O, die liewe Martatjie, Martatjie, Martatjie!
O, die kleine vabondjie het my laat staan.
Geld is weg, nooi is weg, als is weg, alles weg!
O, die klein vabondjie! Wat nou gedaan?
B.A. De Wet
Oostenrykse volkswysie "Ach du lieber Augustin."
Liewe : dear
vabond : rascal, vagabond
geld : money
nooi : girlfriend
"Wat nou gedaan" : What to do? (gedaan : archaic, only
used in certain expressions. Also in
"Ek is gedaan" : I am exhausted
When one looks at the family names of Afrikaners
you must come to the conclusion that most of the
surnames are not of Dutch origin. The names are
from a wide spectrum of mostly European language
groups. None is as widely represented as those of
German origin. Germans came to the subcontinent
in large numbers, even during the early days of the
Dutch at the Cape. The Dutch East India Company
used them as soldiers and favoured them as colonists.
It must be remembered that the German people lived
in various principalities on a continent wracked by
war in the seventeenth century. Large numbers of them
joined the Dutch armies and fleet. In the second half
century after van Riebeeck landed, 66 percent of the
white population was of German origin. Since most of
them talked "Platduits" (a German very close to Dutch),
they easily assimilated with the Dutch.
Apart from this first influx of German blood into the
veins of Afrikaners, there was quite a large addition of
Germans into the eastern part of the Cape Province in
the nineteenth century. Some of their descendants still
talk German today. There was also a German colony in
what is today Namibia for quite a long time. Moreover,
until recently, German was taught as a third language
in most Afrikaans schools. One does not exaggerate
therefore when saying that German is, after English,
by far the language that most Afrikaners are comfortable
with, after their mother tongue.
As julle in Nederland bly en julle is lus vir 'n regte Suid Afrikaanse
braai met sonskyn en 'n temperatuur van 20 grade of meer, ons gaan die
braai weer organiseer so vinnig as moontlyk.
Laasjaar was ons braai 'n groot sukses.
As julle belangstel, e-mail ons op:
0mo...@dronten.flnet.nl
Ons laat julle vinnig weet!
Ek het al 'n paar kritiese artikels gesien oor probleme rondom Australie
se soeke na 'n identiteit. En dit intereseer my.
Ek moet die groeipyne verduur van 'n jong nasie op soek na 'n identiteit,
iets wat oral deurslaan, in bv. politiek en sport, en dit irriteer
my en baie immigrante grensloos.
Daar was in die verlede enkele dokumentere programme op die TV en radio
wat bv. die Outback mite en die Australiese sonskyn/sport-mite krities
ontleed het, asook ander kwessies aangaande die Aboriginese en Immigrante
en die Australiese geskiedenis.
Ek lees Kanada "worstel" met dieselfde probleme, wie hul nou eintlik
is ens. Ek lees hulle gaan deur dieselfde "groeipyne", hulle is nie
Europieers nie, maar defnitief nie Amerikaans nie,
hulle het Rooihuide i.p.v. Aboriginees, en moet ook nog vir of teen 'n
republiek/die koningin "debateer" ens.
Die verskil tussen RSA en Australie is dat RSA
sy identiteit moet HERdefinieer, dit het reeds genoeg substansie,
dit is die integrasie of samehang van verskillende element wat nou
nodig is. Maar Australie is nog op soek na die bestanddele.
Na 'n sewe jaar hier is ek al so gatvol oor al die gesanik oor wat dit
nou beteken om 'n Australier te wees, die afgesaagde debat oor Australie
nou 'n republiek moet word of nie, die polities-korrekte "debatte" oor
die Aboriginees dat ek wil kots daarvan.
(Die beste van alles is dat die gesoute Aussies meer oor hul
identiteit teem en tob as die immigrante).
Ek is eenkeer in die straat in Melbourne deur 'n TV-span voorgekeer en
gevra wat my standpunt is oor die Republiek "debat". Ek het aan hul gese ek
gee nie om wat hul doen nie, hul moet tog net om godswil klaarkry daarmee.
Australie is soos 'n tiener wat deur sy puberteit gaan:
nog heeltyd besig om in die spieel te kyk en aan sy puisies te vroetel
en sy draad te trek. Om volwassene te wees beteken om jouself te aanvaar
sonder dat jy jouself gedurig hoef te bewys op een of ander manier.
