Shannon skryf en hoop ook op die terugkeer van Hennerietjie
NOU begin dinge te roer - kom ons vat bietjie saam :
Hierdie pot het nou 'n brousel van stoute onsedelikheid, frikkadelle,
"doorgedraaide" beeswange, ore, "lippen",varkvel, kathare, nostalgie,
sluipers, rowwe verpleegsters, (lekker), beesvet, skelm slagters,
flitsbatterye, Skelmbosse kore wat nie treur nie en bo'jane wat bergklim,
sebra salamis,en, en , en wat nog ? Potholes het nou bygekom maar vir
die wat nog nie weet nie - hier is nie slaggate by hierdie geselskap
nie......
Ons moet nou net ook vuur aansteek onder die pot - behoort interessant te
wees as hierdie ding begin kook.
Van kook en flitsbatterye gepraat :
Jare gelede in die Suidwes van toet was dit VERBODE om heel, gedroogte
ertjies aan die "eerste inwoners" te verkoop - regtig , ek lieg nie - want
hulle het 'n bier (karrie genoem) daarvan gestook wat werklik potensiaal
gehad het. Ek HET die resep - as iemand goedkoop wil dronk word. Basies
was dit die ertjies waarvan eers 'n "plantjie" gemaak is en wanneer die aan
die gang is, kom daar rosyne, suiker en "compressed yeast" by. Die goed
is oral in die veld begrawe en 80 % van die polisie se tyd is in beslag
geneem met die opspoor van die onwettige brousels. Vir ekstra skop - nie
dat die bier dit nodig het nie - het die brouers allerhande ekstras
bygevoeg. Fitsbatterye, brandspiritus, akkedisse, lemmetjies ensomeer.
Die vate en dromme was so goed versteek in die veld dat dit spesiale kennis
en ervaring geverg het om dit op te spoor.
Was nie 100 jaar voordat 'n poliesman uitgevind het dat 'n bok besonders
lief is vir die gebroude ertjies nie - die polisie in Windhoek het so 'n
alkolis bok opgelei om die goed uit te ruik in die veld. Op elke plek waar
die bok 'n drom "karrie" uitgeruik het, het hy ook 'n beker vol daarvan
gekry. Teen die derde of vierde beker was die bok ook "motherless" dronk en
moes die manne halt roep.
Nuus van die bok het egter uitgelek en dit was net 'n kwessie van tyd
voordat die bok iets meer as net bier ingekry het. "So much" vir bok nommer
een.
Hoe lank die polisie bokke bly oplei het, weet ek nie en hoe lank die storie
aangehou het , weet ek ook nie meer nie. Gedroogte ertjies is toe later
gewettig.
Ou Charlie, die voorman Boesman op my oom se plaas, was die baasstoker van
Grootfontein distrik. Ons het die resep sorgvuldig by hom afgeneem en
saamgevat Tukkies toe. Dit het nogal 'n ding afgegee. Vir die ou tante
by wie ons loseer het, het ons vertel : soos wat julle koringbier,
pynappelbier en allerhande ander stooksels in die Transvaal maak, so maak
ons in Suidwes weer van ertjies bier en sy GLO dit wraggies. Toevallig het
ons eerste stooksel ook perfek alkohol ontwikkel en toe dit toets (proe) tyd
word, wou ou tant Bettie ook hê en tot ONS konsternasie HOU sy so baie
daarvan dat sy DRIE glase drink. Dit was haar heel eerste alkohol in die
lewe as ons nou nagmaalwyn eenkant los. Ons het haar bed toe gehelp die
aand.
Heelnag gesit en "worry" wat ou tant Bettie gaan sê as sy weer bykom.
Gelukkig was haar kop te seer die volgende dag om bakleierig ook nog te wees
maar sy kon wel uitkry : Ek het julle klomp bokkers verbied om drank op my
perseel in te bring en nou STOOK julle dit hier. Nie weer 'n ertjie op my
werf nie of julle trek almal.........
Julle beurt nou. Die ander droogmaak as student bêre ek vir later.
