Gedurende die Groot Trek was daar 'n insident
wat trots vertel word deur vroue: toe die mans in
die Groot Trek die Drakensbergreeks teengekom
het, en gewonder het of hulle dit sal kan oorsteek,
toe het die vrouens gesê dat hulle die waens uitme-
kaar sou maak, en stuk-stuk kaalvoet oor die berge
sou dra. Blykbaar was hierdie die woorde van
Susanna Smit, vrou van Erasmus Smit, wat die trek
van Piet Retief vergesel het as predikant. Erasmus
Smit, gebore in 'n Amsterdamse weeshuis, was in
diens van 'n Nederlandse Sendinggenootskap toe hy
op 35 jaar trou met Susanna, suster van Gerrit Maritz.
Susanna was toe nog net 13 jaar oud. Hy was egter
maar 'n swakkerd, en het van die een plek na die ander
geswerf, meestal as onderwyser op die grens, en was
bekend as iemand wat hom dikwels met alkohol te
buite gegaan het.
Toe die Groot Trek begin in die derde dekade van
die neëntiende eeu, word Erasmus en Susanna deel van
die trek van Piet Retief. Na die trek deur die latere Vry-
staat en oor die Drakensberge, na die moord op Piet
Retief en sy geselskap deur Dingaan se impi's, het die
Trekkers uiteindelik by die huidige Pietermaritzburg
uitgekom. Susanna was die leier van die vroumense.
Toe die Britte die Republiek Natalia wou annekseer
en Sir Henry Cloete daarheen stuur, is hy ure lank deur
'n klomp woedende vroue in sy raadsaal vasgekeer,
waar Susanna die woord gevoer het. Die Grahamstown
Journal rapporteer hierdie insident as volg: "... to the
kind expostulations of her husband - "Stil vrouw, stil
toch een weinig, stil myn kind, stilê - the virago vocife-
rated: " you wretch, shall I be still while you stand there
silent... so that I must wear the breeches?"
Hierdie insident is nie aangeteken nie in die dagboek
wat Susanna Smit gehou het, en wat nou in die Natalse
argief bewaar word. Ook in hulle lewe verder was alles
nie rustig nie. Omdat Erasmus nie 'n geordende predikant
van die Nederduits Gereformeerde Kerk was nie, het baie
van die Voortrekkers verkies om die dienste te gebruik
van Daniel Lindley, 'n Amerikaanse sendeling wat toe
werksaam was in Natal. Erasmus se lewe as Trekker-
predikant het dan ook in 1841 tot einde gekom, tot die
verontwaardiging van Susanna.
Sy het voortgegaan om haar dagboek te hou, maar
sy vra op een stadium: ".. voor wie is het, wie sal het
leezen?" Het sy maar vooruit geweet dat haar dagboek
na een en 'n half eeu nog sou bestaan en bestudeer word.
Grappige en ontroerende gedichten en verhalen van Olaf Korder en
Gerard C Kool over liefde, verlangen en homoseksualiteit.
Plus artikelen over coming-out, oudroze auteurs en homotaal.
Op markpleine het ek myself verbreek
en onverskillig onder vele uitgedeel.
Nou is ek wreed verspil en in die nag
verlang ek wenend terug na my geheel.
Geen wonder kan my tot volledigheid
herstel
want elk wat deel uitmaak van my
verdriet
behou in hom 'n brok van my: gering
en vaag
en onbeduidend soos 'n goedkoop
lied.
Ons sê dit nie altyd nie Gloudina, maar baie dankie vir die plasing van die
gedigte. Elke een op sy eie is mooi, die ou classics asook die moderne
gedigte in bv. die Dye album.
Het nounet op Radio Hoogland gehoor dat hulle oor 60 dae ophou uitsaai.
Blykbaar kon hulle nie 'n liksens kry nie. Sal dit deel wees van die plan
om Afrikaans in die nuwe SA uit te werk?
Dis jammer, want ek het nogal gehou daarvan om na hulle te luister.
De Meanderkrant http://www.meander.is.nl brengt in mei gedichten van
Menno van der Beek, Marc Bruynseraede, Eveline , Michaël Gomez, Menso
Heus, J. Hendriks, Kitty P., Charl Z Pretorius, Sophie van Schouwen,
Cees Sleven, Stefan Steurs en Remco van Wijk. De verhalen zijn deze
maand van Marcella Bremer, Wim Brus en Guy Duchêne.
Als "Gedicht van de maand" koos de redactie "Vrijheidsblues" van
Eveline. Het "Verhaal van de maand" werd "Koeien", geschreven door
Marcella Bremer. Deze auteurs ontvingen een boekenbon.
Naast de on line Meanderkrant bestaat de Meanderkrant op Zondag, die per
e-mail verstuurd wordt. In deze krant vind je gedichten en nieuws over
zaken die met literatuur te maken hebben. Je kunt je abonneren door een
e-mail te sturen aan majo...@oudenaarden.nl met als inhoud: subscribe
meander-l (het laatste teken is de letter l). Abonneren kan ook on line: http://www.meander.is.nl Zie de rubriek "Poëzie op Zondag".
Iets te vragen over Meander? Schrijf een briefje: mea...@is.nl
Ek is in die Oranje Vrystaat gebore , en het in al die provinsies van SA
gewoon. Die laaste plek waar ek gebly het is Kaapstad. SA het my redelik
opgefok en na diensplig het ek die land in 89 verlaat .
Ek wil n boek skryf oor my ervaringe maar weet nie wie belang sal stel
daarin nie.
Ek woon tans in Oxford maar verlang bitterlik huistoe.
Ek wil graag kommunikeer met oopkop Afrikaners wat positief is oor die
toekoms.
Hoe langer ek wegbly hoe moeiliker is dit om terug te gaan.
Hier is elke jaar meer suid afrikaners wat hulle hier kom vestig , maar vir
heeltemal ander redes as wat ek die land verlaat het.
Daar was n staduim wat ek my paspoort wou verbrand , maar na die eerste
verkiesing het ek nuwe hoop vir die land gekry.
Dit lyk egter of dit verniet was , want niemand het enige iets positief om
te se van siud afrika nie.
Is ek die enigste een wat hoop het of het ek net hoop omdat ek hier bly en
nie daar nie.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