Die Engelse is engels, en Duitsers duitsers, of hulle nou die sokker
wen of nie. (Nie dat mens Australie en Kanada kan kwalik neem nie,
hulle is relatief jong nasies).
Australie kan nie besluit of hy deel is van Asie of die Weste nie,
of hy 'n Aboriginese element moet akkomodeer nie ens ens.
(die kwessies duik gedurig in die politiek op). Australie is
nog steeds op soek, en vol moderne mites en cliches,
soos "multi-cultural", die "outback", die "Gallipoli" saga ens.
wat gedurig in die media aan jou opgedis word,
tesame met Crocodile Dundee snert.
Dit is vir die Australiers nog belangrik om te "wys wie hul is",
om hulself bekend te maak en aan te kondig aan die wereld.
Hul wil graag hul merk maak,
wil he die wereld moet kennis neem wie hul is. Want hul dink
niemand weet of gee om nie. (Wie gee nou eintlik om ?).
Hulle noem die tendens die "cultural cringe" hier in Australie.
Hul dink om iets te wees, om 'n identiteit te he, moet hul wen,
die beste of enigste wees ens.
DAN sal die wereld kennis neem van hulle. Dis eintlik pateties.
In Australie wys hulle nog op die TV nuus dat hulle
die TV nuus gehaal het in 'n ander land.
En daar word gedurig obskure "worlds first" opgedis en belaglike
aansprake gemaak, dikwels sommer twak, want hul is dikwels te
agter die klip om te weet dat dit nie so is nie).
So het die pers hier verkondig dat hulle elke goue medalje sou wen
in die winter-olimpiese spele in Lilyhammer en Australie se naam
sal weerklink deur die wereld (hul het net hul naam gat gemaak),
dat hul sou wegloop met elke gou medalje in swem in die olimpiese spele.
So gaan dit heeltyd.
Maar sodra die Australiers verloor (soos onlangs in krieket met die Wes-indiers,
Pakistanis en voor dit die Indiers en Sri-lankies), word dit dan afgemaak
en geignoreer, of word daar gese dat dit nie belangrike
wedstryde was nie, (soos met die toets in Indie) of dat dit net
eendagwedstryde was.
En sodra hul wen, word dit in jou keel afgedruk dat hul die "wereld se
beste is". Dit alles klink bekend, maar hier is 'n (minder subtiele) verskil:
Elke land wil graag he hul span moet wen, en dit is 'n nasionale
ramp as hul span verloor, maar by die Aussies gaan dit oor veel meer.
Dit gaan nie slegs oor hul nasionale eer nie, dit gaan oor
hul identiteit. In sy soeke na 'n kulturele identiteit, definieer hulle
hulself o.a. as 'n gesonde, buitelug/sportnasie, met krieket as hul
nasionale sport. Eintlik is die mees gewilde sport nou "footy" of
"Australian rules", 'n opgeneukte form van rugby. (Hul wil altyd iets
verander sodat hul hul eie stempel kan afdruk, om uniek of anders te
wees, daarom is hul so trots op hul "Aussie rules").
Eers toe ek begin lees het hieroor en die die nasionale psige hier
begin verstaan het, het ek besef waarom hul vir die "underdog"
skreeu, waarom krieket tussen Engeland en Australie ("the Ashes")
magiese proporsies aangeneem het, waarom die fenomeneem van
"the little Aussie battler" harte laat bloei ens.
Veral die geskiedenis van hul krieket teen Engeland. Dit is asof die
Australiers wraak wil neem teen vader Engeland en wys dat hul nou op
hul eie bene kan staan. (Die "uitwerpsels" van Engeland,
die gevangeniskolonie, wys wie is baas). Enigiemand wat dink
dat die wedstryde teen Engeland net 'n sportwedstryd is,
(ek het eers so gedink), verstaan nie waaroor dit gaan nie.
Die Australiers kan dit glad nie verstaan as hul dit onder jou neus
vryf dat hul gewen het, en jy (as engelse immigrant bv.) dit maar net
as nog 'n belangrike sportwedstryd beskou nie.
