Oftewel - die nuwe werklikheid arriveer ook stadig, drup-drup, in
Suid-Afrika.
Familielid gee nou klas in Suid-Korea. Sy het verlede week internet
gekry in haar woonstel. Nodeloos om te se, dit is hoësped en sonder
cap.
Ek het in afwagting daarop broadband gekry. Mweb ADSL (kon nie langer
wag vir Neotel nie wat in die stadium net so fokken useless soos
Telkom lyk).
Ek het 2 gig cap gekry waarvoor en so R350 per maand betaal
Die naweek het ons toe Skype getry. Vir 4 en 'n half uur geyakity oor
die naweek MET video feed van die kant af (sy het nog nie 'n webcam
gekoop nie). En dit het altesame so 250 megs gebruik.
IS THE African National Congress scared of its own children? I ask
because try as I might I have yet to hear anything approaching a
rebuke of Youth League president Julius Malema for his threat to kill
people who put Jacob Zuma on trial. Kgalema Motlanthe probably did the
best by calling the remark Âreckless and reminding his interviewer Â
John Robbie  that Malema is also on the party's NEC and its National
Working Committee.
Listening to Jacob Zuma the other night I waited for the Chief to say
something chiefly, but all he managed was a miserable Âit was
unfortunateÂ.
Unfortunate? It was, and remains, an outrage and it speaks volumes for
the way the ANC works that this is all we citizens are going to get.
As far as the ANC is concerned it's an internal matter. Sure, Malema
has probably been dumped on big time behind closed doors, but it
doesn't help me or anyone else offended and frightened by his idiocy.
The ANC needs to learn lessons the easy way (like by reading
well-meaning columnists like me) or the hard way (like reading about
burning people on the streets of our townships) Â and the lesson is to
talk to and empathise with the people.
It's simple, folks  people like to feel affirmed. I'll absolutely
guarantee you most ordinary adult citizens would have been appalled
about what Malema said, so why not make them feel ordinary and normal
and say out loud that what Malema said was appalling?
At the moment, most of the ANC's talking is done within the party.
It's understandable in a way because of all the infighting. But
there's also a sense in which the ANC believes it is the country. So
when Julius Malema breaks wind on the subject of Zuma, he's probably
genuinely bemused at the stir he creates. Jacob Zuma probably really
thinks it is just unfortunate (presuming it's still okay to take a man
at his word).
Does he not link what Malema said to the fact that most of the
speeches he gives these days are about restoring confidence to SA's
withering reputation in the world, what with his becoming president
and the current president having lost control of the government? The
actual tipping point, when the rand free-falls and the non criminal
rich all leave, that'll all be dealt with in the party structures, I'm
sure.
So if one is so down on the Zuma ANC why can't one get more excited
about all the talk of a new order in SA politics  supposedly Helen
Zille becomes a sort of stalking horse for a now broken-away part of
the ANC more commonly known as the Mbeki Camp? According to what I
have been told, the reasoning is that Zuma will become president and
fairly quickly fail, both economically and socially. That's when the
Ânew political structure will somehow Âmove in and take the reins.
I think not. People should stop underestimating Zuma. He has his
faults, sure, but he's as cunning an operator as you'll find in
politics anywhere. He will split the middle classes by speaking out
sensibly on crime and Zimbabwe and wealth and poverty. He has the
common touch in bucket-loads and it can be amazingly comforting to
listen to him. The Mbeki Camp breakaway (if it ever comes to that)
will have to match him and will probably fail.
Unless, that is, they can nail him on morality. That's his weak spot,
as his failure to rebuke Malema in public unfortunately again shows.
FRANS Steyn is not a flyhalf. He's talented but not educated (he brags
about never reading) and the latter matters as much in that position
as the former. The flyhalf is where a winning rugby team leaves its
brain. Rather let Steyn just play (somewhere else) and we'll see what
he can do. The Aussies and Kiwis are next. Please let's play them with
a brain where it should be.
O gonna, ek hoop dis die einde van die kerk
Ek kan nie meer sit nie, my maag wil werk
Die dominee praat lank en die son sit laag
Die vreeslikste pyne kruip rond in my maag
Eers word ek warm, en dan weer koud
Nog nooit in my lewe was ek so benoud
Dominee, Dominee praat tog klaar
My rug trek krom, die gort is gaar.
Dit knal en dit kraak en my derms kreun...
Toe los ek 'n poep wat die galery laat dreun!