As daar van julle is wat belangstel:
Ek het te hore gekom van die volgende bron van SuidAfrikaanse kruideniersware in
Ontario:
Bel vir Andy Orphanou by (1) (416) 223-7011
Die adres is
Baxter's Fine Foods
798 Sheppard Ave East
Wollowdale, Ontario
M2K 1C3
Ure 8 - 12 elke dag.
Die ou se pryse lyk billik en as hy vir jou 'n prys lys faks, is sy pryse in
CanDollar - maal met min of meer .677 om USA$ te kry. Hy verskeep na die VSA
toe met UPS.
Hier is een of twwe van sy pryse in Kanadese dollar:
Hy het dan 'n hele klomp ander goed ook- twee vol bladsye. Van die produkte kan
ons in elk geval hier in die VSA kry - sommige goedkoper en sommige duurder.
Interesantheid tussenin:
Ek sien by die selfde ou kan jy Fanta Grape of Fanta Orange kry vir $8.00
Canadian vir 6 blikkies. Dis omtrent een van ons dollars vir 'n blikkie - seker
nie to rof as jy desperaat is nie.
Ons koop so nou en dan Coke, Diet Coke of Sprite, maar ons maak seker ons betaal
nie meer as $1 vir 6 blikkies nie. Daar is gereeld by die supermarkte sulke
specials aan. En die lekker pryse is nie deur die bank nie. Jy moet met oop oë
koop - die naweek het ok so paar boksies koeldrank gekoop elk met 12 blikkies in
vir $1.99 elk. Langsaan op die rak was kartonne met 24 blikkies in teen die
normale prys van $4.99.
Wat kos 'n blikkie koeldrank deesdae in die Republiek?
Soos 'n vlokkie skuim uit die sfere se ruim
kom 'n wolkie aangesweef,
maar hy groei in die blou tot 'n stapelblou
van marmer wat krul en leef -
kolossaal monument op sy swart fondament,
waar die bliksem in brul en leef.
En o, met my is die windjies bly:
hul spring uit die stof orent
en wals en draai en dwarrelswaai
oor my vloer, van ent tot ent;
die gras skud hul wakker om same te jakker,
tot hy opspring uit sy kooi
en soos mane en sterde van jaende perde
sy stingels golf en gooi.
Met dof-sware plof, soos koeëls in die stof,
kom die eerste druppels neer,
en dit ruis alom so deur die gebrom
en gekraak van die donderweer.
Met kloue vooruit om te gryp en buit
jaag 'n haelwolk langs verby,
soos 'n perde-kommando wat dreun oor die lande
vertrap en gésel hy -
en sy lyke-kleed sien ek ver en breed
in die awendson gesprei.
Hierdie paragrawe kom uit De Kat van Februarie 1997.
Dit is uit 'n onderhoud wat Victor Munnik met Jacques
Pauw gehad het. Jacques is hier aan die woord:
"Eintlik gee ek nie 'n f** om of F.W. geweet het
of nie. Die gruwel kom al van D.F. Malan af. Die
ideologie van apartheid en die totale aanslag is
almal se verskoning. Maar dis rassisme wat swart-
mense so verontmenslik het dat dit maklik was om
hulle te martel en dood te maak. Weet jy, die Vlak-
plaas-ouens praat altyd van 'die onderwerp', nooit
van 'n persoon of mens nie.
" Jy kom tot die gevolgtrekking dat hulle dit moes
geniet het. 'n Adrenalien-trip. Met baie geld. En die
mag oor lewe en dood. Dit was wreedheid en boosheid
op sy ergste. Vat byvoorbeeld een van die moorde wat
De Kock in die tronk laat beland het; die vier mense
wat in die minibus op Nelspruit doodgeskiet is en toe
verbrand is. Daar was 'n vyfde slagoffer, Sweet Sambo.
