Ek gaan dit beslis probeer - ek is nou keelvol vir hierdie skielike aanslag
van vreemde oorde.
I stumbled across this. I have you to try it but I certainly intend doing
so.
Scrub for Spam
I've been receiving just a ton of pornographic junk mail lately. I wish I
could just wash my inbox out with soap. Email Guide Heinz Tschabitscher
reviews MailWasher 1.32, a spam filtering program. Best of all its free
although they encourage a donation.
Jy het vir my gevra of ek miskien 'n lugbrug sou wou organiseer om die
arme vlugtelinge uit Afrika te evakueer...
Euh.., neen, hierdie werk is egt nie me spesialiteit nie!
Maar vir ryke mense wil ek wel iets probeer!
Daar was vandag 'n fratsgolf in die hawe - 'n boot met 27 behoueringsvragte
was op die verkeerde plek op die verkeerde tyd:))
Blykbaar spoel die houers daar uit op Milnerton se strand.
Annette
Gloudina, ek het elke keer nog oor Tom Gouws se gedigte heen gelees. Maar na
jou versoek het ek gaan kyk, en ek moet saamstem - hy het buitengewone
talent.
Die Vlaamse priester-digter Guido Gezelle het in 1857 'n gedig geskryf wat
my altyd bybly. In "Het Schrijverke" staan hy by 'n dam water waarop
waterinsekte (schrijverkes) met hulle dun pote op die oppervlakte van die
water rondhardloop. Hulle bynaam is "skrywertjies" omdat dit lyk of hulle
iets skryf op die water. Maar weens die aard van water kan 'n mens nie lees
wat hulle skryf nie. Die digter peins hieroor en probeer uitvind wat word
daar so aanhoudend en oor en oor op die water geskryf. Dan antwoord een van
die schrijverkes hom: dis die naam van God wat so oor en oor en oor op die
water geskryf word.
Toe ek Tom Gouws se "oogappel" lees, het dit my baie sterk herinner aan
Gezelle.
Hier is albei gedigte. Die ou Vlaams is nie so moeilik om te lees as wat dit
op die oog af lyk nie. Onthou dat die "-ke" uitgang dieselfde is as ons
verkleinwoord uitgang "-kie" of "-tjie".
Gouws se gedig eindig op 'n verrassende, byna skokkende wyse. Amper soos
John Donne se "Batter my heart, three person'd God; for, you".
HET SCHRIJVERKE (Guido Gezelle)
O krinklende winklende waterding
met 't zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op 't waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
al zie 'k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
al zie 'k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
dat nimmer van schrijven zijt moe?
Gij loopt over 't spegelend water klaar,
en 't water niet meer en verroert
dan of het een gladdige windtje waar,
dat stille over 't waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die 't mij zeggen kan: -
Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
Gij schrijft, en 't en staat in het water niet,
gij schrijft, en 't is uit en 't is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn 't visselkes daar ge van schrijven moet?
Zijn 't kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn 't keikes of bladtjes of blomkes zoet,
of 't water, waarop dat ge drijft?
Zijn 't vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
of is 'et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
of is het u, schrijverken zelf?
En 't krinklende winklende waterding,
met 't zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
en 't bleef daar een stondeke staan:
"Wij schrijven," zoo sprak het, "al krinklen af
het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf,
één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
niet lezen, en zijt gij zo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
den heiligen Name van God!"
1857
En hier is Gouws:
Tom Gouws (geb. 1961)
oogappel
onwetend dra ek 'n grot vol diere
in en op my rond. in my hart en niere,
in my neus en keel, weefsel, spiere,
my tande en skaamhaar, Here so knus
intiem huisves ek salig onbewus
amebes en kolonies fungus.
oningelig val ek ten prooi
van die bloedsuier en die vlooi.
dit alles Here, verstaan my mooi,
sou ek kon verduur, selfs miskien
virusse, ingewandewurms, klandestiene
parasiete wat ek nie kan sien
nie; maar ek maak ten sterkste beswaar
teen die myte wat U in my ooglede bewaar
en sowaar onsienlik voor my oë laat paar.
die familie van slang en skerpioen vertrou
U om my onbeskaamd in die oog te hou.
hulle lê lustig eiers soos appels, getrou
aan u gebod om te vermenigvuldig. twee
dae later wemel dit van larwes en leë
kokonne.
met dit alles skrik en my verleë
toe ek insien hoe God my beuselagtighede doog,
die kleinsieligheid van my transformasie, my geloof,
bloot omdat Hy my verduur in die appel van sy oog.
André P. Brink (samest.), Groot Verseboek 2000, (Kaapstad: Tafelberg) 2000.
*****************************************
Julle weet dat ek die nuusgroep
gebruik om die dag se spanning
af te skud. Dit is ook waarom
ek gewoonlik hier ligsinnig is.
Maar die rede vir die posstuk is
Mientjie wat haar Vader enkele
dae gelede verloor het. En op
geen goeie voet met hom was
nie. En haar gebroke woorde
in die kerk wat my ontroer het.
***************************************
quote
*
In oomblikke van stilte het die tyd verbygegaan;
En in die skaduwees en koelte het ons nog steeds pa en dogter gebly.
Nòg wind, nòg spasie kon die opgehoopte leegtes vul,
Maar tussen toe en nou het die lewe ons wreed gekul.
Nou is die horison rooi en oop;
En net spasie bly.
Die koelte van jou skadu het stil-stil verdwyn.
Mientjie
*
end quote
*******************************************
*******************************************
*******************************************
*******************************************
*******************************************
Tommorrow is not promised to anyone,
young or old alike,
and today may be the last chance
yoe get to hold your loved one tight.
So if you're waiting for tommorow,
why not do it today?
For if tommorow never comes,
you'll surely regret the day,
That you didn't take that extra time
for a smile, a hug, or a kiss
and you were too busy to grant someone,
what turned out to be their one last wish.
So hold your loved ones close today,
and whisper in their ear,
that you love them very much and
you'll always hold them dear.
Take time to say "I'm sorry,"
"Please forgive me," "Thank You,"
or 'It's okay".
And if tomorrow never comes'
you'll have no regrets about today.
Kusdorpe met sonsoet lemoene en immergroen
boorde, met die vol uier van die somer,
sorgelose oes van die donker aarde.
Soggens as die krewe rooi op die dekplanke lê,
as die ou mans bier drink saam met vis
en suurlemoen, en die vissersbote fluit
op die bedrywige see, dan weet ek:
ek kan maar net by benadering leef,
net die voortekens van die volheid weet,
net ruweg ken die moeitelose skoonheid
van hierdie dag: die smal hawens, kerkies,
die kloosters met binnehowe vol blomme en 'n put,
die geweldige rooi lewe van papawers
teen 'n ou kalkmuur. Dank God ek is ook hier.
André P. Brink (samest.), Groot Verseboek 2000, (Kaapstad: Tafelberg) 2000.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