Die mense kyk om en ek bloos bloedrooi
Die skaamste van almal was Sannie, my nooi.
Die dominee bly stil, sy oë omgedop
Die vrou reg agter se hoed sit skeef op haar kop
Kort agter die hakke van die bulderende klank
Volg die gemeente se reaksie op die vreeslike stank..
Party begin te hoes en ander te proes
Ander weer waai met sakdoeke woes
My oë traan, my kop die sak
Toe kom die vrees dat ek in my broek sal kak
Sowaar as wragtig, net die volgende keer
Is dit toe presies wat moes gebeur
Ek dag dis 'n poep want die drukking is kwaai
Te laat besef ek dis 'n ander lawaai...
Geskok na die gerommel soos 'n donderstorm
Kom ek agter die poep het 'n knopperige vorm
Die dominee bly stil en gluur my aan
'n ouderling begin woedend sy weg na my baan.
Ek spring met mening op om te hol
Maar word teruggetrek deur 'n tien pond drol
Die ouderling kom nader, sy arms bak
Ek skrik so groot dat ek 'n nog groter bol kak
My broek is nat en die pype staat wyd
so het ek laas myself as kind beskyt!
Die ouderling gryp my, ek kan nie beweeg
Toe maak ek vir "spite" die res op hom leeg
Nou is hy woedend en soos 'n bees so sterk
Hy "free-wheel" my kop tussen my bene uit die kerk
My sinne word dof van die walglike reuk
Die "cheek" om my kop tussen my bene te steek!
My maag is so seer, my bene die knak
Al wat ek voel is die groot bol kak
Die ouderling steun en druk aan die bol
Hy druk die ding amper terug in my hol
Buite los hy my en storm na binne
Stadig herstel ek van my bedwelmde sinne
Die ding wat my sedertdien nog altyd verstom
Is hoe het ek die Sondag by die huis gekom
Een ding het ek van kerkgang geleer-
As jou maag wil werk, sit naby die deur
En as jou derms begin draai en jou poepol blom
Sorg dat jy vinnig, ja vinnig, by die kakhuis kom!
SA gets poor WEF world trade rating
Mathabo le Roux
Trade and Industry Editor
SA RANKED an unimpressive 59th out of 118 countries in the World
Economic Forum's (WEF's) Global Enabling Trade Index 2008, a report
which assesses factors impeding international trade.
High levels of crime and violence, the negative effect of rules on
foreign direct investment and the difficulty of hiring foreign skills
were some of the key factors hampering trade in SA, the report found.
The release of the WEF report last week comes as an international
panel, the Harvard Group, advising the government on growth prospects,
recommended SA take a more liberal approach to trade and focus its
efforts on growing exports to boost employment.
Published for the first time, the report gives a cross-country
analysis of measures facilitating trade. It ranks Hong Kong and
Singapore as the top two economies enabling trade, followed by Sweden,
Norway. Canada, Denmark, Finland, Germany, Switzerland and New Zealand
in the top 10.
The US was 14th.
Many factors weighed down SA's performance, resulting in the
disappointing ranking.
The index divides the enablers into four broad Âissue areas  market
access, border administration, transport and communications
infrastructure, and the business environment.
While the authors laud SA for the strength of its transport and
communications infrastructure, they found the country lacking in
several sub-indicators of the categories of market access and the
business environment.
These are to a large extent areas that could be improved through
policy changes.
SA also performed dismally in important areas such as physical
security. In the sub- category for the business cost of crime and
violence, for example, it ranked 113th out of 118.
In the market access cate-gory, the report rates both SA's tariff and
nontariff barriers to trade as competitive disadvantages.
On the efficiency of import-export procedures, SA had competitive
disadvantages for the time it takes to import , the documentation
needed to import and the cost to import .
In the regulatory environment category, SA had poor scores for the
ease of hiring foreign skills ; openness to bilateral air service
agreements ; and the effect on business of rules on foreign direct
investment.
Die Groot Trek na Argentinië
Mar 14 2008 06:40:21:350PM - (SA) Meer as 'n eeu gelede het 'n klomp
Boere hul goed gevat en in Argentinië gaan bly om van Engelse oorheersing
weg te kom. Vandag praat hul klein- en agterkleinkinders nie 'n woord Engels
nie, maar ook nie Afrikaans nie. Marida Fitzpatrick het gaan vasstel wat van
die sogenaamde Boere-Argentyne geword het.
