Nou kyk, as ek nie van beter geweet het nie, dan sou ek gedink het dat mense
wat Afrikaans praat die grootse klomp onverdraagsame lot bymekaar is.
Gehoor van die keer met die getrek noordwaarts? Toe die lot nou daar by
Winburg kom en nadat hulle nou genoeg biltong gemaak het, die kleintjies
gedoop het, die wat wou, getrou het, toe kom hulle af op 'n plakaat:
Die wat kon lees het Natal toe getrek. Die wat Ingels kon lees het
omgedraai en die wat glad nie kon lees nie, het toe net noord getrek... En
dis nou maar net 'n grappie.... Had hulle maar daar gewag tot nou, dan kon
hulle saam die wat suidwaarts trek saamgekom het...
Gehoor van die 4 wat op 'n eiland uitspoel?
2 Ingelse, 2 Afrikaans praters.
Na 6 maande kom daar 'n reddingsspan aan: kry twee mans onder 'n palmboom
wat mekaar met tropiese vrugte en lekker 'cocktails' uit 'n pynappel bedien
oor 'n toonbank. Vra die een van die reddingsmanne: Wie is julle? No we
are English. After one week we formed a club.
Sien hulle die ander twee elkeen onder sy eie boom sit. Kom by die eerste
een. Vra die reddingsman: Wie is julle? Nee ons is Afrikaans. Ons het na
die eerste week afgestig...
As ek die groep se elektroniese denke oor die afgelope tyd so aanskou, dan
lyk dit my asof afstigting nie te ver in die toekoms lê nie, of is ek nou
sommer net stout en gooi die spreekwoordelike klip in die bos. Hulle sê
mos: 'n Blafgat hond is die een wat jou so onderlangs hap. En hap ons nie
onderlangs nie!!!
Kyk mooi: Die bos is dalk onder die klip!
Ma' ek geniet dit nogal om so die wyses des werelds te kan sit en belees!
Issit lekka' of hoe?
Hallo Japies en Johnies,
Wat ook sal wees, sal wees,
Wat tekort is te kort, en teveel bly altyd weg.
Ek groet julle met 'n knipoog naar die beste wat nog kom.
Ek dink daar's 'n paar ouens wat stik in hul dop by die gedagte dat Tony
Leon die meeste Afrikaanse stemme getrek het!
En nou reken ek - as mens kyk na Leon se suksesresep, (sy steun het
sewevoudig vermeerder sedert vyf jaar gelede) is die era van ordentlike,
besadigde, samewerking met die regering oor vir Constand en watter een van
die twee Mulders ookal saam met hom in die Parlement sal oorbly. As hulle
oor die volgende vyf jaar nie heeltemal wil verdwyn nie, sal hulle erg
aktief moet begin opponeer!
(Martiensie se spulletjie het gekry wat hulle verdien, en ons moet nog sien
of die KP se surrogaat dit gaan maak met een setel.)
Meer is daar nie, en tog
word die snik en snak en asem van die wenendes
in elke teekoppie gehoor,
in elke handdruk en gange vol deure,
selfs die boks rekkies ruik na begrafnis.
Kantore het moord geword, die ink is giftig
en die telefoon so skerp soos staal.
Die vorms staan tou,
die hand wat skrywe, die naam wat geskryf word,
en elke storie wat langs die slote sluip
of deur die strate hol
word vorm vir vorm ingevul
en dring soos die dood op stilte aan.
My stilte
en joune.
Dat pruike nou dui op dreigement,
dat deernis klop op 'n dooie nommer,
dat ons weet ons belieg word, sonder heenkoms,
nugter niemand meer nie.
Ek gaan my foto-oog weggee, ek kan tog nie
saamhuil oor elke dooie kind nie,
elke hand sy mes bejammer nie---
as elke woord kies tussen sterfte en sterfmaat
verloor selfs stilte sy vreedsaamheid.
Almal speel regter, en wedywer om tussen leuens
die beste leuen te bekroon
met die smalende eerbied van stilte.
Waarom sal ek my tussen katte roos hou,
tussen diefwering en kosyne my soos 'n viool verbloem,
ek kan tog nie hart gee aan elke kreet nie?
Maar wanneer moord op jou posseëls is,
en die messe op die tafel speech maak,
wanneer mure se ore mond word,
en moord verkondig,
wanneer elke dood se spoor in jou koffiemoer lê
en die moordenaar minder bloos as 'n af TV,
en die bloed van die prokureur jou herinner aan 'n
skildery êrens in Italië,
en die planete hyg om by te bly
(selfs slawe het meer tande as ons geregtigheid!)
wanneer by naam geroep word
en die amptelike eggo is papier,
wanneer moord en leuens gewoonte word
Ek soek in my hart
stukkies eerbied, stukkies mens
my swaar arms, my fluitende keel
wees mens met my
ons sal nooit vergeet nie
ons land is 'n tyd van moord.
De homepage van Olaf Korder is flink uitgebouwd. Er staan nog meer
grappige en ontroerende gedichten en verhalen in over liefde, verlangen
en homoseksualiteit. Een deel van poëzie is te beluisteren.
Bovendien vind je er artikelen over coming-out, oude en moderne auteurs,
homotaal en homoteksten.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
