Supertaal: Koeitjies & kalfies

Tuis » Algemeen » Koeitjies & kalfies » Was bietjie weg

Wys: Vandag se boodskappe :: Stemmings :: Navigasie

Was bietjie weg [boodskap #64420]

Ma, 01 Julie 2002 20:39

De Waal Venter
Boodskappe: 62
Geregistreer: April 1996

Karma: 0

Volle Lid

Was so bietjie weg.

Sien julle is nog net soos die ou omie wat in die dominee se studeerkamer
aandagtig na die Laaste Avondmaal staan en kyk.

Dominee is besig om die nuutste ringsittng se reëlings te tref. Sit hy die
foon neer.

"Gaats dominees! Dominees weet, van die ou lot issit nog net generaal Beyers
wat ek kan herken"

Ek en Hanlie had so 'n bietjtie die warme water by Motagu gaan "vat". Vir
'n hele 4 dae. Tog te heerlik. Die wolkies kom so oor die berg aangerol,
en dan sak jy net tot by jou kennebak weg in die warm water. Netnou dan
raak die warm te erg, en dan lig jy maar net so bietjie op.

Lekker rondgery ook. My Pa het altyd van "gatskuur" gepraat as iemand
sommer net so ry om te kan ry.
Van Montagu af oor die Oubergpas (grondpad) na Touwsrivier gery. 'n Ander
wêreld gesien. Mooi kleinkaroo veld gesien en geruik.. Stilgehou en daai
kruie ruik van die wye wêreld ingeasem tot jy later lighoofdig was. Hier
langs die pad loop 'n merino ooi met haar drieling lammers. Stertjies wip so
wit teen die lig en blêr-blêr die drie-saam al agter ma-goed aan. En om die
draai is sommer nog baie van hulle. Ons hou stil, en ek en Hanlie herinner
ons aan ons kinderdae met pa's wat lammertroppe met valkoë dopgehou het.
Elke ooi se gesig geken het, en sommer fyn kon oplet watter ooi haar lam
weggegooi het. Pa's wat met sulke armsvol lammers by die agterdeur aankom
op 'n koue wintersoggend, en dan staan ons 'ma' vir die klein spul. In 'n
boks kom die swakkes. Voor die Aga, en sommer gou-gou is Ma se heiligdom pa
se skaapkraal soos die koortjie blêr agter honger pensies. Ma't dit sien
kom, en is al besig om melk warm te maak. Koeldrankbottels en tiete word
uitgetoor en skoongemaak vir "haar" troppie! Later is dit ons "joppie" om
die boks skoon te maak, "ander stink my kombuis na kraal"

Verder gery van ons herinneringe af en net om die volgende draai agter 'n
sommer so gewone koppie lê die vlakte wyd en sien jy die toekoms veertien
verder aankom. Dan sien jy dis 90 kilometer na Montagu en wieweet hoe ver
nog na Touwsrivier?
So krul die pad om koppies, en reguit skiet-soos-met-geweer tot daar oor die
leegte. Eindelik sien ons Touwrivier. Maar die stasie waar daar eens
treine was, is leeg ne verval. Die huise langs die spoor vervalle en
gekraak. Mens sien sommer dwarsdeur een tot agter in die agterplaas waar
gras kieliebak hoog verdroog staan. En jy wonder hoekom dit so moet wees.
En jy wonder oor die mese wat hir gewoon het. Waar's hulle nou? Hoeveel is
hier nie gelag of gehuil nie. En wat sou daai ou peperboom kon vertel as hy
maar kon praat?
Dan draai ons regs en moet om 'n ander ou se bakkie ry, want hy's besig om
sy sake sommer so in die middel van die pad uit te praat... Links en regs en
skeilik isdie grootpad daar. en jy draai links af Kaap se kant toe. Die
treine van Touwsrivier se fluite is nie meer. Net die leë spore. En jy
onwillekeurig dink aan Lochner de Kock en Richard van der Westhuizen se
liedjie: "Tussen treine"

By Matroosbergstasie draai ons weer links af. Oor die kop en rant, en af
deur die Koo tot in die Keisie. Hel maar dis steil afdraende daar. Tussen
daai gevormde rotsformasies van die berge weerskante lê die vallei met sy
wingerde en boorde, en net agter die kop is dit net karoo en
renosterbossies. En jy weet: Hier had die Skepper ook sy hand van goedheid
kom uitgiet, maar in Sy bepaalde maat en perk. So mooi die middagson se
skyn teen die vrugteboom en wingerdtok wat al amper al hul blare verloor
het.

'n Lorrie kom van vooraf aan. Kreunend reeds. Swaar gelaai, en hy moet nog
die koppe agter ons uit. Drywers wat hul ry moet ken, want vir omdraai is
die plek maar effensrig.

Teen die bergkop oorkant jou 'n paadjie teen die rant uitgekrap oor rots en
klip en amperse riviertjies om bo te kom. en daar 'n boerdery te kan hê.

Verseker is dit mense wat net sout van die aarde kan wees wat daar 'n lewe
maak. En vra jy hom dan sal hy dit vir niks verruil. "My Pa't hier geboer,
sy Pa en Oupa voor hom, en Oorgrootjie het die plek van sy Pa ge-erf. Waar
gaan ek dan heen. Dis mos waar ek hoort."

Later die aand oordink Hanlie en ek die dag se gesigte en lê lui-lui
teenmekaar, en laat die warme waters van geneesing ons siele streel en laaf
en al die kwellings van die dag dryf weg, stroomaf. Weg. Hoekom moet mens
dit dan tog weer gan probeer terughaal? Nee wat! ons los hul daar, en
vergeet van hulle. Môre het weer genoeg van sy eie.

Opgepak en teruggekom, en toe kla sy van 'n pyn en naar: Kortom: Hospitaal
toe was haar voorland, en onder die mes moes sy deur. Eierstokke was
onsteek of watookal Anette (kaapse een) sal weet. Sy's mos die 'nurse' hier?
In elk geval sy's weer tuis. En sterk mooi aan. Praat al reeds van ons
volgende pad om die koppie oor die rant, oor die vlakte deur die leegte,
verby daai mooiste verste blouste berg.

Thys (byrrie huis, waa da anners?)