Hy is ontvoer, en by 'n ou mynskag doodgeskiet. Toe
moes hulle van die liggaam ontslae raak. Eers het twee
Vlakplaas-ouens die horlosie en skoene van die lyk
afgesteel. Toe is hy opgeblaas. Nou moet twee Askari's
-swart ouens - die groter stukkies bymekaar maak, en
op 'n hopie sit sodat hy weer opgeblaas kan word. Of
in 'n ander geval, waar slagoffers 'n dag en 'n nag lank
oral aan hulle lywe geskok is. Voor hulle dood-geskok
is, is die een gedwing om regop te staan en 'Nkosi te
sing. Selfs in oorlog - as hierdie dan 'n oorlog was, wat
De Kock se regter nie geglo het nie - selfs in 'n oorlog
is daar reëls."
O koud is die windjie
en skraal.
En blink in die dof-lig
en kaal,
so wyd as die Heer se genade,
lê die velde in sterlig en skade.
En hoog in die rande,
versprei in die brande,
is die grassaad aan roere
soos winkende hande.
O treurig die wysie
op die ooswind se maat,
soos die lied van 'n meisie
in haar liefde verlaat.
In elk' grashalm se vou
blink 'n druppel van dou,
en vinnig verbleek dit
tot ryp in die kou!
Ek dink hierdie is een van die mooiste gedigte wat nog in Afrikaans geskryf is.
Julle ander mense se gunsteling?
| WINTERNAG
| Eugene Marais
|
|O koud is die windjie
|en skraal.
|En blink in die dof-lig
|en kaal,
|so wyd as die Heer se genade,
|lê die velde in sterlig en skade.
|En hoog in die rande,
|versprei in die brande,
|is die grassaad aan roere
|soos winkende hande.
|
|O treurig die wysie
|op die ooswind se maat,
|soos die lied van 'n meisie
|in haar liefde verlaat.
|In elk' grashalm se vou
|blink 'n druppel van dou,
|en vinnig verbleek dit
|tot ryp in die kou!
|
|
|
Jammer vir die Engels...
There is a South African family here in Prince Rupert, BC, Canada that
needs help from fellow South Africans. Johan and Maggie Vivier have 2
children: Heloise (11yrs) and Domonic (13yrs). Johan and the children
suffer from porphyria, a rare genetic metabolic disorder. They have
arrived in Prince Rupert on holiday visas, to see whether the weather
here would help their condition. So far, the weather is helping them and
they are able to live a more normal life. They have now applied for
immigrant status in Canada.
They only brought their suitcases with them. There's a couple of boxes
left in South Africa. Johann and Maggie cannot work until they get a
work permit or their landed immigrant visas. They are a very average SA
family, without much financial resources. This is a call for help. If
you can help out with a donation towards their rent, a box of groceries
or any unwanted furniture/household goods, please contact me for further
details.
This appeal is a genuine one and their story has been receiving coverage
in the Canadian media this past week. I visited the family myself.
Thanks for your time.
Anne Lehmkuhl
Boerewors Express publisher
Email: lk...@citytel.net
Web page: http://www.rupert.net/~lkool/
On Wed, 30 Jun 1999 22:19:14 +0200, "Shannon"
wrote:
| Johan, ons ander lees graag.
|
...........Dan staan almal weg en skiet hulle 'n loskruit skoot af
(sonder kanon koeël).
Die soldate is aangetrek in die uniforms wat hulle daardie tyd
aangetrek het, selfs in die heersende hitte - die ou kommandeur
Snelling was glo baie progresief en het vir die manskappe 'n
somersuniform ontwerp - wit seil langbroeke en wit seil baadjies oor
hulle hemde - nog steeds baie dik en warm, maar ten minste nie wol en
donker blou soos die standaard Amerikaanse uniform van daardie tyd was
nie.
Loop jy by 'n slaapkwartier in, dan sit daar so drie of vier van die
soldate, besig om hule muskets skoon te maak - al tot 'n fyn kuns die
ding ontwikkel dat jy hulle nooit met 'n moderne gesprek sal vang nie.
Hulle groet jou baie beleef en waar een of twee volgens ons aksent vra
waar ons vandaan kom, sal hulle antwoord: "Oh, that must be a very
long journey on the boat!!"