Haar naam is Sarie de Langer. Sy ken van koeksisters, boerewors en biltong
en sy luister graag na Boeremusiek. Haar ouma was Sahara Spies. Dié het haar
vertel van die Groot Trek, Bloed?rivier en die Anglo-Boere-oorlog.
Maar Sarie is nie 'n Afrikaner nie. Om die waarheid te sê, sy praat
Afrikaans met moeite. Met haar kinders praat sy net Spaans.
Sarie is eintlik 'n Argentyn. Sy was nog nooit in Suid-Afrika nie en weet
nie hoe om "rosyntjies" en "niggies" te spel nie.
Dít is omdat haar Afrikaner-voorgeslagte al drie generasies terug uit
Suid-Afrika na Argentinië geëmigreer het. Hulle het deel gevorm van 'n hele
gemeenskap Boere wat hulle in die vroeë 1900's in Patagonië, die suidelike
deel van Argentinië, gaan vestig het.
Die 48-jarige Sarie is nou deel van die laaste generasie in Argentinië wat
hoegenaamd Afrikaans kan verstaan en praat.
Vir die jong Boere-Argentyne is Afrikaans verlore. Hulle praat net Spaans en
weet nie wat braaivleis of melktert beteken nie.
Maar een keer per jaar hardloop hulle driebeenresies, spring in goiingsakke
rond en hardloop met eiers in lepels.
En af en toe, as hul ma's of oumas 'n bietjie Boeremusiek opsit, dans hulle
die vastrap en die seties.
Die Boeregemeenskap in Argentinië het meer as 100 jaar gelede net ná die
Anglo-Boereoorlog ontstaan, verduidelik mnr. Eduardo Monteagudo, 'n
Argentynse antropoloog wat 'n studie van die Boere-nasate in Argentinië
doen.
Die eerste Afrikaners wat hulle in Argentinië gaan vestig het, was almal
Boere wat teen die Britse magte in die Anglo-Boereoorlog geveg het en nie
onder Britse heerskappy wou leef nie, vertel Monteagudo.
"Die migrasie is gereël deur 'n ooreenkoms tussen die Argentynse en Britse
regerings. Die eerste groep families het in 1902 gearriveer. Ander groepe
het in 1903, 1905 en 1908 aangekom." Dis nie duidelik hoeveel daar was nie,
maar daar is vandag na raming sowat 100 Boerefamilies in Patagonië oor.
Hulle almal het hul in Patagonië, in die suidelike deel van die provinsie
Chubut, gevestig. "Die Argentynse regering het vir elke familie 'n stuk
grond gegee om met skape te boer, sodat hulle 'n kolonie kon vorm." Dié
kolonie is later Colonia Escalante gedoop.
Baie min Argentyne het destyds in daardie deel van die land gewoon, sê
Monteagudo. "Die oorgrote meerderheid van die gemeenskap in Patagonië het
destyds uit Boere bestaan."
Volgens Monteagudo het hulle net Afrikaans met mekaar gepraat en onder
mekaar getrou. "Die eerste drie generasies het neergesien op diegene wat met
mense getrou het wat nie Afrikaners was nie."
Vandag is daar egter baie gemengde huwelike, hoewel Patagonië vandag nog 'n
yl bevolkte plek is. Hoewel 'n paar families oor die dekades heen 'n bietjie
noord of suid getrek het, het die meeste van die Boerefamilies in Patagonië
aangebly, sê Monteagudo.
Volgens hom is die gemeenskap vandag finansieel goed daaraan toe, hoewel min
van hulle universiteitsgrade het. "Diegene wat nie op hul plase woon nie,
woon óf op die dorp Comodoro Rivadavia, Argentinië se belangrikste
petroleumsentrum, óf in Sarmiento."
Daar is, sover vasgestel kan word, nie syfers oor hoeveel van dié mense nog
Afrikaans kan praat nie, maar Monteagudo meen dit is bitter min en hulle is
almal ouer as 45 jaar. "Die jonger generasie kan die taal glad nie praat of
verstaan nie, met die uitsondering van 'n paar woorde hier en daar."
Die oorgrote meerderheid van die Boere-Argentyne se eerste taal is nou
Spaans en min van hulle kan Engels praat. 'n Handjievol beskou nog steeds
Afrikaans as hul eerste taal, maar hulle is meestal ouer as 55 en kan die
taal nie juis lees of skryf nie.