Dit lyk my RSA gaan elke krieketwedstryd verloor, die Australiers
is eenvoudig te goed. Ek sou 'n groot bewondering vir hul gehad het as
hul op 'n waardige manier kon wen. Maar ek het 'n ewige hekel aan
arrogansie en slegte sportmanskap, en die Aussies is ongelukkig 'n klomp
windgatte, grootbekke (en vuilbekke) as dit by krieket kom.
Hul is ook die wereld se grootste verneukers
as dit bv. by kolfblaaie kom. Meer oor hul verneukery
(en verneukers soos Darryl Hare) later.
Hier was 'n (lang) ruk gelede 'n baie amusante brief oor vrouens wat
grondboontjiebotter sakkies gebruik om hul borste groter te maak,
en ek het die brief geniet.
Maar daar is nog die kwessie oor waarom vrouens dit doen ?
Is dit ons mans se skuld ?
Ek dink vroue moet ophou om aan hul (.)(.) te peuter, hulle
moet dit aan ONS oorlaat om daaraan te vroetel.
En tensy dit nou regtig te groot of te klein is,
los dit om godswil uit !, julle is so gemaak en laat staan !!
En as jou man te veel kla daaroor, sny eerder aan hom.
'n paar (.)(.) kan nooit te klein wees nie, maar uitsonderlik
groot (dis nou 2 emmersvol) kan jou seker rugpyn gee.
Enige jong (.)(.) is vir my mooi, en as mens nou ouer raak,
soos ons boeretannies, dan kry 'n borskas 'n erestatus,
dis mos hoe ons groothartige boeretannies van binne is, nie van
buite nie.
(My oom het altyd gese ons boeretannies het drie rye tiete).
DIE rol wat genl. Constand Viljoen die afgelope tyd speel, laat inderdaad
die wenkbroue lig. Hy is
op 'n kampanje uit om mense te probeer oortuig dat hy ernstig was om
geweld te pleeg voor die
1994 algemene verkiesing.
Eers het hy aangebied om daarvoor amnestie te vra by die Tutu- kommissie.
Nou wil hy die
Tebbutt-kommissie ook probeer oortuig dat hy ernstig was om oorlog te
maak, ten spyte daarvan
dat hy die BKA Bophuthatswana ingelei het sonder wapens.
En met die doel om die inval te laat misluk sodat hy met goeie verskoning
by die stembus kon
uitkom.
Omdat hy die indruk kry dat die mense hom nie meer wil glo wanneer hy
probeer insinueer dat hy
geweld wou stig nie, wend hy hom al meer na ander argumente. Die nuutste
is dat die AWB
geïnfiltreer was deur veiligheidsagente van die NP, en dat hulle
verantwoordelik was vir die optrede
van die AWB.
Dit val uiters vreemd op dat genl. Viljoen, met sy rekord van verraad
teen sy volk, in opdrag van die
"Nasionale" Party, ander mense kan kom beskuldig dat hulle deur spioene
geïnfiltreer is. Dit, terwyl
almal weet dat hy en genl. George Meiring tydens die Bop-inval noue
kontak met mekaar gehad het,
en dat hulle selfs saam in 'n helikopter oor die gebied gevlieg het!
Genl. Meiring het direk aan mnr. FW de Klerk gerapporteer. So, wat is
genl. Viljoen se verskoning
vir dié omstandighede?
Daar kan nie aan die gedagte ontsnap word dat genl. Viljoen krampagtige
pogings aanwend om aan
die skuld vir die fiasko in Bophuthatswana te probeer ontsnap nie. Dat hy
dit doen, is een ding, maar
die groot vraag bly nog steeds waarom hy die publiek probeer mislei met
die indruk dat hy geweld
wou pleeg, terwyl dit tog al redelik algemeen aanvaar word dat hy geen
sodanige planne gehad het
nie.
Ook die ander twee sake wat hy aanroer, het sy rol geopenbaar.
Hy beweer dat die AWB die verrigtinge by Kemptonpark ontwrig het toe
hulle die
Wêreldhandelsentrum bestorm het. Sy rol by daardie geleentheid was net so
bedenklik. Hy het met
'n megafoon agteruitgeloop om die AWB en ander te probeer verhoed om die
gebou binne te gaan.
Waarom?
Dit laat die vraag ontstaan: wat was sy agenda?