Stap jy weer by 'n ander kamer in, sit daar een van die soldate se
vrouens wat ook as wasvrou indiens geneem is en drie keer 'n week 17
soldate se univorms onder by die rivier moet gaan was. Die mense
speel hulle rolle so goed dat hulle nie eers met moderne Amerikaanse
aksente praat nie en ook 'n ouerige woordeskat handhaaf - hulle sal
jou byvoorbeeld nie groet met "Hi" nie en dit is opmerklik.
Die ou wasvrou het so lekker gepraat en oor alledaagse goed. Oor hoe
die vrou in die hospitaal baie meer soldate se uniforms moet was en
hoe sy meer betaal word en hoe sy self seep maak en eerder ook haar
eie kerse maak as om by die winkeltjie te koop want daar is hulle so
duur en sy wil bietjie geld spaar en sy leer haar seun kos kook want
sy het gesien hoe die soldate vir hulleself moet kook en nie almal ewe
goed kook nie.
Die fort is gebou waar die Minnesota rivier by die Mississippi
aansluit en sy doel was om te dien as millitere basis vanwaar die
Britte gekeer is om suid uit Kanada uit te kom. Dit was 'n klompie
jare na die Revolutionary War toe die Amerikaners die Britte uitgeskop
het. Fort Snelling moes die hele gebied van die groot mere in die
ooste tot by die wesgrens van die Dakotas in die weste dek en dan
noord tot by die die Kanadese grens en ook baie ver suid af.
Die fort het ook die Indian Agency gehuisves waar 'n Majoor Lawrence
Taliaferro vrede moes help bewaar tussen die Ojibwe en Dacohtah
Indiane. Hulle het ook glo soontoe gekom om handel te dryf.
Ons stap by die Kommandeur se huis in en daar sit hy, Kommandeur
Snelling, en die Indian Agent, Majoor Taliaferro, en eet - donker
graan brood, kool, cider en water en botter by die brood, met gemmer
koek vir nagereg. En weereens baie vriendelik en word jy so tussen
die happe kos in vertel hoe hulle maak en wat sy beleid is. Solank jy
vrae vra bied hy nie self inligting aan nie - ek neem aan as jy nou
daar met jou bek vol tande staan en na hom staar, sal hy aangaan asof
jy nie daar is nie of hy sal dalk iets uit sy eie begin vertel. Dis
soos om lewendig in 'n fliek rond te loop.
Ek was toe ook al teen die tyd gewoond aan die 1827 ding en vra toe
die kommandeur oor verskillende dinge uit - die vroue in die fort,
hulle kos, sy manskappe se uniforms, die winter, hulle doel in die
omgewing, sy manskappe se moraal en nog so paar dinge en nie een keer
het hy gehuiwer nie - hy leef hom 110% in sy rol in en antwoord nie
asof hy die antwoorde moet uitdink nie, maar asof dit regtig met hom
besig is om te gebeur.
So het die hele middag gou omgegaan : by 'n reisiger en sy vrou wat
buite by hulle oskar gesit en eet het - hoender vars van die vuur af -
by die skoenmaker wat net nuut by die fort gekom het en besig was om
sy werkswinkel skoon te maak - so ons kon nie veel leerwerk gesels nie
- by die grofsmid waar die kinders sy blaasbalk moes werk om die staal
in die kole rooiwarm te kry sodat hy kon werk - by die skrynwerker
verby wat net 1827 gereedskap het - almal tot by hulle skoene
oorspronklik aangetrek. Natuurlik is alles replikas, maar daar is
nerens plasties gebruik waar seil en leer gebruik moet word nie.
Slegs van die offisier kwartiere het uitstallings binne wat meer
modern is. En daar is drie badkamers wat heel modern is en wat jou so
'n kultuurskok gee as jy daar ingaan of uitkom. Om so 170 jaar heen
en weer te spring is nie maklik nie!
Die seuns het natuurlik alles baie geniet. Dis so lewendig en amper
bonatuurlik dat selfs hulle meegevoer is. Ons sal seker weer 'n paar
keer gaan, veral op spesiale dae soos dalk nou die 4de Julie.
Disclaimer: Wat ek hier beskryf is ..... die res ken julle.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