Dit voel of 'n mens deur 'n tydgleuf val tot in die vroeë 1900's as jy met
Sarie de Langer oor die foon praat. Eers probeer sy in Spaans uitvind wie
praat en kom ná 'n gesukkel agter dis iemand uit Suid-Afrika wat Afrikaans
praat. Dan slaan sy verlig na Afrikaans oor, maar dit is 'n ou, meer formele
Afrikaans.
Dit voel of 'n mens met jou ouma- of oupagrootjie uit die jaar toet praat.
Haar aksent klink op 'n manier effens Hollands en sy gebruik woorde soos
"voorgister" en praat van die "Ingelse" as sy oor die Anglo-Boereoorlog
praat waarin haar oupa geveg het. "Ons praat 'n ou Afrikaans," beaam Sarie.
"Ons Afrikaans het gebly in die tyd. Ons kort baie woorde."
Daarom verkies sy om eerder my vrae per e-pos te beantwoord.
Maar voordat sy aflui sê sy: "Dit was vir my aangenaam. Dalk kan ons eendag
'n koppie tee drink."
Uit haar e-pos blyk dit duidelik dat Sarie nie meer in Afrikaans kan spel
nie en dat sy dit bloot foneties skryf. Só skryf sy byvoorbeeld "uie" pleks
van eie, "mingsel" pleks van mengsel, "gebow" pleks van gebou, "tuit" pleks
van tyd en "niewe" pleks van nuwe.
Volgens Monteagudo is dit egter bewonderenswaardig dat Sarie nog hoegenaamd
Afrikaans kan lees en skryf.
"Onthou, sy het geen skoolonderrig in die lees en skryf van Afrikaans gekry
nie en moes basies haarself leer. Sy is een van bitter min mense van haar
gemeenskap wat Afrikaans kan lees en skryf."
Ter wille van verstaanbaarheid is die spel- en taalfoute in haar
e-posantwoorde reggemaak in die artikel, maar sien kassie hiernaas vir
ongeredigeerde uittreksels uit die e-pos.
Vervolg van bl.?8) Sarie se storie begin by haar grootouers: "My oupa, Joe
Weber, het in 1902 gekom en my ouma, Sahara Spies, in 1907. Hulle is in 1908
getroud en kon eers in 1919 met hul eie plaas begin. "My ouma en oupa het
hul huis uit modderstene en klip gebou. Die veld het baie hout gehad en oupa
het dié verruil vir ware soos vrugte, konfyt en lusern vir die muile." Die
skape se wol het hulle op die dorp Comodoro Rivadavia verkoop en die geld
gebruik om materiaal, suiker, koffie, meel, rosyntjies, gemmer en vel vir
skoene te koop, vertel Sarie. Haar van was eintlik De Lange, "maar iemand
het vir my pa 'n 'r' aangelas". As die derdegenerasie-Boere-Argentyn het
Sarie met Jorge Vilardo, 'n digter van Argentynse, Italiaanse en Chileense
afkoms, getrou. Hulle het vier kinders gehad, maar is intussen geskei. Hul
kinders is Barbara (24), Lucas (21), Muriel (17) en Nicole (13). Die kinders
praat almal Spaans. Sy boer sedert 2003 "met skaap op die plaas van my
moeder se familie" in die provinsie Chubut in die suidelike deel van
Argentinië. Dit is dieselfde plaas waar oupa Joe Weber en Ouma Sahara Spies
hul lewe lank gebly en hul kinders grootgemaak het, skryf sy. Maar van
Afrikaans is daar weinig op die plaas oor. Sarie-hulle praat nou net Spaans
in die huis. Op die vraag hoekom sy moeite doen om Afrikaans te leer,
antwoord sy: "Ek weet dit nog nie. Dalk om vir Suid-Afrika die geskiedenis
te vertel van die Boere hier in Patagonië." Die Boere-Argentyne het
Afrikaans oor die afgelope eeu slegs mondeling oorgedra, verduidelik
Monteagudo. "Ma's het met hul kinders Afrikaans gepraat, maar Afrikaans is
nooit op skool geleer nie. Ek weet nog steeds nie van een enkele plek in die
hele Argentinië waar 'n mens Afrikaans behoorlik kan leer nie." Afrikaans
het ook vir baie gesinne verlore geraak wanneer 'n Boere-nasaat met 'n
Argentyn getrou het. In sulke huishoudings het die kinders gewoonlik nie
Afrikaans geleer nie, selfs al was die ma se moedertaal Afrikaans. Hoewel
die taal grootliks verlore gegaan het, het die Boere-Argentyne ander
Afrikaner-kultuurgewoontes behou. Hulle hou byvoorbeeld steeds boeresport en