En sy optrede by die Skouterrein op 29 Januarie. Hy probeer die AWB
beskuldig van
spioenasie-in-eie kring, maar by daardie geleentheid het hy die skare
probeer oorhaal om aan die
verkiesing deel te neem. En die skare het hom op allerduidelikste wyse te
kenne gegee dat hy uit pas
is. As militaris sal hy weet wat dit beteken. En dit was nie net die AWB
wat hom doodgeskree het
nie!
Maar die werklike vraag wat hy moet beantwoord: Wie was die spioen met
die geheime agenda?
Die een wat nie wou gaan stem nie, of die een wat skielik sy agenda wou
verander en wou gaan
stem?
Genl. Constand Viljoen se geheime agendas is steeds besig om hom stukkie
vir stukkie in te haal.
Daar is egter 'n nuwe faset wat nou na vore tree, nie net van genl.
Viljoen nie, maar van sy party as
geheel. Dit is dat daar begin word met 'n stelselmatige veldtog van
disinformasie. Veral gemik teen
die HNP.
En almal weet wie is die kundige in sy geledere wat 'n kenner is op
hierdie terrein.
Maar soos met alle skemas wat binne die Vryheidsfront beplan word, sal
hierdie
disinformasieveldtog ook stuk-vir-stuk ontmasker word - weer deur die
HNP.
Hierdie een is vir die krieket geesdriftiges, of is dit nou die rugby
fans, dalk vir die anti-sportmalles ?
=============================
die Aussies boul ons manne uit
ons tjank nou lat die trane spuit!
maar liewe maat
daar is mos raat:
ons kry maar net vir Louis Luyt!
==joop=======================
Donderdag groete
Joop
_________________________________
Franz Dullaart (021) 650 3053
j...@its.uct.ac.za http://www-jfd.its.uct.ac.za/
_________________________________
Snoepie oor sy inkleurboek:
"Ek maak altyd die lug blou"
Daar onder groei 'n aandblom in die vlei,
in die vlei,
en wie sal hom tog kry vir my, kry vir my;
my geliefde laat my los,
gaan eers soek daar in die bos,
waar die aandblom daar groei in die wag-'n-bietjie bos.
In die wag-'n-bietjie-bos daar in die vlei,
in die vlei,
in die donker soek 'n seun 'n blom vir my,
blom vir my,
my geliefde hang in die bos,
nooit as nimmer kom hy los,
wag 'n bietjie, wag 'n bietjie in die wag-'n-bietjie bos.
O kom 'n ander seun en hy wil vry,
hy wil vry,
en ek s^e vir hom hy kan my kry, kan my kry,
maar eers moet hy dan gaan los
my geliefde daar in die bos,
my geliefde daar in die wag-'n-bietjie-bos.
Wag 'n bietjie, wag 'n bietjie in die vlei, in die vlei.
Daar is twee wat same wag vir my, wag vir my,
twee geliefdes hang in die bos,
maar 'n derde is nog los
wat nog wag om te gaan wag
daar in die wag-'n-bietjie-bos.
Aandblom: a very simple flower but with a hauting
smell. Opens when the sun goes down,
and can be seen in the early morning
before it wilts in the heat of the day.
Vlei : a shallow marsh or swamp, or a small lake.
(As a verb "vlei" means to flatter.)
Wag-'n-bietjie-bos: a bush with an arrangement of
thorns that can ensnare you very easily, as if
to say "wait a little."
Nooit as nimmer: never ever
vry: court, to call on
This song is sung to the tune of the traditional
"Vanaand gaan die volkies koring sny" and gives
a startling explanation of the situation sketched by
the line "my geliefde hang in die bos." It seems
that the young lady singing the song, a true Jezebel,
gets her male suitors to gather her the rare evening
flowers. It seems that they then get ensnared by the
cat- thorn ( Acacia caffra) bush and cannot return
to her. So when a next young man comes calling,
she sends him to ostensibly free the previous suitor.
So a situation develops that seems to suit the young
lady just fine: two suitors are already caught in the
bush; a third is waiting, waiting to get caught in the
branches of the "wag-'n-bietjie-bos."
It is not clear to me how much of this song is
traditional, and what part originated with Randall
Wicomb, a modern interpreter and specialist in
Afrikaans folksongs. I could not find it in the F.A.K.
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
RSS
