Betekenis:
• (anatomie) Die onderste deel van mens (of dier) se bene waarmee geloop word.
• (eenheid) 'n Ou lengtemaat, ongeveer so lank soos 'n mens se voet.
• Die onderste deel van iets.
Gebruik:
• Hy het sy voet teen die klip gestamp.
• Die tafel is 3 by 5 voet groot.
• Die voet van die berg is met mis bedek.
Spreekwoord:
• Hulle is op gelyke voet. [Eenders.]
• Voor die voet. [Sonder uitsondering.]
• Voet in die wind slaan. [Weghardloop.]
• Jou voet dwars sit. [Jou teen iets verset.]
• Op vrye voet. [Vry en nie in aanhouding nie.]
• Voet in die deur kry. ['n Geleentheid gekry.]
• Op staande voet iets doen. [Onmiddellik iets doen.]
• Voet by stuk hou. [Volhard in 'n eis of oortuiging.]
• Op gespanne voet lewe. [In vyandskap met mekaar lewe.]
• Beste voet voorsit. [Jou so goed as moontlik voordoen.]
• Geen voet versit nie. [Nie die minste moeite gedoen nie.]
• Hulle is op goeie voet. [Vriendelik wees teenoor iemand.]
• Een voet in die graf hê. [Baie oud wees; dodelik siek wees.]
• Geen rus vir die holte van jou voet nie. [Vind nêrens rus nie.]
• Jou voet onder andermanstafel steek. [Afhanklik wees van iemand.]
• Met die verkeerde voet uit die bed klim. [Nors en nukkerig wees.]
• Siekte kom te perd, dog vertrek te voet. [n Mens word gouer siek as gesond.]
• Die voet in die stiebeuel hê. [n Goeie pos hê met vooruitsig op bevordering.]
] 
Supertaal
Blog
Soek
Hulp
Lede
Registreer
Teken aan
Tuis