maak sekere eg-Afrikaanse lekkernye soos koeksisters. "Sommige van hulle is
nog steeds lede van die Nederduits Gereformeerde Kerk, maar ek verneem die
pastoor daar praat ook nie Afrikaans nie," sê Monteagudo. Sommige van die
Boere-gesinne het ná Suid-Afrika se uniewording in 1910 na hul vaderland
teruggekeer, maar baie van hulle is weer vort na Patagonië. Baie min van dié
wat permanent in Argentinië aangebly het, het al Suid-Afrika besoek, sê
Monteagudo. Omdat die meeste van hulle nie Afrikaans of Engels kan lees of
skryf nie en eintlik net Spaans magtig is, het hulle kontak met hul familie
in Suid-Afrika verloor. Sarie sê Afrikaans was hul huistaal toe sy
grootgeword het. "My vader en moeder het met ons Afrikaans in die huis
gepraat, maar die meerderheid van my generasie, my neefs, broer en niggies,
het Spaans op skool geleer. Van Engels het ons net 'n idee. Ek kan nie twee
Engelse woorde na mekaar sê nie." Wat weet sy van haar Boere-voorgeslagte?
"Ek weet van die nedersetting van Nederland in die Kaap, daarna die Engelse,
die Groot Trek, van Bloedrivier, die Boere-oorlog waar oupa Weber geveg het
teen die Engelse. Ouma Spies was ook in 'n kamp met haar familie." Van
Suid-Afrika vandag weet sy nie veel nie, gee sy toe, maar sy sal graag die
land wil sien ? "al die plekke waar die dinge gebeur het wat te doen het met
my voorouers se geskiedenis en met my eie geskiedenis". Sarie is nie lief
vir kook nie, "maar ek ken beskuit, melktert, gemmerbier, koeksisters en
asynpoeding". En hoewel sy nie Afrikaans met haar kinders praat nie, luister
hulle saam na Boeremusiek, sê sy. "Dan dans ons die vastrap en die seties."
En só, tussen die Spaans en die dans, onthou hulle elke nou en dan vir Oupa
Joe Weber en Ouma Sahara Spies. p>Ongeredigeerde uittreksels uit Sarie de
Langer se e-pos:
Oor haar grootouers se begindae in Patagonië:
"In 1919 koon hulle (Oupa Weber en Ouma Spies) eers met hulle uie plaas
begin. Eers die huis met moder steene en klip, toe die tuin, waar hulle, met
die tuit, all die groente ge hues het vir die jaar en ge stoor het onder
grond vir die winter. Die seuns het die moder mingsel ge maak, en Ouma die
steene ge sny, en wanner Oupa terug ge kom het, met die waa 'n muile weer by
die plaas, het jy die miere op ge bow vir die niewe huis. Die wool van die
skaape het verkoop ge word in Comodoro Rivadavia, en met die geelt, all die
waare vir die heel jaar ge koop. Materiaal ver kleure, suiker, koffie, meel,
veel vir skoene, resuinkies, gemeer, ens."
Oor taal:
"Ons praat spans in die huis, die land taal. Afrikaans was ons huis taal,
terwil ons op die plaas groot ge wort het. Die tradisie, soos die taal, is
mondelik verskuif, van groot mense naa kinders. Ook is ons woordeskat maar
arem, hoe meer spaans ons ge leer het hoe vinnegir het ons afrikaans eenkant
ge laat. My neefs, broer, en negies, en die meerderuit van my generaasie
(derde) het spaans ge leer op skool. Op hierdie manier kan jy self begruip,
moeilikir wass dit om spaans te leer op skool. Engels wort ge leer op skool,
maar net 'n idee van die taal."
Oor die verskillende kulture in Patagonië :
In september maant, eelke jaar, word hier 'n fees ge maak van all die groepe
wat naa Patagonia ge inmigreer het, en verskilinde momente. Soos Griekke,
Spanjaarde, Portegeese, Italianers, Duitsers, Russe, Arebiere, Chileiners,
Boere ens. Daar wort die verskilinde volk danse, met tiepiesse kleere ge
dans, deer groepe kinders, en eelke gemeenskap maak 'n stand waar die koss
en drank van eelke land, voor ge sit word. Vir drie daë, kuier ons by
mekaar, en prue ons allderaane koss en leer oor die ander mense se kultier
ken, soos hulle ons sen. Duiosende mense loop heen en weer en geniet die
familie fees van die kultier . . .
