Die koerant "The Australian" verklaar
"South African rugby is digging itself a black hole":
"the world champions are in a mess".
Die artikel is nie baie vleiend nie,
maar die beste van alles is dat dit waar is !
En 'n groot rede daarvoor is nie rugby self nie,
maar die poephol Louis Luyt.
Want hy dink omdat hy geld het hy kan in alles inwurm.
Die lys van dinge wat hierdie ploert alles gedoen het om
SA rugby se naam gat te maak is baie lank. Onlangse dinge:
Hy het die oorwinning oor die Australiers met die wereldrugbytoernooi
bederf deur sy dronk uitsprake op 'n onthaal daarna, voor die hele wereld.
Toe stel hy sy handlanger Markgraaff aan
(wat Pienaar uitskop - wonder hoekom ?)
Hy maak dit so onaangenaam dat ander dit nie kan uithou nie,
(Ray Mordt,Keith Parkinson, Morne Du Plessis...)
Toe dank hy Griffiths af en vervang hom met Oberholzer,
sy skoonseun. Baantjies vir boeties.
Nadat Doc dood is, het hierdie ou en sy verkrampte en korrupte kliek
mos oorgevat.
En daar is ander redes ook: (En dit is die oorsese pers vol!)
Kanniedood fossiele wat aandring om die ou vlag te swaai.
Julle maak ons naam krater man ! Steek 'n ossewa in jul agterent op !
Ander dinge wat ons naam gat maak in die buiteland:
Kabinetministers soos Trevor Manuel wat openlik vir die oorsese span skreeu.
Hy is niks anders as 'n wraakgierige rassis nie!
En Henry Tromp: Die pers hier wat skryf: "Henry Tromp had been convicted
of assaulting a teenaged farm labourer who later died".
Sulke dinge help nou nie juis die idee van 'n nuwe SA se rugby nie.
Dit opsigself kon nog gaan, maar die pers oorsee bou 'n prentjie:
Die rugby owerhede gaan ook nie juis uit hul pad om rugby by die
swartes gewild te maak nie. Inteendeel, hulle doen dit sleepvoet.
Hoekom volg hulle nie die voorbeeld wat krieket stel nie ?
Ja, ek wil ook weet ! Is dit oor die ou verkrapte kliek ?
Groete,
(en aan Louis Luyt en sy trawante 'n mandjie groen turksvye:
Bring dit asseblief in verband met julle agterente).
Een van die interessantste boeke in ons besit is
"Die Vyf Swemmers," van C.J. Barnard. Dit vertel
die geskiedenis van Willie Steyn en vier ander wat
in die middel van die Tweede Vryheidsoorlog in
Junie 1900 in die Vrystaat gevange geneem was
en uiteindelik as bannelinge op 'n Britse skip na
Ceylon gestuur is. Aangekom in die hawe Colombo,
het hulle vyf egter in die water gespring in 'n poging
om te ontsnap. 'n Russiese skip het hulle opgepik en
hulle teenwoordigheid geheim gehou selfs toe die skip
by die hawe van Aden aangedoen het. So het die vyf
op die Russiese skip deur die Suez kanaal en deur die
Dardanelles gereis tot by Feodosia op die Krim-eiland.
Daar aangekom, het die plaaslike mense 'n hele
ophef gemaak van die vyf Boere. Die Duitse konsul en
gesin het hulle onthaal, en uiteindelik gesorg vir hulle
reis oorland na die hoofstad van Tsaristiese Rusland in
daardie tyd : St. Petersburg. Daar aangekom, is ook daar
'n hele ophef van hulle gemaak. Hulle het konserte byge-
woon en hulle is op baie partye onthaal. Uiteindelik is
hulle gehelp om hulle weg te vind na Nederland.
Op die stadium was President Kruger al in Nederland,
waarheen hy gebring is deur die Nederlandse regering, toe
dit duidelik word dat die Boere die oorlog gaan verloor.
Die vyf manne het 'n onderhoud met hom gehad. Later is
hulle, met vals paspoorte, terug na Suidelike Afrika, waar
hulle die vasteland binnegegaan het deur die toentertyds-
genoemde "Duitswes." Hulle het vir 'n ruk herwaarts en
derwaarts geswerf in die Noordkaap, in 'n poging om die
bruin Engelse soldate te ontsnap, wat orals daar was. Hulle
wou aansluit by die manne van Conroy, die jong rebelle-
kommandant, wie se hoofkwartier by Kakamas was. Hulle
was nie hierin suksesvol nie. Uiteindelik het hulle egter wel
aangesluit by die kommando van Manie Maritz en daar het
Willie Steyn op sy staf gedien. Later, toe Generaal Jan Smuts
aangestel is as opperbevelhebber van die kommando's in
die Noordwes-Kaapkolonie, het Willie ook op sy staf gedien.
(My pa, toe 'n seun van 16 jaar, het altyd die storie vertel van
hoe Gen. Smuts vir hulle jong seuns gevra het hoekom hulle
nie kom help veg nie.)
Uiteindelik het die Boere die oorlog verloor en is Willie
Steyn terug na sy tuiste toe.
Die storie van Willie Steyn en sy makkers is in 1932
vertel in 'n boek "Terug na Kommando.." geskryf deur L.A.
Visagie. Johan Barnard is egter in die laaste dekades deur
Tafelberg-Uitgewers genader om meer navorsing te doen en
'n uitgebreider boek te skryf oor die manne se eskapades. In
1988 het "Die Vyf Swemmers" toe verskyn.
J.C. Barnard was, voor sy aftrede, onder andere hoof-
geskiedskrywer (Landmagte) in die afdeling Oorlogs-
geskiedenis van die Eerste Minister se Kantoor (1950-1958);
kulturele attache in London (1959-1961) en van 1962 - 1985
Geskiedenis-professor by UNISA. Hy was ook op sy dae 'n
baas tafeltennis-speler. Ons het vir vier jaar in Pretoria in die-
selfde straat gebly (Lunnon). As ek dink aan ware Afrikaners,
dan is hy op my kortlys, saam met natuurlik manne soos Willie
Steyn en sy makkers, en Paul Kruger en Generaal de Wet, en
Komm. Conroy en Manie Maritz en nog veel meer - die lys
sal lank wees.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
