4, 'n strandhuis in
die ou deel van Hermanus of 'n elektriese tandeborsel nie. Nee, net 'n ou
"generatortjie" wat so "put-put-put" deur die duistere nag soos destyds daar
op jou oupa se plaas. Oom Johnny sê hy't gehoor die Stormers gaan hierdie
week wit truie kry sodat hulle behalwe hulle dagwerk, saans na ure kan
"moonlight" op Nuweland. En nog steeds soek die regering, die Skerpioene en
Eksdom vergeefs na die moer wat Koeiberg gesaboteer het!
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