Oor die ander Boere-Argentyne:
"Die grootste groepe naasate woon in Comodoro Rivadavia en Sarmiento, 'n
stat wat 140 km Wess van hier is.
"By die tuit is ons amper allmal familie, van een of ander kant. Ongelikig
weet ons nie huefeel ons is nie. Seekirlik meer aas duisend persoone."
Telefonies het sy bygevoeg dat die Boere-nasate van haar generasie meestal
Spaans met mekaar praat, "want dis makliker. Ons praat kombuis-Afrikaans,
want ons moet die woorde soek. Dan sê ons die Spaanse woord."
Op 'n plattelandse dorp waar amper al die inwoners net Afrikaans magtig is
en gedurende 'n wintermaand toe verkoue erg in die omloop was, was die
predikant baie omgekrap dat sy aandag gedurende eredienste onderbreek word
deur gemeentelede se hoesbuie.
Hy bespreek toe die probleem om 'n oplossing te vind met sy koster wat
engelssprekend is. Die koster gaan koop toe 'n groot bottel hoesstroop by
die apteek. Die volgende Sondag as iemand hoes staan die koster op en gaan
gee vir die persoon 'n lepel hoesstroop in en se vir hom iets in sy oor
waarna die persoon opstaan en uit loop. So hou dit aan en die kerk is later
byna leeg.
Na die diens vra die dominee vir die koster wat hy dan vir die mense gesê
het dat hy later vir 'n byna leë kerk moes preek.
Die koster sê hy het net vir hulle gesê, "For cough".
Ek is op soek na 'n program wat 'n kind amper kan gebruik so maklik moet dit
wees om basiese photo editing te doen - Bietjie meer kragtig as Microsotf se
ingeboude Paint. Wat kan jy voorstel.
Lees eers hier:
*Waarskuwing aan die minder as 1% deelnemers wat my pos lees -
my inligting is vanaf voorspelbare bronne. Julle lees dus op eie
risiko.
Daar onttrek Tsvangirai hom aan die Zim verkiesing,
die wild wat Afrika, Afrika gemaak het word met vangstrikke uitgeroei
in Zimbabwe
en die diere vrek van die honger op Robbeneiland.
Mbeki het onlangs tydens 'n nuusuitsending gepraat van die mense wat
altyd op die veronderstelling uitgaan dat swartes nie kan regeer nie.
villanelle vir die oos-vrystaat, clarens-distrik
Tom Gouws
hierdie landskap lê voue van vergeelde papier
in sandsteen sagkens verhard, hoog bo teen die blou lug,
soms dof geskryf in oker ink, soms in die geel van ‘n populier,
kras ravyne tot in die grasvelde, geel soos heuningbier,
‘n geelkoperklei groei koring en sonneblom hier geil tot vrug
hierdie landskap lê voue van vergeelde papier
waarop eland en springbok steeds wei, nes elke sku dier
op rotswande, net enkele ligte spore verklap hul vinnige vlug,
soms dof geskryf in oker ink, soms in die geel van ‘n populier.
snags onhoorbaar steeds die voeteval van geelbruin impi’s hier
in geveg, die harde voetsole van die difaqana se vlug terug
hierdie landskap lê voue van geel papier
in die beleë kleur van perkament, elke grot is hier ‘n skuur
van beelde uit ons vergeelde geheue, soos ook elke gedig,
soms dof geskryf in oker ink, soms in die geel van populier.
hierdie landskap lê voue van vergeelde papier,
soms dof geskryf in oker ink, soms in die geel van populier.
Lig in die tonnel.
Hillary se ondersteuners gebruik nou hul energie om John McCain te
ondersteun. So, daar's hoop:-)
(Sy het gewys wat haar politieke denke werd is, deur gat oor kop te
slaan en vìr dit te wees warteen sy met alle mag geveg het. Is dit
omdat Osama haar kan help om $31 miljoen skuld te delg? Of is dit
omdat 'n mening daar is om verander te word? Of omdat sy 'n
vise-presidentskap aangebied is?
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
